Στο ιστορικό σπίτι της οικογένειας Παπανδρέου στο Καστρί μπήκε η κάμερα της εκπομπής «Super Κατερίνα».
Ο Κωστής Κατσανέβας, εγγονός του Ανδρέα Παπανδρέου, έδειξε για πρώτη φορά στην κάμερα τον χώρο, αφηγούμενος άγνωστες ιστορίες από τα όσα έχουν συμβεί εκεί.
Όπως αναφέρθηκε στο σχετικό ρεπορτάζ, το σπίτι ήταν προίκα του Γεωργίου Παπανδρέου στην εγγονή του, Σοφία, η οποία είναι η ιδιοκτήτρια, και σε αυτό ζει σήμερα ο ένας από τους δύο της γιους, Κωστής Κατσανέβας.
«Εδώ έχουν γίνει διαγγέλματα, έχουν περάσει πάρα πολλά σημαντικά πρόσωπα, έχουν γίνει μεγάλες συζητήσεις, και νομίζω νιώθεις το ιστορικό βάρος όταν μπαίνεις εδώ», είπε αρχικά ο Κωστής Κατσανέβας.
«Πάντα η οικογένεια Παπανδρέου έφερνε κόσμο εδώ. Έχει περάσει τόσος κόσμος από εδώ μέσα. Έχουμε κάνει γλέντια, έχουμε περάσει όμορφα, και οι προηγούμενες γενιές, αλλά και οι σημερινές», πρόσθεσε ο ίδιος.
Κωστής Κατσανέβας: Ο παππούς μου, Ανδρέας Παπανδρέου, για εμένα είναι ένας ήρωας των ιστοριών, ένα μυθιστόρημα
«Το σπίτι χτίστηκε το 1930 και ήταν το εξοχικό του Γεωργίου Παπανδρέου για αρκετά χρόνια. Είναι μεγάλη τιμή να ζω σε αυτό το σπίτι και να είμαι η συνέχεια αυτής της οικογένειας. Επειδή, όμως, είναι και η οικογένειά μου, νιώθω και μια κανονικότητα, όπως κάθε άλλος άνθρωπος», συνέχισε ο Κωστής Κατσανέβας, ο οποίος στη συνέχεια αφηγήθηκε μία άγνωστη ιστορία για τον Ανδρέα Παπανδρέου, και την πλάκα που έκανε στους υπουργούς του.
«Έχουν περάσει ηγετικές προσωπικότητες από εδώ, όπως ο Ούλοφ Πάλμε, η Ίντιρα Γκάντι. Μια ιστορία που μου αρέσει να λέω συχνά είναι ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου στο τραπέζι που έτρωγαν συνήθως τόσο η οικογένεια όσο και οι επίσημοι, σε ανεπίσημες στιγμές αλλά με υπουργούς κ.λπ. έφερνε τα εγγονάκια του, τους έβαζε κάτω από το τραπέζι χωρίς να τους δουν οι υπουργοί, και ήξερε ότι θα έδεναν τα παπούτσια των υπουργών. Και γελούσε μόνος του», αποκάλυψε ο Κωστής Κατσανέβας.
«Είχα την τύχη και την ατυχία να μην έχω πολύ στη ζωή μου τον παππού μου, Ανδρέα Παπανδρέου. Ήταν μια εποχή που η οικογένεια είχε μια διάσπαση και περνούσαμε διάφορες δυσκολίες. Ήταν ελάχιστες στιγμές που είχα εγώ την ευκαιρία να κάτσω με τον παππού μου. Υπάρχουν κάποιες στιγμές, αλλά τις θυμάμαι περισσότερο σαν φωτογραφίες. Ο παππούς Ανδρέας για εμένα είναι ένας ήρωας των ιστοριών, ένα μυθιστόρημα. Ως μωρό είχα μεγαλύτερη αδυναμία στη γιαγιά μου, γιατί την έζησα» περιέγραψε, ακόμη, ο ίδιος.