Τα αγαπημένα της στέκια στην Αθήνα αλλά και τις ημερήσιες εκδρομές που προτιμά, συστήνει στο βρετανικό κοινό η διάσημη συγγραφέας Βικτόρια Χίσλοπ, ενώ εξηγεί και γιατί η πόλη αυτή δεν κοιμάται ποτέ.
Τα μπεστ σέλερ της Βικτόρια Χίσλοπ, όπως «Η Ανατολή», «Το Νησί» και «Μια Νύχτα του Αυγούστου», έχουν δώσει στους αναγνώστες της μια απίστευτη εικόνα της Ελλάδας και οδήγησαν τη συγγραφέα στην απονομή της ελληνικής ιθαγένειας. Και τώρα, σε δημοσίευμά της στην Daily Mail, η συγγραφέας αποκαλύπτει τα αγαπημένα της στέκια στην Αθήνα αλλά και τα καλύτερα μέρη για μια ημερήσια εκδρομή εκτός πόλης.
Η γειτονιά της Βικτόρια Χίσλοπ στην Αθήνα
Όπως αναφέρει η Βικτόρια Χίσλοπ: «Κάθε χρόνο περνάω μερικούς μήνες στην Αθήνα. Έχω ένα διαμέρισμα στα Κάτω Πατήσια, μια περιοχή που κάνει τους φίλους μου να με κοιτάζουν με απορία -σκεφτείτε το ανατολικό Λονδίνο πριν από τον εξευγενισμό-, αλλά απέχει μόλις μισή ώρα με τα πόδια από το κέντρο της πόλης.
Όλοι οι δρόμοι έχουν πάρει τα ονόματά τους από νησιά (Πάτμος, Νίσυρος κ.ο.κ.) και είναι πυκνοκατοικημένοι με ωραία δείγματα νεοκλασικής, art deco και Bauhaus αρχιτεκτονικής. Πολλά από αυτά έχουν μετατραπεί σε ερείπια, αλλά νομίζω ότι αυτό προσθέτει κάτι παραπάνω στη γοητεία τους.
Η περιπλάνηση στη γειτονιά μου με εμπνέει πάντα με κάποιο τρόπο να επινοώ χαρακτήρες και ιστορίες. Το μπαλκόνι μου βλέπει σε μια κατάφυτη πλατεία όπου οι γείτονές μου, που έχουν ζήσει όλη τους τη ζωή εκεί, κάθονται σε παγκάκια δίπλα-δίπλα με νεοαφιχθέντες, πολλοί από τους οποίους είναι πρόσφατοι μετανάστες. Μια φρατζόλα ψωμί κοστίζει ένα ευρώ και μια συσκευασία με οκτώ ρολά χαρτιού υγείας κοστίζει το ίδιο. Είναι φτηνά αλλά αυθεντικά.
Γιατί η Αθήνα δεν κοιμάται ποτέ
Στο τέλος του δρόμου μου βρίσκεται η λεωφόρος Πατησίων, μία από τις κύριες αρτηρίες που οδηγούν στην καρδιά της πόλης, οπότε γύρω της υπάρχουν υπέροχα μέρη για να πάτε. Και οι καφετέριες, φυσικά, βρίσκονται στην καρδιά της ζωής στην Αθήνα.
Έχω δουλέψει πολύ στην Ελλάδα και δεν θα επέκρινα ποτέ την εργασιακή ηθική, αλλά ακόμα κι έτσι πάντα με εκπλήσσει το πόσο γεμάτα είναι τα καφέ πρωί, μεσημέρι και βράδυ. "Μπορούμε να συναντηθούμε για καφέ;" είναι η τυπική ελληνική πρόσκληση για συνάντηση, οπότε με όλη αυτή την καφεΐνη στον οργανισμό δεν είναι περίεργο που η πόλη δεν κοιμάται ποτέ.
Τα αγαπημένα στέκια της Βικτόρια Χίσλοπ για φαγητό και ποτό
Πέντε λεπτά από το διαμέρισμά μου, η Φωκίωνος Νέγρη είναι ένας εξαιρετικά δημοφιλής δενδροφυτεμένος πεζόδρομος με δεκάδες καφετέριες και ταβέρνες. Το "Cafe Select" είναι ιδανικό για να χαζέψετε τον κόσμο, και αν έχετε πιει αρκετό καφέ, φτιάχνουν έναν υπέροχο φρέσκο χυμό από όποια φρούτα είναι στην εποχή τους.
