Ενα από τα πιο γνωστά και χιλιοτραγουδισμένα τραγούδια του Αντώνη Καλογιάννη είναι το περίφημο «Αννούλα του χιονιά», το οποίο κρύβει μια ιδιαίτερη ιστορία.
Στιχουργός του τραγουδιού που ερμήνευσε ο Αντώνης Καλογιάννης ο οποίος έφυγε σήμερα από τη ζωή, ο Σαράντης Αλιβιζάτος. Η μουσική είναι του Μάριου Τόκα. Ο στιχουργός περνούσε μια περίοδο αναζήτησης και βρέθηκε στους Ιεχωβάδες. Όταν έφυγε από τους Ιεχωβάδες, δεν συνάντησε ξανά την Άννα. Οι δρόμοι τους χωρίστηκαν και αυτός ήταν ο λόγος που εμπνεύστηκε το «δεν θα είμαι πια μαζί σου». Οι δύο τους δεν ξαναμίλησαν και ο στιχουργός δεν της το εκμυστηρεύτηκε ποτέ. Το τραγούδι που μελοποιήθηκε από τον Μάριο Τόκα έγινε μια από τις κορυφαίες επιτυχίες του Αντώνη Καλογιάννη που τον καθιέρωσαν στο ερωτικό τραγούδι.
Ο ίδιος ο Σαράντης Αλιβιζάτος σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Παρασκήνιο και στην Χρύσα Σαραντοπούλου είχε αποκαλύψει την ιστορία πίσω από το τραγούδι.
- Δημοσιογράφος: Η «Αννούλα του χιονιά» είναι υπαρκτό πρόσωπο;
- Σαράντης Αλιβιζάτος: Ναι. Μάλιστα, δεν το ξέρει ότι το έγραψα για εκείνη, ίσως το μάθει τώρα, μέσα από εδώ… Είναι ένα κορίτσι που με εντυπωσίασε και τη γνώρισα όταν ξεκίνησα τις θρησκευτικές μου αναζητήσεις. Πιστεύω πολύ στον Θεό. Κάποια στιγμή είχα βρεθεί στους Ιεχωβάδες (να δω πως είναι) με κάποια Άννα. Στο δίσκο “Ξημερώνει” (1980), η Χαρούλα τραγούδησε το “Δεν Είδες” σε στίχους δικούς μου. Αυτό είχε δημοσιευθεί στα Επίκαιρα ως ποίημα. Εκείνη την εποχή η Άννα… έγραφε κι αυτή ποιήματα κι είχε αντιγράψει από τα Επίκαιρα το δικό μου… το “Δεν είδες τα δάκρυά μου…”. Της λέω: “Αυτό πού το βρήκες;”. Και μου λέει: “Εγώ το έγραψα!” Εκείνη την ώρα σοκαρίστηκα με το ψέμα της, αλλά είδα πόσο το αγαπούσε και σιώπησα. Μετά έφυγα από τους Ιεχωβάδες και από την Αννούλα… Κι έτσι βγήκε το “Αχ Αννούλα του χιονιά, δεν θα είμαι πια μαζί σου“. Έκτοτε δεν ξαναμιλήσαμε με την Άννα.
Οι στίχοι του τραγουδιού
Πάει καιρός που το φεγγάρι δεν περνάει από ‘δώ
Το τοπίο είναι χακί, τρώει την καρδιά σου
Σε λευκό χαρτί τη νύχτα ξαναγράφω σ’ αγαπώ
στη σκοπιά παραμιλάω τ’ όνομά σου
Αχ, Αννούλα του χιονιά
δε θα είμαι πια μαζί σου
στου Δεκέμβρη τις εννιά
που έχεις Άννα τη γιορτή σου
Χτες το βράδυ στ’ όνειρό μου, τι σου είναι το μυαλό
μπήκαν, λέει, περιστέρια στο στρατώνα
Κι όπως το ‘φερε η κουβέντα, μου είπαν όνειρο κι αυτό
σήκω πήγαινε στην Άννα του χειμώνα
Αχ, Αννούλα του χιονιά
δε θα είμαι πια μαζί σου
στου Δεκέμβρη τις εννιά
που έχεις Άννα τη γιορτή σου