Σαν σήμερα πριν από δύο χρόνια, ο Έλληνας δημοσιογράφος Γιώργος Καραϊβάζ πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε έξω από το σπίτι του στην Αθήνα.
Στην επέτειο των δύο ετών από την τραγική δολοφονία του, η σύζυγος του Καραϊβάζ, Στάθα Αλεξανδροπούλου-Καραϊβάζ, έκανε μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να αποτίσει φόρο τιμής στον εκλιπόντα σύζυγό της.
Σε ένα μακροσκελές post στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook, η Αλεξανδροπούλου-Καραϊβάζ μίλησε για τον τεράστιο πόνο και την απώλεια που έχει βιώσει μετά το θάνατο του συζύγου της. Εξέφρασε την αγάπη της για εκείνον και το πόσο της λείπει, λέγοντας ότι εξακολουθεί να τον αναζητά ανάμεσα στα σύννεφα και τα κύματα.
Δείτε ολόκληρη την ανάρτηση της συζύγου του Γιώργου Καραϊβάζ:
«Σε λίγες ώρες συμπληρώνονται δυο χρόνια που μου λείπεις. Τι μου λείπει με ρωτούν ολοι.
Μου λείπει η ζωή μου θέλω τη ζωή μου πίσω θέλω να ουρλιάξω και ομως σιωπώ Έχω να σ ακούσω να μου μιλάς δυο χρόνια, ψάχνω να σε βρω μέσα στα σύννεφα, πάνω στα κύματα, μέσα από το καθετί και ναι Γιώργο μου συνεχίζω, γελάω, τραγουδάω,που βρίσκω τη δύναμη αναρωτιέμαι, πως ξυπνάω, και παω στο γραφείο, πως κοιμάμαι χωρίς την αγκαλιά σου. Πως ζω χωρίς τα γλυκόλογα σου. Κι όμως μπορώ, αναρωτιέμαι εάν είμαι άνθρωπος ή ρομπότ,η απουσία σου είναι βασανιστική και λέω δεν μπορεί κάποιος μου κάνει φάρσα ένα κακογουστο αστείο οτι ξαφνικά θα ανοίξεις την πόρτα και θα πεις ήρθα νανάκι μου. Μήπως βλέπω εφιάλτη αλλά μάλλον ο εφιάλτης είναι η καθημερινότητα μου,η παρέα μου, που ήρθε τόσο βίαια στη ζωή μου όσο απότομα χάθηκε ο ήλιος από τη ματιά μου,τόσο βίαια σκοτείνιασαν όλα γύρω μου και εγώ εδώ να περιμένω να ανατείλει πάλι να ξημερώσει αλλά μάταια.Θυμάσαι το πουλάκι που κελαηδούσε στη βεράντα μας δεν ξαναήρθε σα να έφυγε και αυτό λίγες μέρες μετά από εσένα Αναρωτιέμαι μερικές φορές εάν θα ξημερώσει πάλι για μένα, αν θα νοιωσω αληθινή χαρά αν θα νοιώσω άνθρωπος πάλι. Λένε και άλλοι ότι τους λείπεις και όταν το ακούω θέλω να φωνάξω δεν ξέρετε τι θα πει μου λείπει. Θέλω να σου γράψω ένα στιχάκι από ενα τραγούδι, (έλα λίγο μόνο για λίγο).
Μάταια σε ψάχνω δεν μπορώ να σε βρω πουθενά και συνεχίζω μόνη μου να προσπαθώ να βρω τα αχνάρια που άφησες. Σ αγαπώ και μου λείπεις και να σου πω κάτι δεν φέρθηκες καλά γιατί μου έλεγες αγάπη μου θα είμαστε μαζί για πάντα. Θυμάσαι όταν δεν ξυπνούσα από τη νάρκωση στο χειρουργείο που μου κρατούσες το χέρι και μου έλεγες θα τα καταφέρουμε, τόσα έχουμε περάσει θα περάσει και αυτό και είχες δικιο πέρασε. Αυτό όμως Γιώργο μου δεν περνάει γιατί δεν περνάει γιατί δεν μπορείς να έρθεις πάλι σπιτι μας μου λείπεις σε θέλω δίπλα μου κοντα μου.
Εφυγες νωρίς, εφυγες μόνος σου, μ άφησες, δεν είμαι, τόσο δυνατή και το ξέρεις, όμως τα καταφέρνω αλήθεια σου λέω προσπαθώ και τα καταφέρνω. Σ αγαπώ πολύ και μου λείπεις το νανάκι σου . Να πετάς ψηλά στους ουρανους αγάπη μου και εάν βρεθείς με τον μπαμπά μου πες του ποσό τον αγαπούσα».