Η Ελληνίδα γλύπτρια που πέρασε τα σύνορα της χώρας μιλά στο iefimerida. Η συγγένεια με τον Μίκη Θεοδωράκη και η άγνωστη Μαρία Κάλλας της Αθήνας
Το σπίτι της στην οδό Νοταρά, μια ανάσα από την Πλατεία Εξαρχείων, μοιάζει με ναό της τέχνης κι εκείνη στα 79 της χρόνια κινείται ασταμάτητα ανάμεσα στα γλυπτά και τα βιβλία της αποπνέοντας τη σπάνια φινέτσα της παλιάς Αθήνας. «Εδώ γεννήθηκα, δεν με ταράζουν τα επεισόδια όταν γίνονται, ήμουν άλλωστε μέσα στην εξέγερση του Πολυτεχνείου» μας λέει καθώς σερβίρει καφέ στα αγαπημένα της φλιτζάνια.
Το γαλήνιο πρόσωπό της χάνεται ανάμεσα στην επιβλητική μορφή του Μίκη Θεοδωράκη , το πορτραίτο από γύψο της Μαρίας Κάλλας και την εντυπωσιακή συλλογή από δικά της γλυπτά που ονομάζει «Αιγαιοπελαγίτικα». Τα έργα της έχουν αποδοθεί με χαρακτηριστική ακρίβεια καθώς διακρίνεται για τον ρεαλιστικό και αναπαραστατικό χαρακτήρα της μορφής των γλυπτών της. H δική της Μαρία Κάλλας άλλωστε έχει τοποθετηθεί στο Λονδίνο έξω από το Covent Garden αλλά και στη Βοστόνη.
«Αγάπησα την Κάλλας»
Η Ασπασία Παπαδοπεράκη έχει φιλοτεχνήσει επίσης το γλυπτό από ορείχαλκο της Μαρία Κάλλας για την Αθήνα, στην μικρή πλατεία Μαδρίτης πίσω από το Χίλτον , πολλά χρόνια πριν τοποθετηθεί η αμφιλεγόμενη μορφή της ντίβας της όπερας στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Αν και άγνωστο στο ευρύ κοινό , το άγαλμα έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα ωραιότερα σύγχρονα γλυπτά της πόλης. «Γι’ αυτό το έργο χρειάστηκε να δουλέψω τρία ολόκληρα χρόνια κατά τα οποία δεν έκανα τίποτα άλλο , δεν μπορείς να κάνεις τη Μαρία Κάλλας μαζί με κάτι άλλο αφοσιώθηκα όπως κάνω με όλα μου τα έργα και αυτή την περίοδο με τη μορφή του Γιώργου Σεφέρη . Την Κάλλας την αγάπησα όπως και τον Καβάφη. Ανάλωσα τη ζωή μου στις μεγάλες μορφές. Δεν ήθελα να τις αδικήσω, να τις κάνω να φαίνονται μικρές. Δουλεύω πολύ και με την πέτρα έμαθα να τη λαξεύω και δίδαξα σε παιδιά να τη λαξεύουν και εκείνα», λέει η κ. Παπαδοπεράκη στο iefimerida. Περισσότερα από 50 έργα της βρίσκονται σήμερα σε δημόσιους χώρους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό , μεταξύ των οποίων η προτομή του Κωνσταντίνου Καβάφη για το Μουσείο του στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και για την Κωνσταντινούπολη στη γειτονιά που έζησε ο ποιητής , και η προτομή του Ιπποκράτη για το πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.
«Με τον Μίκη μιλούσαμε για ώρες»
Γλύπτρια, συγγραφέας και σκηνογράφος από τα Σπήλια Ηρακλείου Κρήτης η κ. Παπαδοπεράκη σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και συνέχισε τις σπουδές της στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού. Χρησιμοποιεί στα γλυπτά της στοιχεία από την αρχαϊκή περίοδο της Ελληνικής γλυπτικής και στοιχεία από τη λαϊκή αιγαιοπελαγίτικη αρχιτεκτονική. Έχει παρουσιάσει τα έργα της σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Συγγενής του Μίκη Θεοδωράκη ανέλαβε να φιλοτεχνήσει τη μορφή του πριν από περίπου 12 χρόνια. «Ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν τρίτος ξάδερφός μου. Πήγαινα στο σπίτι του επί δυο μήνες , έπαιρνα μέτρα , μελετούσα τη μορφή του και του έβγαλα άπειρες φωτογραφίες. Με κερνούσε καφέ και γλυκό και μιλούσαμε για ώρες. Του έφτιαξα δυο πορτραίτα που του άρεσαν πολύ. Το ένα είναι στην Κρήτη και το άλλο δωρίστηκε μαζί με το αρχείο του στη βιβλιοθήκη Λίλιαν Βουδούρη του Συλλόγου οι φίλοι της Μουσικής» λέει η διακεκριμένη Ελληνίδα εικαστικός.
Η κυρία Παπαδοπεράκη έχει γράψει επίσης βιβλία όπως το «Μελετώντας τον Θεοτοκόπουλο» που κυκλοφόρησε στα Ελληνικά και τα Αγγλικά από το Μουσείο Μπενάκη ενώ έχει κάνει σκηνικά, μάσκες και κοστούμια για θεατρικές παραστάσεις. Το 2009 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο του σπουδαίου καλλιτεχνικού της έργου.
