«…στο κοινωνικό έργο τέχνης, στην πόλη, όπου οι άνθρωποι έχουν να κάνουν με ανθρώπους, η εξυπνάδα πρέπει να συζευχθεί με την ηθική, γιατί αυτή είναι η ψυχή τής ύπαρξής της».
Χανς Γιόνας, Η αρχή τής ευθύνης, εκδ. Αρμός, 2018
«Ξεκινώ αυτό το σύντομο κείμενο χωρίς προλόγους.
Στην θέση τής Χρυσής Αυγής, η οποία δικάστηκε και καταδικάστηκε ως εγκληματική οργάνωση, θα έπρεπε, εάν υπήρχε στοιχειώδης πολιτική νοημοσύνη, να δικαστεί και να καταδικαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το πανό με την φράση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΙ το οποίο ύψωσαν ως λάβαρο οι Συριζαίοι εντός και εκτός τής Βουλής και που περιλαμβάνει στο μήνυμά του ο ενυπόστατος σε αχρειότητα αρχηγός τους εν όψει τής δίκης τής εγκληματικής αυτής οργάνωσης, είναι το προστατευτικό και παραπλανητικό προκάλυμμα πίσω από το οποίο θα πρέπει, όσοι διαθέτουμε στοιχειώδη νοημοσύνη, να ακούμε να λένε οι ίδιοι : ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΘΩΟΙ, κρατώντας σταθερά αυτό το προπέτασμα ως το μόνο τεκμήριο τής ανύπαρκτης αθωότητάς τους. Καλύπτονται πίσω από το προπέτασμα των εγκληματιών/φασιστών για να εμφανιστούν ως οι αντίθετοι αυτών.
Αυτή είναι η δόλια, πανούργα, ελεεινή, άλλη μία από τις άπειρες παρόμοιες, κίνηση ενός εκφυλισμένου παραμορφώματος το οποίο έχει αποδείξει πολλαπλώς με όσα έχει διαπράξει μέχρι τώρα και όσα ήδη προαναγγέλλει για τον, όπως τον ονομάζουν οι εγκάθετοι καθοδηγητές του, «δεύτερο γύρο» τους, ότι, στην πραγματικότητα, αυτό το ίδιο είναι η Χρυσή Αυγή αλλά στην νιοστή δύναμη . ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η άκρως επαυξημένη και άκρως διευρυμένη μορφή τής εν λόγω ναζιστικής οργάνωσης : είναι η παρακρατική και αδίστακτη συμμορία που η εγγενής λειτουργία της είναι η κατάργηση κάθε ηθικής αρχής και η κατάλυση οποιουδήποτε θεσμικού φραγμού που εμποδίζει την άσκηση τής πιο ολοκληρωτικής και ισοπεδωτικής εξουσίας. Η ύπαρξή του σημαίνει μόνο ληστρική απληστία και ασύδοτη δήωση με κάθε μέσον τής νομιμότητας και τής χρηστότητας.
Επί τού προκειμένου, την δίκη τής ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, και την καταδίκη της, την εκμεταλλεύεται προγραμματικώς ο ΣΥΡΙΖΑ, με πρώτο τον έκπτωτο ως άνθρωπο και πολιτικό κάποιον Τσίπρα, προκειμένου να μεταθέσει στην οργάνωση αυτή τις δικές του ήδη διαπραχθείσες εγκληματικές πράξεις, τις δικές του ολοκληρωτικές και σκοταδιστικές αρχές, τις δικές του καθεστωτικές και τρομοκρατικές βλέψεις.
Ένα κόμμα που ανέδειξε ως πολιτικά προσόντα την ανικανότητα, την βλακεία, την αμάθεια, την χυδαιότητα, την ψευδολογία, την εξαπάτηση . ένα κόμμα που ανήγαγε σε κυβερνητική πράξη την οργάνωση συμμορίας, την σύσταση παράνομων κέντρων εξουσίας, την διακίνηση τής πιο αλλοπρόσαλλης και πιο διαστροφικής αλληλουχίας αποφάσεων και κινήσεων με ολέθρια αποτελέσματα και καταστροφικές συνέπειες . ένα κόμμα που μετέτρεψε, σε πρωτοφανή και ανυπέρβλητο βαθμό, τον πολιτικό λόγο σε κραυγαλέα αντιστροφή τής αλήθειας και σε διεστραμμένη εκτροπή από την πιο απλή λογική, αυτό το κόμμα δεν μπορεί παρά να αποτελεί, με αυτά τα πεπραγμένα του αλλά και τα ήδη προαναγγελλόμενα, έναν κίνδυνο δίπλα στον οποίο ο κίνδυνος που εκπροσωπεί, και όντως εκπροσωπεί, η Χρυσή Αυγή είναι ελάχιστος και περιθωριακός, ελεγχόμενος, τώρα, μετά την καταδίκη της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκτός ελέγχου, σε κεντρικό σημείο τής πολιτικής ζωής και προπαντός έχει ακόμα με το μέρος του ευάριθμους οπαδούς, ένα πολύ σημαντικό μέρος τού ελληνικού λαού, και επιπλέον θεσμική εξουσία, κομματικό μηχανισμό, ποικίλες δυνατότητες και μέσα για να τις υλοποιήσει.