Το "Μαρτίνης" σερβίρει το καλύτερο και πιο παραδοσιακό φαγητό. Καθώς μπαίνετε μέσα, στον πάγκο είναι απλωμένες σειρές από μαγειρευτά. Υπάρχουν κατσαρόλες, ψητά κρέατα και πιάτα από κάθε είδους όσπρια. Αφού επιλέξετε, φτάνει γρήγορα στο τραπέζι σας με ζεστό αφράτο ψωμί, σαλάτα και πατάτες τραγανές, τηγανισμένες σε ελαιόλαδο. Το δείπνο για δύο άτομα (με ένα γενναιόδωρο καραφάκι κρασί) σπάνια ξεπερνά τα 20 ευρώ. Έχω πάει εκεί χίλιες φορές.
Στη γωνία, στη λεωφόρο Πατησίων, βρίσκεται το "Au Revoir", το παλαιότερο μπαρ της Αθήνας. Έχει το μέγεθος ενός μικρού σαλονιού και είναι ανοιχτό μέχρι τις 2 το πρωί -ένα τέλειο μέρος για να πάτε για ουίσκι αργά το βράδυ.
Κοντά στο κέντρο της Αθήνας βρίσκεται ένα άλλο αγαπημένο καφέ, στον ευάερο χώρο πάνω από το εντυπωσιακό βιβλιοπωλείο Ιανός στη Σταδίου. Μπορώ ευχαρίστως να πάρω ένα laptop και να περάσω μερικές ώρες γράφοντας, τροφοδοτούμενη από καφέδες και ένα νόστιμο γεύμα.
Στο Κολωνάκι, το Τσέλσι της Αθήνας
Ένα άλλο σημείο συνάντησης και κόμβος για τους Αθηναίους είναι το Κολωνάκι, το Τσέλσι της Αθήνας και η πιο κομψή εμπορική περιοχή της πόλης. Το "Da Capo" σφύζει πάντα από πελάτες που πίνουν καφέ, αλλά σίγουρα αξίζει να περιμένετε μέχρι να αδειάσει ένα τραπέζι μόνο και μόνο για να νιώσετε ότι βρίσκεστε απόλυτα στον πυρήνα της ζωής της ελληνικής πόλης.
Ίσως το πιο λαμπερό είναι το "Athenee", πρώην "Zonars". Άνοιξε το 1939 και πίσω από τα γυαλιστερά τζάμια του, ηθοποιοί, πολιτικοί και κυρίες με φρεσκοχτενισμένα μαλλιά εξυπηρετούνται από άψογα ντυμένους σερβιτόρους. Πάντα νιώθω ότι είναι μια απόλαυση να πηγαίνω εκεί.
Αν και ο καφές είναι το καύσιμο της ζωής εδώ, το ίδιο ισχύει και για το κρασί και τα κοκτέιλ. Υπάρχουν χίλια μέρη για να πάει κανείς στην Αθήνα, αλλά πάντα με ελκύουν δύο μαγαζιά. Το "Seven Jokers" είναι άνετο και φιλικό και χαρακτηρίζεται από ένα ομοίωμα σε φυσικό μέγεθος ενός κοριτσιού που αιωρείται από το ταβάνι. Δεν έχω ιδέα τι ώρα κλείνει, αλλά έχω πάει εκεί τις πρώτες πρωινές ώρες και δεν έχουν δείξει κανένα σημάδι πως είναι έτοιμοι να κλείσουν τις πόρτες τους.
Ένα εξίσου φιλικό μαγαζί, αλλά με ελαφρώς πιο ήπια μουσική, είναι το "Κολοκοτρώνη 9", το οποίο σερβίρει εξαιρετικό κρασί και κοκτέιλ από έναν κορυφαίο mixologist (ο ιδιοκτήτης δίδασκε μαθηματικά και ίσως γι’ αυτό ανακατεύει σε τόσο ακριβείς και τέλειες ποσότητες).
Σημεία από το σκοτεινό παρελθόν της Ελλάδας
Αν και ακούγεται σαν να περνάω το χρόνο μου στην Αθήνα τρώγοντας και πίνοντας, όταν βρίσκομαι εκεί είναι για να κάνω έρευνα και να γράφω. Αν και είναι αυτονόητο πως κάθε επίσκεψη πρέπει να περιλαμβάνει τον Παρθενώνα και το εξαιρετικό Μουσείο της Ακρόπολης, τα τελευταία χρόνια έχω επικεντρωθεί στην πιο σύγχρονη εποχή και έχω ανακαλύψει πολλά εμπνευσμένα και απόλυτα συναρπαστικά μέρη που αποτελούν μέρος του σκοτεινού παρελθόντος της Ελλάδας.
Κοντά στο κέντρο της Αθήνας βρίσκεται το εξαιρετικό Μουσείο Πολιτικής Εξορίας Μακρονήσου, το οποίο όχι μόνο αφηγείται πώς αριστεροί και κομμουνιστές φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν σε διάφορες περιόδους μεταξύ των δεκαετιών 1940 και 1970, αλλά εστιάζει επίσης στο πώς πολλοί επέζησαν μέσω της τέχνης τους.
