Η πρόβλεψη ότι όσο προχωρούν οι εμβολιασμοί, χωρίς παρενέργειες, θα λιγοστεύουν και οι αρνητές των εμβολίων μπορεί να είναι λογική, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει χρόνος να επιβεβαιωθεί!
Με την πανδημία και τις μεταλλάξεις του ιού στο απόγειο της επιθετικότητάς τους, το δημόσιο σύστημα υγείας ν’ απειλείται με κατάρρευση, το ίδιο και η οικονομία, χρειάζονται άμεσες και θαρραλέες αποφάσεις. Όχι θεωρητικές συζητήσεις περιδιαγραμμάτου λες και βρισκόμαστε σε.. κενό τόπου και χρόνου!
Τα ανθρώπινα δικαιώματα, πρέπει να γίνονται σεβαστά, όπως άλλωστε σε διεθνείς καταστατικούς χάρτες, για την προάσπιση των οποίων μάλιστα λειτουργεί και το ομώνυμο Διεθνές Δικαστήριο. Για να απαιτεί τον σεβασμό των δικαιωμάτων του, όμως, ο άνθρωπος πρέπει να ισχύει μια απαραίτητη συνθήκη: να ζει…
Ο δαβολοϊός που μπήκε στην ζωή μας και δεν προβλέπεται από τους επιστήμονες να αντιμετωπισθεί ούτε μέσα στο 2021, έχει ανατρέψει συστήματα, προτεραιότητες, σε μεγάλο βαθμό αξίες, κεκτημένα και ελευθερίες της καθημερινότητας, απειλεί την οικονομία και την αγορά που ήδη βρίσκονται στον αναπνευστήρα. Ο άνθρωπος τούτες τις ώρες αγωνίζεται για να ζήσει. Να ζήσει, και μετά να τα ξαναδεί όλα…
Οι αρνητές του εμβολίου, οι αντιεπιστημονικές… Πασσιονάριες του αντιεμβολιακού κινήματος, έχουν φυσικά το δικαίωμα να μην εμβολιασθούν- εδώ υπάρχει και το δικαίωμα στην αυτοκτονία! Οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό, όμως, οι στρατιώτες της πρώτης γραμμής σε τούτο τον πόλεμο, οι άνθρωποι που με την επιστήμη και τον ορθό λόγο έγιναν αυτό που είναι σήμερα, αυτό το δικαίωμα δεν το έχουν! Είναι παρανοϊκό να επιχειρηματολογούν κάποιοι (και όχι μόνο γιατροί και νοσηλευτές…)και να επικαλούνται τον «δικαιωματισμό» ότι το έχουν!
Ο γιατρός και ο νοσηλευτής, βρίσκεται πάνω από 12 ώρες την ημέρα σε επαφή με τον ιό και τα θύματά του. Παρά τα μέτρα, πλήθος ιατρών και νοσηλευτών, μολύνθηκαν και έφυγαν από την ζωή. Η θωράκισή τους, δεν συνιστά μόνο μέσο προστασίας των ίδιων, αλλά και των χιλιάδων ασθενών τους. Κι’ όμως, ένα σημαντικό (για τους νοσηλευτές εκρηκτικό…) ποσοστό τους, αρνούνται να εμβολιασθούν, αρνούνται την ίδια την επιστήμη τους. Δεν μπορώ να κατανοήσω, το ίδιο πιστεύω και η πλειονότητα της τρομαγμένης κοινωνίας, όλη αυτή την καταχρηστική και λαϊκίστικη επίκληση «αντισυνταγματικότητας». Και την επιμονή της κυβέρνησης να επαναλαμβάνει ότι δεν θα καταστήσει υποχρεωτικό για το ιατρικό προσωπικό τον εμβολιασμό. Επιμένει (και το υπογράμμισε και ο πρωθυπουργός) ότι θα εμμείνει στην προσπάθεια πειθούς, και προς κατεύθυνση ζήτησε την βοήθεια των εμβολιασμένων γιατρών και νοσηλευτών. Όπως λέγαμε και στον πρόλογο, αυτός ο χρόνος επώασης της πειθούς και του παραδειγματισμού, δυστυχώς δεν υπάρχει…
Δεν λέμε να υπάρξει δρακόντειος κολασμός, αλλά δεν είναι δυνατόν και αυτή η αντιεπιστημονική και αντιεπαγγελματική στάση τους να περάσει χωρίς συνέπειες. Γιατί ο εμβολιασμός σε νορμάλ συνθήκες, είναι υποχρεωτικός (και με απόφαση του Σ.τ.Ε), στα σχολεία, στους στρατιώτες, σε άτομα που ταξιδεύουν σε συγκεκριμένες πολλές περιοχές του πλανήτη, αλλιώς τους απαγορεύεται η αναχώρηση; Να μην κάνει «αναγκαστικό» τον εμβολιασμό των υγειονομικών η κυβέρνηση, να τον κάνει « υποχρεωτικό» (άλλο πράγμα) και να προβλέπονται συνέπειες. Εφ’ όσον σέβεται τον δικαιωματισμό, ας φροντίσει να μετατεθούν από την ιατρική διαδικασία πρώτης γραμμής σε θέσεις επιμελιτειακής υποστήριξης…
Αυτή η… «αντισυνταγματοποίηση» των πάντων, καταντάει εμμονική και σχολαστική. Πάνω απ’ όλα και πέρα απ’ όλα, αυτό που μετράει, είναι το δικαίωμα του ανθρώπου στην ζωή. Και συνήθειες αλλάζουν και προσαρμόζονται στις επιταγές της πραγματικότητας, και νόμοι, και συμπεριφορές. Ακόμη και συντάγματα… Ο άνθρωπος (πιο αργά από τα άλλα ζώα, η αλήθεια είναι. ..) επιζεί και εξελίσσεται επειδή το ένστικτο της επιβίωσης τον οδηγεί στην ευελιξία και την προσαρμογή. Αυτό που επιβάλλει η λογική και η σκληρή πραγματικότητα, ας το κάνουμε χωρίς…debate και φιλοσοφικές περιηγήσεις, τώρα που μπορούμε. Ο ιός επιβιώνει και είναι απειλητικός, γιατί μεταλλάσσεται ανάλογα με τις συνθήκες του πολέμου. Εμείς;
Αύριο που θα το αποφασίσουμε κατ’ ανάγκην, ίσως είναι πολύ αργά…