Είναι ένα κόμμα που, παρά την εξαθλιωμένη, καταρρέουσα, αποκρουστική σημερινή κατάστασή του, εξακολουθεί να υπάρχει και να λειτουργεί, με ανοιχτό πεδίο δράσεων και επιδράσεων . είναι ακόμα ικανό να προβαίνει σ’ αυτά που διέπραττε πάντα : να ασκεί γοητεία σε πολλούς με την απίστευτη ασημαντότητά του, την κραυγαλέα ρηχότητά του, με την κατάχρηση μεθόδων των οποίων κινητήρας είναι ο τραμπουκισμός και απώτερος σκοπός, μεταξύ άλλων, οι δράσεις πεζοδρομίου, οι υποκινούμενες καταλήψεις, οι λεγόμενες «κινητοποιήσεις» μέσω κουκουλοφόρων και στελεχωμένων τρομοκρατών που αλωνίζουν υπό την ευθεία κάλυψή του.
Αυτό το κόμμα, με όλα τα εξόφθαλμα χαρακτηριστικά μιάς εν δυνάμει δικτατορικής πρακτικής, θα έπρεπε, με όλα τα στελέχη του, να βρισκόταν στα εδώλια των κατηγορουμένων και να αντιμετώπιζε την καταδίκη που αντιμετωπίζει και αξίζει να εισπράξει το τερατώδες που λέγεται Χρυσή Αυγή, και όχι να συγκεντρώνεται ως γκρουπούσκουλο συμπαράστασης των θυμάτων της έξω από τον Άρειο Πάγο, μεταθέτοντας έτσι τον εαυτό του, με επικεφαλής τον μηδενικό και βδελυρό αρχηγό του, στην πλευρά των υποστηρικτών των ακριβώς αντίθετων αρχών από εκείνες που είναι οι δικές του.
Και θα έπρεπε να γίνει έτσι επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι ακόμα πιο τερατώδες από την Χρυσή Αυγή : με τον ΣΥΡΙΖΑ απειλείται σφοδρά και καταλυτικά το άμεσο, τουλάχιστον, μέλλον τής χώρας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι, ακόμα πολυπληθείς αλλά θλιβεροί, αστόχαστοι, τυφλοί, οπαδοί του, των οποίων η ευθύνη είναι απροσμέτρητα βαρύτατη εφόσον συμμερίζονται και υποστηρίζουν την «ιδεολογική» ταυτότητά του, αποτελούν τον παράγοντα εκείνον που, παραμένοντας αμετακίνητος στην κενή πολιτική σκέψη και υποκαθιστώντας την με συνθήματα και φρασεολογίες που μόνον υποβαθμισμένους νόες μπορούν να συγκινήσουν και να κερδίσουν, προμηνύει, διότι είναι εκ των πραγμάτων αξιωματική αντιπολίτευση και δυνητικώς κόμμα εξουσίας, με απόλυτα απροκατάληπτο τρόπο, την ζοφερότερη προοπτική γι’ αυτήν την χώρα, με όρους απολυταρχίας, εκχυδαϊσμού και εκμηδένισης όλων των βάσεων τού δημοκρατικού πολιτεύματος.
Η καταδίκη τής Χρυσής Αυγής από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, εξόχως δίκαιη και ζωτικής σημασίας για μία ευνομούμενη πολιτεία, δεν αγγίζει τούς αληθινούς ενόχους, τούς αληθινούς δράστες των εξίσου ειδεχθών με την δολοφονία τού Παύλου Φύσσα εγκλημάτων ενός κόμματος που ο αρχηγός του και τα μέλη του θα έπρεπε, την στιγμή αυτή, να βρίσκονται δια παντός σιδηροδέσμιοι, καταδικασμένοι στην απόλυτη σιωπή και στην δια βίου αφάνεια.
Αυτή θα ήταν η αληθινή δίκη, δηλαδή η αληθινή απόδοση δικαιοσύνης».
Ο Δημήτρης Δημητριάδης είναι συγγραφέας.