Σοκ και θλίψη έχει προκαλέσει στο πανελλήνιο ο χαμός του Ολυμπιονίκη Αλέξανδρου Νικολαΐδη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στα 42 του χρόνια μετά από μια σκληρή μάχη που έδινε επί δύο χρόνια με μια σπάνια μορφή καρκίνου.
Ο Αλέξανδρος Νικολαϊδης έδινε αθόρυβα τη μάχη με τον καρκίνο και παρότι είχε συμμετοχή και στα κοινά -ήταν αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-, δεν ήταν ευρέως γνωστός ο Γολγοθάς που ανέβαινε, με αποτέλεσμα η είδηση του θανάτου του σήμερα το πρωί να αιφνιδιάσει άπαντες, που είτε τον γνώριζαν προσωπικά , είτε τον έμαθαν μέσα από την πορεία του στον αθλητισμό και τελευταία με την ενασχόλησή του με την πολιτική.
Διεγνώσθη με μια εξαιρετικά σπάνια μορφή καρκίνου, το καρκίνωμα Nut, πριν από δύο χρόνια. Ο ίδιος στο κείμενο που είχε γράψει και αναρτήθηκε στους λογαριασμούς του στα social media μετά τον θάνατό του έγραφε για τη σπανιότητα του καρκίνου με τον οποίο διεγνώσθη: «Δύο χρόνια, βασανίστηκα κι εγώ με τον καρκίνο. Με έναν τόσο σπάνιο τύπο καρκίνου, το καρκίνωμα nut, που αυτή τη στιγμή εννέα στους δέκα Έλληνες γιατρούς που το διαβάζουν, το ακούν για πρώτη φορά και θα σπεύσουν να το ψάξουν».
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο δις αργυρός Ολυμπιονίκης του τάε κβον ντο, σε Αθήνα και Πεκίνο, τα τελευταία χρόνια υπεβλήθη σε διάφορες φαρμακευτικές αγωγές προκειμένου να αντεπεξέλθει και να νικήσει τον καρκίνο, ενώ υπεβλήθη ακόμα και σε θεραπεία που έφθασε από την Αμερική. Ωστόσο ο καρκίνος είχε προχωρήσει αρκετά και η κατάσταση είχε γίνει εξαιρετικά δύσκολη, κάτι το οποίο γνώριζε ο ίδιος, η οικογένειά του και το στενό του περιβάλλον.
Το τελευταίο διάστημα μπαινόβγαινε στο Διαβαλκανικό και μάλιστα περίμενε να κάνει μια νέα θεραπεία, όμως δεν πρόλαβε. Σύμφωνα με το οικείο περιβάλλον του, μέχρι και τα τελευταία 24ωρα της ζωής του είχε επαφή με το περιβάλλον. Τις τελευταίες στιγμές του τις πέρασε στο σπίτι του, δίπλα στην οικογένειά του, όπως ο ίδιος ήθελε, ωστόσο χθες μπήκε ξανά στο νοσοκομείο. Σήμερα το πρωί η είδηση του θανάτου του σόκαρε τους πάντες.
Αλέξανδρος Νικολαΐδης: Η συγκλονιστική ανάρτηση για τη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο
Την είδηση του θανάτου του γνωστοποίησε ο ίδιος με ένα συγκλονιστικό κείμενο που είχε ετοιμάσει, ζητώντας να ανέβει στους λογαριασμούς του σε Facebook και Twitter όταν θα έχει φύγει από τη ζωή. Ένα κείμενο που εκτός του ότι περιγράφει τον αγώνα που έδωσε ένας νέος άνθρωπος με τον καρκίνο επί δύο χρόνια, μαρτυρά επίσης ότι ο Ολυμπιονίκης είχε πλήρη επίγνωση ότι πλησιάζει το τέλος...
Η πρώτη ανάρτηση της συζύγου του, Δώρας Τσαμπάζη, στο Instagram για τον θάνατο του Αλέξανδρου Νικολαΐδη
«Ποιός μιλεί στα νερά και ποιός κλαίει – ακούς; Ποιός γυρεύει τον άλλο, ποιός φωνάζει – ακούς; Είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’ εγώ που κλαίω, μ’ ακούς. Σ΄αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς», ανέφερε η ανάρτηση που δημοσίευσε σε ιστορία στο Instagram.
Αλέξης Τσίπρας: Στη σύντομη ζωή του πρόλαβε να κάνει περισσότερα και σημαντικότερα από τον καθένα μας
Ο Αλέξης Τσίπρας, στον οποίο αναφέρεται και στο κείμενό του ο Νικολαΐδης ως φίλο του, αμέσως μετά την είδηση του θανάτου του Ολυμπιονίκη έγραψε στο Facebook:
«Έφυγε σήμερα από κοντά μας ένας σπουδαίος άνθρωπος. Στη σύντομη ζωή του πρόλαβε να κάνει περισσότερα και σημαντικότερα από τον καθένα μας. Σήκωσε ψηλά την ελληνική σημαία στους Ολυμπιακούς, μα ακόμη πιο ψηλά τα όμορφα ιδανικά της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης στους αγώνες της ζωής. Καλό σου ταξίδι Αλέξανδρε».
Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης είχε προσωπική επαφή και φιλία με τον Αλέξη Τσίπρα. Ο ολυμπιονίκης πορεύτηκε πολιτικά μέσα από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ. Το Μάρτιο του 2019, ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα του με τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές του 2019 και το Σεπτέμβριο του 2020 ανέλαβε καθήκοντα αναπληρωτή εκπροσώπου του κόμματος.
Ο ίδιος ο Νικολαϊδης στο κείμενο που είχε ετοιμάσει να δημοσιευτεί μετά το θάνατό του αναφέρει για τον Αλέξη Τσίπρα: «Και τέλος θέλω να σταθώ στον άνθρωπο με άλφα κεφαλαίο, τον Αλέξη Τσίπρα, ήρθε πολύ πρόσφατα στη ζωή μου και μου χάρισε την φιλία του, την σκέψη του, το αδελφικό του νοιάξιμο, σαν να με ήξερε από πάντα. Μου απέδειξε ότι η όλα όσα πρεσβεύει ο ίδιος και η αριστερά είναι πραγματική στάση ζωής. Με στήριξε ηθικά και πρακτικά και έκανε και αυτός τα αδύνατα δυνατά για να έχω την καλύτερη φροντίδα».
Η συγκλονιστική ανάρτηση του Αλέξανδρου Νικολαΐδη
«Θα ξεκινήσω με αυτό το κλισέ, ότι για να διαβάζετε τώρα αυτήν την δημοσίευση μου, μάλλον έχω φύγει για κάπου καλύτερα ή και για το πουθενά.
Δύο χρόνια, βασανίστηκα κι εγώ με τον καρκίνο. Με έναν τόσο σπάνιο τύπο καρκίνου, το καρκίνωμα nut, που αυτή τη στιγμή εννέα στους δέκα Έλληνες γιατρούς που το διαβάζουν, το ακούν για πρώτη φορά και θα σπεύσουν να το ψάξουν. Ευτυχώς ο δικός μου γιατρός, ο υπέροχος Γιάννης Μπουκοβίνας που με πήρε από το χέρι στο πιο δύσκολο ταξίδι της ζωής μου, τον γνώριζε αυτόν τον σπάνιο τύπο και έκανε τα πάντα για να με σώσει ή να μου χαρίσει λίγη παραπάνω ζωή. Κίνησε γη και ουρανό, να φέρει φάρμακα κυριολεκτικά από την άλλη άκρη της γης για να τα δοκιμάσω.
Δύο χρόνια δεν είπα ποτέ «Γιατί σε εμένα»; Δεν υπάρχει πιο εγωιστική σκέψη από αυτή. Σε κάποιον τυχαίνει, στον διπλανό μας, στον γείτονά μας, στον συνάνθρωπό μας. Και πλέον τυχαίνει σε πολλούς. Αν βάλω ένα πρόσημο τύχης στη ζωή μου, θα σας πω ακόμα και τώρα, ότι ήμουν τυχερός άνθρωπος. Είχα την ευλογία να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα, να ανέβω στο βάθρο πολλές φορές, να δοξάσω τον αθλητισμό και την χώρα μου, να γνωρίσω ανθρώπους από όλον τον κόσμο, να μάθω το σεβασμό, την ευγενή άμιλλα, αξίες τόσο σημαντικές και να προσπαθήσω να τις κάνω πράξη και στη ζωή μου.
Είχα την τύχη να με αγαπήσει η πιο υπέροχη γυναίκα του κόσμου, το δώρο μου από το Θεό, όπως είναι και το όνομα της, και να αποκτήσουμε μια πανέμορφη οικογένεια.
Έτσι και σε αυτή την ατυχία που με βρήκε, είπα ευχαριστώ, που αν αυτό ήταν γραφτό να έρθει στην οικογένειά μου, δεν βρήκε εκείνη ή τα παιδιά μου. Εγώ έπρεπε να το ανέβω αυτό το βουνό, έχω έπρεπε να σηκώσω αυτό το βάρος. Όχι εκείνοι.
