Φιλόξενο καταφύγιο στη Λιμνοθάλασσα Καλοχωρίου έχουν βρει οι λαγόγυροι, «τρυπώντας» την περιοχή με τα δεκάδες λαγούμια τους και δημιουργώντας την μεγαλύτερη αποικία του είδους στην Ελλάδα!
Τα στοιχεία προέκυψαν από την καταγραφή του λαγόγυρου, που υλοποιεί ομάδα του Τμήματος Βιολογίας και Κτηνιατρικής του ΑΠΘ, με υπεύθυνη την ερευνήτρια Λήδα Ράμμου στο πλαίσιο του έργου «Παρακολούθηση των πληθυσμών του λαγόγυρου Spermophilus citellus εντός της περιοχής ευθύνης του Φορέα Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Θερμαϊκού Κόλπου και τεκμηρίωση των προτεραιοτήτων διαχείρισης του», που υλοποιείται για τον Φορέα με χρηματοδότηση από το ΥΜΕΠΕΡΑΑ.
«Η καταγραφή μας ξεκίνησε από τον περασμένο Μάρτιο, οπότε και ξυπνάει το ζώο από τη χειμέρια νάρκη και είναι σε εξέλιξη για όσο παραμένουν ενεργά τα ζώα πριν ξαναμπούν σε χειμέριο ύπνο. Εγινε καταγραφή των πληθυσμών και δειγματοληψίες προκειμένου να γίνουν γενετικές και παρασιτολογικές αναλύσεις», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Ράμμου.
150 λαγούμια λαγόγυρου στο Καλοχώρι
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, καταγράφηκαν περίπου 70 λαγούμια στο Ανατολικό και άλλα 100-150 στο Καλοχώρι, αριθμός αρκετά σημαντικός για ένα είδος, ο πληθυσμός του οποίου συρρικνώνεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
«Με την καταγραφή που γίνεται με έμμεσο τρόπο, δηλαδή μέσω λαγουμιών, διαπιστώνεται ότι στην περιοχή της Λιμνοθάλασσας Καλοχωρίου υπάρχει η μεγαλύτερη ως τώρα καταγεγραμμένη αποικία του είδους στη χώρα μας», τονίζει η ερευνήτρια, συμπληρώνοντας ότι την επόμενη χρονιά θα προταθούν διαχειριστικά μέτρα για την προστασία και διατήρηση του είδους.
Από ένα έως 14 λαγούμια ο κάθε λαγόγυρος
«Είδος- κλειδί» για τα αγροτικά οικοσυστήματα και λιβάδια, χαρακτήρισε τον λαγόγυρο η κ. Ράμμου καθώς, όπως ανέφερε, είναι ένα από τα μεγαλύτερα τρωκτικά της Ελλάδας και η ύπαρξή του μεταφράζεται σε τροφή για αρπακτικά πουλιά, αλεπούδες και κουνάβια. «Επιπλέον, το είδος βοηθάει στη διατήρηση των φυτικών ειδών αφού τρώει σπόρους και άνθη και τα διασπείρει στη συνέχεια με τα περιττώματά του», εξήγησε.
Όσο για τα λαγούμια, μπορούν να φτάσουν σε βάθος ενός μέτρου και μήκος 3-4 μέτρων, με εισόδους και εξόδους που ποικίλουν ανάλογα με τις ανάγκες τους. «Κάθε ζώο μπορεί να έχει από ένα έως 14 λαγούμια, τα οποία όμως μπορούν να χρησιμοποιήσουν ως καταφύγιο και άλλα είδη όπως φρύνοι, φίδια και σκαθάρια», σημείωσε η κ. Ράμμου.
Ο λαγόγυρος Spermophilus citellus είναι ένας εδαφόβιος σκίουρος, είδος ενδημικό της κεντρικής και νοτιο-ανατολικής Ευρώπης. Λόγω των αυξημένων πιέσεων και απειλών στις περιοχές εξάπλωσής του, όπως η εντατικοποίηση των γεωργικών πρακτικών, η εκτεταμένη χρήση φυτοφαρμάκων, η συνεχής ανάπτυξη υποδομών και η ανθρωπογενής όχληση, έχει οδηγηθεί σε ραγδαία μείωση των πληθυσμών του με αποτέλεσμα πλέον να χαρακτηρίζεται ως είδος υπό εξαφάνιση από τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN).
*φωτογραφίες των Δήμου Βουδουραγκάκη, Ματθαίου Λορέντζου και Σοφίας Σταύρου παραχώρησε ο Φορέας Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Θερμαϊκού Κόλπου