Για τις πρώτες στιγμές της επιστροφής στο σπίτι της, μετά τη νοσηλεία της στο Θριάσιο από την επίθεση με βιτριόλι που δέχτηκε στην Καλλιθέα, μίλησε ο δικηγόρος της 34χρονης Ιωάννας.
Ο Νίκος Αλεξανδρής, μιλώντας στο δελτίο ειδήσεων του Star, ανέφερε πως η Ιωάννα ήταν πολύ συγκινημένη που μπόρεσε και γύρισε σπίτι της, αλλά τόνισε πως πλέον αρχίζουν τα ακόμη πιο δύσκολα γι’ αυτήν. Είπε μάλιστα πως θα μπορούσε κάλλιστα να μην ζει από την επίθεση που δέχτηκε, αλλά η ίδια είχε «μεγάλη θέληση για να ζήσει».
«Το πρώτο της συναίσθημα ήταν συγκίνηση που επέστρεψε σπίτι της. Δεν ήταν αυτονόητο ότι θα ζήσει αυτό το κορίτσι. Ήταν τέτοια η έκταση και το βάθος των εγκαυμάτων που δεν ήταν σίγουρο ότι θα ζήσει. Είχε μεγάλη θέληση για ζωή. Οταν οι έρευνες ήταν σε κρίσιμο σημείο, έλεγε να μην κάνει χειρουργεία ώστε να βοηθήσει στις έρευνες» είπε χαρακτηριστικά ο δικηγόρος της.
«Η ζωή της πλέον θα είναι πιο δύσκολη, ακόμη και από τις ημέρες του νοσοκομείου. Για μήνες δεν θα μπορεί να βγει έξω, να εργαστεί. Θα πηγαινοέρχεται στα νοσοκομεία. Την περιμένει μεγάλος αγώνας προκειμένου να ζήσει κανονικά την ζωή της. Θα συνεχίσει να υποστηρίζεται από ψυχολόγους. Χρειάζεται μεγάλος αγώνας να επανέλθει. Δεν είναι εύκολο να κοιτάζει τον εαυτό της στον καθρέφτη ή να ζήσει μια φυσιολογική ζωή», συνέχισε ο κ. Αλεξανδρής.
Επίθεση με βιτριόλι: Η δήλωση της Ιωάννας
Χθες, το θύμα της επίθεσης με βιτριόλι, η 34χρονη Ιωάννα, έκανε και την πρώτη της δήλωση μετά το εξιτήριο που πήρε από το νοσοκομείο, κάνοντας λόγο για μια «πρώτη νίκη», μέσω του δικηγόρου της.
«Ο πρώτος κύκλος έκλεισε. Σχεδόν τρεις μήνες και επτά χειρουργεία μετά την, εντελώς άδικη, σε βάρος μου απόπειρα ανθρωποκτονίας επιχειρείται η πρώτη έξοδός μου και πάλι στη ζωή.
Τόσο εγώ όσο και η οικογένειά μου θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους εκείνους που μας στήριξαν και μας συμπαραστάθηκαν στον αγώνα που δώσαμε και εξακολουθούμε να δίνουμε. Αξίζει όμως μια ιδιαίτερη μνεία:
- στους αστυνομικούς της ΕΛ.ΑΣ. που αφιέρωσαν εκατοντάδες ώρες για να εξιχνιάσουν την εναντίον μου δολοφονική απόπειρα, σε πείσμα όλων εκείνων που τους κατηγορούσαν για αδυναμία επιλύσεως της,
- στους ιατρούς, τους νοσηλευτές και το προσωπικό του Θριάσιου Νοσοκομείου που με περιέβαλαν με αγάπη, στοργή και χαμόγελο, χωρίς τη φροντίδα των οποίων δεν θα ήμουν σε θέση να τολμήσω να αντικρίσω τον κόσμο ξανά. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στους θεράποντες ιατρούς μου, κ.κ. Μαρία Καλοφώνου, Μαρία Μπάφα, Γεώργιο Κιμιωνή, άριστους επαγγελματίες και ανθρώπους, οι οποίοι με αντιμετώπισαν σαν να ήμουν δικός τους άνθρωπος και με έμαθαν να μη λυγίζω, έκαναν δε τα πάντα για την αποκατάσταση των τραυμάτων μου,
- στους συγγενείς μου, που με στήριξαν τόσο πολύ ψυχολογικά και μου συμπαραστάθηκαν στον δύσκολο αγώνα μου,
- στους απλούς άγνωστους ανθρώπους, που με τα μηνύματά τους, τα γράμματά τους, τη στήριξή τους και τις ευχές τους συνεχώς μου έδιναν κουράγιο και με έκαναν να πιστεύω πως δεν είμαι μόνη στην προσπάθειά μου.
Εννοείται πως ο Γολγοθάς μου δεν τελειώνει εδώ, αφού για πολλούς ακόμα μήνες θα μπαινοβγαίνω συνεχώς στο Νοσοκομείο. Δεν γνωρίζω επίσης το τελικό αποτέλεσμα και την τελική εικόνα μου, όμως η έξοδός μου στον κόσμο είναι μια πρώτη, μικρή, νίκη. Σας ευχαριστώ όλους που με στηρίξατε και συνεχίζετε να με στηρίζετε με διακριτικότητα, ευαισθησία και καλοσύνη, δείχνοντάς μου πως ο κόσμος δεν είναι μόνο σκληρός και χυδαίος, αλλά έχει και την πλευρά της αγάπης, της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης. Ελπίζω τελικά να τα καταφέρω και να αποδοθεί και η δικαιοσύνη, όπως αρμόζει.
Με σεβασμό και εκτίμηση»