Σε αυτό το δύσκολο ταξίδι, στάθηκα τυχερός γιατί συνοδοιπόρο είχα την αλληλεγγύη και την φροντίδα τόσων πολλών ανθρώπων, που πολλές φορές αναρωτήθηκα τι έκανα για να αξίζω όλα αυτά που με ανιδιοτέλεια μου προσέφεραν. Πρώτος ο γιατρός μου ο κ. Μπουκοβίνας, ο πρύτανης, ο κ. Δημόπουλος, που βοήθησε τόσο πολύ στην πρώτη φάση της ασθένειάς μου αλλά και αργότερα, στο να πάρω κάθε θεραπεία όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ο κ. Ηλιάδης ο θωρακοχειρούργος μου, ένας εξαιρετικός επιστήμονας που με αγκάλιασε σαν πατέρας στο πολύ δύσκολο χειρουργείο μου, στους πνεύμονες, ο κ. Πέιος, ο νευροχειρούργος που μου απάλυνε τους φριχτούς πόνους και πολλοί πολλοί άλλοι, από νοσηλευτές μέχρι τραυματιοφορείς, όλοι μου έδειχναν την αγάπη τους και αυτή η αγάπη μου έδινε δύναμη.
Και τέλος θέλω να σταθώ στον άνθρωπο με άλφα κεφαλαίο, τον Αλέξη Τσίπρα, ήρθε πολύ πρόσφατα στη ζωή μου και μου χάρισε την φιλία του, την σκέψη του, το αδελφικό του νοιάξιμο, σαν να με ήξερε από πάντα. Μου απέδειξε ότι η όλα όσα πρεσβεύει ο ίδιος και η αριστερά είναι πραγματική στάση ζωής. Με στήριξε ηθικά και πρακτικά και έκανε και αυτός τα αδύνατα δυνατά για να έχω την καλύτερη φροντίδα.
Θέλω να πω σε όλους τους κάτι.
Πετύχατε. Με κρατήσατε στη ζωή περισσότερο από όσο αναλογούσε στον πολύ επιθετικό καρκίνο μου, μου χαρίσατε το χρυσό μετάλλιο της παράτασης της ζωής μου σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή, όταν η κόρη μου η Ελεάννα ήταν μόλις 3,5 ετών και δεν θα θυμόταν τίποτα από εμένα, ενώ τώρα στα 5,5 της χρόνια θα με θυμάται έστω σαν μακρινή ανάμνηση και θα μπορεί να διηγηθεί ιστορίες στον μικρό της αδερφό τον Γιώργο, ώστε να με κρατήσουν ζωντανό στην καρδιά τους για πάντα.
Φίλοι μου, σε αυτή τη ζωή που είμαστε όλοι περαστικοί, μεγαλύτερη σημασία έχει τι αποτύπωμα θα έχουμε αφήσει, και όχι πώς ή πότε θα φύγουμε.
Για αυτό αν είμαι εγώ ο πρώτος καταγεγραμμένος ασθενής με καρκίνωμα nut στην χώρα μας, ας γίνω η αφορμή για την ενημέρωση γιατρών, ασθενών, πάνω σε αυτόν τον τύπο καρκίνου που αν διαγνωσθεί εγκαίρως ίσως σωθούν ζωές. Ας γίνω η αφορμή για να ενισχυθεί ουσιαστικά το εθνικό μας σύστημα υγείας που τόσο υποτιμήθηκε τα τελευταία χρόνια, όχι να περιμένουν ουρές για μια αξονική, για μια χημειοθεραπεία ή ένα χειρουργείο και να χάνεται πολύτιμος χρόνος, να σταματήσει ο χρονοβόρος δαίδαλος της γραφειοκρατίας και των νομικών κωλυμάτων του ΕΟΦ όταν πρέπει να εγκριθούν άμεσα δοκιμαστικά φάρμακα που μπορεί να σώσουν ζωές.
Αν ερχόμαστε σε αυτή τη ζωή για κάποιο σκοπό, εγώ έχω αποφασίσει ποιος θα είναι αυτός. Να προσφέρω ελπίδα μέσα από όσα κατάφερα στην ζωή μου, από τα όμορφα μέχρι τα άσχημα. Για αυτόν τον λόγο, τα δύο μου αργυρά Ολυμπιακά μετάλλια, της Αθήνας και του Πεκίνο, που για χρόνια κρύβω καλά, ήρθε η ώρα να βγουν και να επιστρέψουν εκεί που ανήκουν, στις πανανθρώπινες αξίες. Τελευταία επιθυμία μου είναι, τα δύο αυτά μετάλλια, να βγουν σε δημοπρασία και το ποσό που θα συγκεντρωθεί να δοθεί σε δομές για τα παιδιά που θα επιλέξει η οικογένειά μου.
Αν σωθεί έστω ένα παιδί, θα αξίζει κάθε κλωτσιά που έχω φάει στο κεφάλι, κάθε κάταγμα στα πόδια μου.
Αυτό είναι το αποτύπωμα που θέλω να αφήσω στην κοινωνία, αυτή είναι η κληρονομιά που θέλω να μείνει στα παιδιά μου».