Το δικό του «αντίο» στον Ζήση Κωνσταντίνου είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, ο οποίος είχε εργαστεί στο πλευρό του.
«Σας αποχαιρετώ με βαθιά λύπη και απεριόριστη ευγνωμοσύνη. Κρατώ κάθε σας συμβουλή. Οι ξεχωριστές επιστολές σας, τις οποίες λάμβανα μετά από κάθε εξέλιξη της ζωής μου, προσωπική, πολιτική ή επαγγελματική, θα είναι εδώ για να μου θυμίζουν ότι η συνεχής προσπάθεια, ο γνήσιος επαγγελματισμός, η αξιοπρέπεια και η ανθρωπιά μπορούν να επικρατήσουν σε αυτόν τον κόσμο», έγραψε ο κ. Μαρινάκης για τον θάνατο του ποινικολόγου.
Πέθανε ο γνωστός ποινικολόγος Ζήσης Κωνσταντίνου
Η ανάρτηση του Παύλου Μαρινάκη
«Για τον Ζήση Κωνσταντίνου
Κάθε φορά που ερχόμουν φοιτητής στην Πάτρα από την Κομοτηνή, καλοκαίρι ή γιορτές, θυμάμαι τον αείμνηστο παππού μου να μου λέει: «μόλις με το καλό πάρεις το πτυχίο σου, θα σε στείλω στον φίλο μου τον Ζήση να μάθεις δίπλα του». Αμέσως μόλις έμαθα ότι πέρασα το τελευταίο μου μάθημα στη Νομική, τον Σεπτέμβριο του 2010, συνάντησα από κοντά τον Ζήση Κωνσταντίνου και, λίγες εβδομάδες αργότερα, ξεκίνησα να εργάζομαι, ως ασκούμενος δικηγόρος, στο πλευρό του.
Ήμουν και εγώ ένας από τους αμέτρητους νέους δικηγόρους που, δουλεύοντας κοντά του, έλαβαν ένα «δεύτερο πτυχίο», πολύ πιο ουσιαστικό.
Για όλους όσοι περάσαμε από τη Μυστρά ή και παλαιότερα την Ασκληπιού, κάθε ημέρα στο γραφείο ήταν και ένα μάθημα. Κάθε διόρθωση στο κείμενο που του πηγαίναμε αποτελούσε και μια νέα, ανεκτίμητης αξίας γνώση και κάθε δίκη που βρεθήκαμε στο πλευρό του συνιστούσε μια ξεχωριστή εμπειρία.
Αν μπορούσα να ξεχωρίσω 3 στοιχεία από τον κορυφαίο ποινικολόγο και δάσκαλο Ζήση Κωνσταντίνου, αυτά είναι τα ακόλουθα:
Πρώτον, η ουσιαστική, σφαιρική και άνευ σύγκρισης κατάρτισή του, καθώς και η έμφαση που έδινε στη λεπτομέρεια κάθε υπόθεσης. «Αν δεν διαβάσεις μια δικογραφία από το εξώφυλλο μέχρι το οπισθόφυλλο, δεν έχεις ιδέα για μια υπόθεση», μας έλεγε.
Δεύτερον, ο τρόπος που ήθελε να φέρνει αποτέλεσμα. Μακριά από δημοσιότητα και κινήσεις εντυπωσιασμού ή μακρόσυρτες αγορεύσεις. Και σε μια εποχή που τα τηλεδικαστήρια «ανθίζουν», η δική του στάση ζωής και δουλειάς φαντάζουν όλο και πιο σπάνιες.
Τρίτον, η γνήσια απλότητα και καλοσύνη του. Ερχόταν πρώτος και έφευγε τελευταίος. Η πόρτα του γραφείου του ήταν πάντοτε ανοιχτή για συνεργάτες, συναδέλφους, φίλους και εντολείς. Μας αντιμετώπιζε όλους με τον ίδιο σεβασμό, από τον πιο παλιό συνεργάτη μέχρι τον νεότερο ασκούμενο.
Κύριε Ζήση, σας αποχαιρετώ με βαθιά λύπη και απεριόριστη ευγνωμοσύνη. Κρατώ κάθε σας συμβουλή. Οι ξεχωριστές επιστολές σας, τις οποίες λάμβανα μετά από κάθε εξέλιξη της ζωής μου, προσωπική, πολιτική ή επαγγελματική, θα είναι εδώ για να μου θυμίζουν ότι η συνεχής προσπάθεια, ο γνήσιος επαγγελματισμός, η αξιοπρέπεια και η ανθρωπιά μπορούν να επικρατήσουν σε αυτόν τον κόσμο».