Απέραντη θλίψη έχει σκορπίσει στον χώρο της ορειβασίας η είδηση του θανάτου του Αντώνη Συκάρη.
Ο κορυφαίος Έλληνας ορειβάτης έχασε τη ζωή του κατά την κατάβαση από την 8η υψηλότερη κορυφή του κόσμου, στο βουνό Νταουλαγκίρι, που ανήκει στην οροσειρά των Ιμαλαΐων.
Ο θάνατός του επήλθε σε υψόμετρο 7.400 μ., πολύ κοντά στο Camp 3, στις 4:00 το ξημέρωμα ώρα Νεπάλ, ύστερα από τεράστια σωματική και ψυχική προσπάθεια και έλλειψη πρόσθετου οξυγόνου, σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση.
Το Iefimerida.gr επικοινώνησε με την επίσης κορυφαία Ελληνίδα ορειβάτισσα, Χριστίνα Φλαμπούρη, η οποία είναι από τις ελάχιστες γυναίκες στον κόσμο που έχει επιτύχει τον άθλο της κατάκτησης των επτά υψηλότερων κορυφών του πλανήτη. Η ορειβάτισσα γνώριζε καλά τον εκλιπόντα, ενώ είχαν συμμετάσχει και μαζί σε κάποιες αναβάσεις.
Όπως μας αναφέρει, όταν ο Αντώνης Συκάρης κατέκτησε τη συγκεκριμένη κορυφή λίγες ώρες νωρίτερα, τότε αφιέρωσε το επίτευγμα σε συν-ορειβάτες του οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους στο ίδιο βουνό, το 1998. Στον Νίκο Παπανδρέου, που έχασε τη ζωή του στις 3 Μαΐου 1998, και τον Μπάμπη Τσουπρά, που μετά από μια σφοδρή καταιγίδα έχασε τη ζωή του στις 2 Οκτωβρίου του ίδιου έτους.
Η τελευταία ανάρτηση του Αντώνη Συκάρη:
«Σήμερα, 11 Απριλίου 2022, η ώρα 12:50 -ώρα Νεπάλ, βρίσκομαι στην κορυφή του Dhaulagiri 8.167 μέτρα.
Θέλω να αφιερώσω αυτή την κορυφή:
Στον Νίκο Παπανδρέου και την οικογένειά του.
Στον Μπάμπη Τσουπρά και στην οικογένειά του.
Και στον Ερμή - Θεοφάνη Θεοχαρόπουλο.
Ακόμα θέλω να αφιερώσω αυτή την κορυφή σε όλους τους Έλληνες, σε όλους τους ορειβάτες και στη μικρή μου Ίριδα, την εγγονή μου.
Ίριδά μου είμαι στην κορφή!!!
Ο "πα" είναι στην κορυφή!!!
Ευχαριστώ όλους τους φίλους μου και τους φίλους μου που μέσα από τα social με υποστήριξαν και με βοήθησαν να φτάσω στην κορυφή!
Χάρη σε αυτούς το πέτυχα!!!
Σας αγαπώ όλους!!!».
«Μου φαίνεται σαν ψέμα. Είναι τόσο κρίμα να βλέπεις ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους επειδή κυνηγάνε το όνειρό τους. Ο Αντώνης ήταν σαν μικρό παιδί, κυνηγούσε το όνειρό του με όλο του το είναι… Τον θυμόμαστε όλοι έτσι, σαν έναν άνθρωπο που κυνηγούσε το όνειρό του… Έφυγε στον τόπο που αγαπούσε, εκεί που ένιωθε χαρούμενος», μας λέει εμφανώς συγκινημένη η Χριστίνα Φλαμπούρη.
Η νόσος του υψομέτρου
Όπως μας εξηγεί η Χριστίνα Φλαμπούρη, μια από τις πιο έμπειρες ορειβάτισσες του κόσμου ειδικά σε μεγάλα ύψη υπό ακραίες συνθήκες, η λεγόμενη «νόσος του υψομέτρου», εξαιτίας της οποίας έχουν χάσει τη ζωή τους πολλοί ορειβάτες, μπορεί να χτυπήσει τον οποιονδήποτε, σε οποιαδήποτε στιγμή που βρίσκεται σε υψηλό υψόμετρο, λόγω της έλλειψης οξυγόνου.
«Υπάρχουν κάποιοι γενικοί κανόνες, αλλά ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Δεν έχει σημασία ούτε η εμπειρία σου, ούτε πόσο γυμνασμένος είσαι. Ακόμα οι επιστήμονες δεν έχουν βρει με ακρίβεια πότε μπορεί να συμβεί… Μπορεί να ανέβεις το ίδιο βουνό πολλές φορές και να μη συμβεί τίποτα, και να σε πιάσει τη μία» εξηγεί η Χριστίνα Φλαμπούρη, και προσθέτει:
«Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν, η κούραση είναι ένας από αυτούς… Η κούραση μπορεί να επιδεινωθεί κι από αστάθμητους παράγοντες. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να κλείσει από το χιόνι ή από κατολίσθηση ένα πέρασμα, και η ορειβατική ομάδα να χάσει χρόνο προκειμένου να βρει άλλον τρόπο να το διασχίσει».
«Ο κίνδυνος είναι παντού σε τέτοια υψόμετρα. Το ανθρώπινο σώμα ξεπερνά τα όριά του. Πάνω από τα 8.000 μέτρα, οι ορειβάτες λέμε ότι εισερχόμαστε στη ζώνη του θανάτου κι υπάρχει λόγος για αυτό. Φανταστείτε ότι στο παρελθόν οι επιστήμονες πίστευαν ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί καν να αντέξει σε αυτά τα υψόμετρα, μέχρι που καταρρίφθηκε αυτό».
Στην ίδια, έχει συμβεί, κατά τη διάρκεια μιας από τις πολλές αναβάσεις της σε τέτοια υψόμετρα, να μη νιώθει καλά και να επιστρέψει εσπευσμένα, πριν φτάσει στην κορυφή. Το ίδιο είχε συμβεί και στον Αντώνη στο παρελθόν, όπως μας λέει, κι είχε λάβει και εκείνος τότε τη σωστή απόφαση, για να προφυλάξει τον εαυτό του...