Συνθήκες υποσαχάριας Αφρικής φαίνεται πως επικρατούν στα εργασιακά των Ρυμουλκών.
Κάθε εργαζόμενος σε αυτά εμφανίζεται με περίπου 400 ώρες υπερωριών μηνιαίως και μια παράδοξη «ομερτά» πλανάται στα λιμάνια. Δεν υπάρχουν δεύτερες βάρδιες στα σκάφη οπότε οι εργαζόμενοι σε αυτά εργάζονται τριπλοβάρδια δηλαδή 18 ώρες την ημέρα!
Είναι προφανές πως από τη φύση της δουλειάς, ο έλεγχος είναι δύσκολος και γίνεται μόνο από το Λιμενικό Σώμα που είναι εύλογο να στερείται των εμπειριών της Επιθεώρησης Εργασίας που δεν θα επέτρεπε ποτέ τέτοιο εργασιακό μεσαίωνα. Οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας διεκδικούν ρεκόρ παραδοξότητας. Ενώ στο Άρθρο 3 παρ. 1γ ορίζεται το γνωστό 8ωρο ως χρόνος εργασίας, στην παράγραφο 6γ1 μαθαίνουμε πως «το σύνολο των ωρών επιφυλακής στην διάρκεια της εβδομάδας φτάνει τις 112 ώρες». Απλή αριθμητική δείχνει 112+40=152 ώρες εργασίας την εβδομάδα! Στην καλύτερη εκδοχή 112:7=16 ώρες την ημέρα και στη χειρότερη 112:7=21,7 ώρες/ημερησίως! Διατυπώσεις σχεδόν ακατανόητες της ΣΣΕ που ανοίγουν τον ασκό του Αιόλου για την ασυδοσία και μόνο από πρόθεση μπορεί να έχουν παρεισφρήσει.
Ελπίζουμε να μην θρηνήσουμε νέα «Τέμπη» ευλογώντας ή αρνούμενοι να ελέγξουμε προληπτικά συνθήκες εργασίας τέτοιου είδους σε δραστηριότητες όπως η ρυμούλκηση και η πυρασφάλεια που αναλαμβάνουν τα πληρώματα των ρυμουλκών. Ο Σταθμάρχης της Λάρισας κατέστρεψε τουλάχιστον 56 οικογένειες χωρίς να τελεί σε καθεστώς κοπώσεως. Ας μην γινόμαστε προφήτες τραγωδιών, αλλά επιτέλους οι εθελοτυφλούντες ελεγκτικοί μηχανισμοί οφείλουν να εγερθούν από το λήθαργο!