Ο μεγάλος Μπέρναρντ Ράσελ, δεν έπαυε να επιμένει ότι «για να συνεννοηθούμε, πρέπει πρώτα να διασφαλίσουμε ότι μιλάμε την ίδια γλώσσα, ότι με την ίδια λέξη εννοούμε το ίδιο πράγμα…». Ακούγεται αυτονόητο. Αλλά δεν είναι. Πάρτε για παράδειγμα όλον αυτόν τον ντόρο που έχει ξεσπάσει, κυρίως στα κοινωνικά δίκτυα, μετά την αποτρόπαιη δολοφονία στα Γλυκά Νερά, για την ανάγκη αναγνώρισης ως «ειδικού εγκλήματος» της «γυναικοκτονίας».
Αν η δημόσια συζήτηση είχε προκληθεί και εδραζόταν σε επιστημονικά κοινωνιοπαθολογικά δεδομένα, θα είχε ενδιαφέρον, ουσία, ενδεχομένως και χρησιμότητα. Αλλά δεν ξεκίνησε έτσι, ούτε οι έξαλλα διαμαρτυρόμενοι (στην φασιαριόζικη πλειοψηφία τους, τουλάχιστον) ενδιαφέρονται για τίποτε περισσότερο από το να υψώσουν λάβαρα άλογου φεμινισμού, «δικαιωματισμού», «προοδευτισμού» και γενικής… κοινωνικής «εξέγερσης».
Ο όρος «γυναικοκτονία» που τόσο θέλουν να καθιερωθεί, υπάρχει ήδη από ετών και αποτελεί ξεχωριστή ειδικών χαρακτηριστικών εγκληματική ενέργεια! Δεν είναι κάθε δολοφονία με θύμα γένους θηλυκού «γυναικοκτονία», όπως δεν είναι και κάθε δολοφονία άρενος «ανδροκτονία»- γιατί ,ναι, υπάρχει και αυτός ο αναγνωρισμένος όρος εγκλήματος με ξεχωριστά ειδικά χαρακτηριστικά. Όπως προβλέπεται διεθνώς και ισχύει και στην «γυναικοκτονία».
Υπάρχει η «Διεθνής Ταξινόμηση Εγκλημάτων για Στατιστικούς Σκοπούς» που εκδίδει το «Γραφείο για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα» του ΟΗΕ, την οποία έχει αποδεχθεί και χρησιμοποιεί για τα στατιστικά και τις κατηγορίες της εγκληματικότητας και η ΕΕ (και η Εurostat), όπου ρητά περιλαμβάνει την γυναικοκτονία (femicide) , που με την σειρά της ορίζεται ως «οι ανά τον κόσμο δολοφονίες γυναικών , για λόγους μισογυνισμού ή λόγους που σχετίζονται με το γυναικείο φύλο», μαζί με την παιδοκτονία (infanticide) και τα εγκλήματα τιμής.
Όταν η διεθνής ταξινόμηση εγκλημάτων ορίζει την γυναικοκτονία με αναφορά σε «λόγους που σχετίζονται με το γυναικείο φύλο», αναφέρεται σε φόνους που έγιναν επειδή η συμπεριφορά του θύματος δεν ήταν σύμφωνη με αυτές τις «ενδεδειγμένες» συμπεριφορές που υιοθετεί η κοινωνία, τι θεωρεί «σωστό» η κάθε κοινωνία. Δεν είναι κάθε φόνος γυναίκας, ως εκ τούτου, γυναικοκτονία,, αλλά ο φόνος επειδή μια γυναίκα δεν σεβάστηκε τον κοινωνικά «επικρατούντα» επιθυμητό ρόλο της (δεν ήταν πχ «καλή μάνα» ή «αφοσιωμένη και πιστή σύζυγος.)
Η Ελληνική Αστυνομία οφείλει, σύμφωνα με τις Ευρωπαϊκές οδηγίες, να δίνει στοιχεία για τις γυναικοκτονίες στην ΕΛΣΤΑΤ και αυτή με την σειρά της να τα επεξεργάζεται και να τα παρέχει στην Eurostat. Αλλά, φυσικά, την αποτρόπαιη, αδιανόητη, δολοφονία στα Γλυκά Νερά, δεν πρόκειται να την αναφέρει ως «γυναικοκτονία», γιατί απλούστατα δεν πληροί τα απαραίτητα ειδικά χαρακτηριστικά. Είναι μια κτηνώδης ανθρωποκτονία…
Κι’ ας ουρλιάζουν εμμονικά οι ιδεοληπτικές φεμινίστριες που βασικό μέλημα τους είναι όχι η (απαραίτητη και χρονίως ανεκπλήρωτη) εξίσωση των δύο φύλων εργασιακά, κοινωνικά κλπ, αλλά η φούντωση του… μισανδρισμού τους -σαφές δείγμα ρατσισμού που κατά τα άλλα… καταγγέλλουν, καθ΄’ως επίσης και οι επαγγελματίες «προοδευτικοί» και «δικαιωματιστές» που δημιουργούν αναστάτωση σε χωράφια που ποτέ τους δεν έχουν πατήσει
Εντάξει το «θερμόαιμο» μεσογειακό ταπεραμέντο μας, αλλά και ολίγη λογική αυτοσυγκράτηση, δεν βλάπτει.