Στεγάζει μια αξιοσημείωτη συλλογή από εικόνες σε χαρτί, βότσαλα και κοχύλια, μαζί με γλυπτά και κεντήματα. Η δημιουργικότητα των κρατουμένων είναι επίσης εμπνευσμένη και όμορφη και αποτελεί απόδειξη του ανθρώπινου θάρρους και της θέλησης για επιβίωση.
Και ένα μνημείο που είναι εύκολο να το χάσετε αλλά που καταγράφει μια στιγμή τεράστιας σημασίας για την ελληνική ιστορία βρίσκεται στο Πολυτεχνείο. Στις 17 Νοεμβρίου 1973, προκειμένου να διαλύσει μια φοιτητική διαδήλωση, ένα τανκ του στρατού γκρέμισε τις πύλες του, συνθλίβοντας άγνωστο αριθμό θυμάτων. Οι διαλυμένες πύλες διατηρούνται ως μνημείο για τους φοιτητές και ως ένα γεγονός που οδήγησε τελικά στην πτώση της δικτατορίας.
Φυσικά, η Αθήνα έχει και πολλές ομορφιές. Για να δω την πιο αγνή της μορφή, πηγαίνω στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Τα απλά και χαρακτηριστικά μαρμάρινα ειδώλια, σκαλισμένα πριν από 5.000 χρόνια, ενέπνευσαν πολλούς καλλιτέχνες του 20ού αιώνα, όπως ο Πικάσο και ο Μοντιλιάνι.
Τα καλοκαίρια, οι δρόμοι της Αθήνας μοιάζουν σχεδόν σαν να λιώνουν κάτω από τα πόδια σας, αλλά ακριβώς στο κέντρο της πόλης βρίσκεται ο Εθνικός Κήπος. Και είναι εκπληκτικό το πώς η θερμοκρασία μοιάζει να πέφτει αρκετούς βαθμούς καθώς περπατάτε στα μονοπάτια του κάτω από τα πεύκα. Και φυσικά, υπάρχει και καφετέρια. Είναι μια όαση -δεν υπάρχει άλλη λέξη για να το περιγράψει κανείς.
Τις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού, οι θερμοκρασίες μπορεί να με αναγκάσουν να φύγω από την Αθήνα, αλλά ευτυχώς υπάρχουν πολλά μέρη για μια ημερήσια εκδρομή. Πάντα με εκπλήσσει το γεγονός ότι μόλις ξεφύγεις από τα ενίοτε ασφυκτικά μποτιλιαρίσματα της Αθήνας, βρίσκεσαι σε ένα δίκτυο γρήγορων, άδειων αυτοκινητόδρομων και μπορείς να βρεθείς στην ύπαιθρο μέσα σε μία ώρα.
Οι αγαπημένες ημερήσιες εκδρομές της Βικτόρια Χίσλοπ
Η αγαπημένη μου ημερήσια εκδρομή είναι στο Ναύπλιο. Είναι, πολύ απλά, πανέμορφο. Βρίσκεται επάνω στη θάλασσα, με ένα εντυπωσιακό φρούριο, όμορφα ενετικά κτίρια και μια υπέροχη πλατεία γεμάτη καφετέριες και παγωτατζίδικα. Είναι ένας άλλος κόσμος.
Μια άλλη αγαπημένη ημερήσια εκδρομή είναι στους Δελφούς. Είναι ο πιο εντυπωσιακός αρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα, αλλά και ένας πολύ πνευματικός τόπος. Η τοποθεσία του στα βουνά και κάτι στην καθαρότητα του αέρα του κάνουν εύκολα κατανοητό γιατί, στο αρχαίο παρελθόν του, οι άνθρωποι συνέρρεαν εκεί για να βρουν καθοδήγηση από τους θεούς.
Η συμβουλή μου είναι να μη φάτε εκεί (η πόλη των Δελφών είναι απογοητευτική), αλλά να οδηγήσετε λίγο πιο πέρα, στο Γαλαξίδι, ένα γραφικό ψαροχώρι.
Ο χρόνος εκεί έχει σταματήσει και μπορείτε να δείτε τους ψαράδες να απλώνουν τα δίχτυα τους κατά μήκος της άκρης του λιμανιού, πουλώντας τα αλιεύματά τους στις ταβέρνες που βρίσκονται κοντά.
Στην Ελλάδα υπάρχει κάτι για όλους. Από τον θόρυβο και το χάος της Αθήνας, μέχρι τα ήρεμα νερά του Γαλαξιδίου -και φυσικά, απολύτως όλα τα ενδιάμεσα».