Η υποψηφιότητα της Τώνιας Μοροπούλου με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας στα Δωδεκάνησα αποτέλεσε έκπληξη για πολλούς.
Η Καθηγήτρια του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και Πρόεδρος της Κεντρικής Αντιπροσωπείας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, μετρά 43 έτη ακαδημαϊκής και επαγγελματικής εμπειρίας και δραστηριότητας, πρωτοστατώντας στην καινοτόμο διεπιστημονική έρευνα για την προστασία των μνημείων.
Λίγα λόγια για την Τώνια Μοροπούλου
Τη γνωρίσαμε από τη συμμετοχή της στην ηγεσία του φοιτητικού κινήματος κατά της Δικτατορίας, αφού υπήρξε Γραμματέας της Συντονιστικής Επιτροπής και πρώτη εκφωνήτρια του Πομπού της κατάληψης του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του ’73.
Πρόσφατα την «ξαναγνωρίσαμε» μέσω του εμβληματικού έργου της αποκατάστασης του Ιερού Κουβουκλίου του Παναγίου Τάφου στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα, όπου ήταν Επιστημονικά υπεύθυνη και επικεφαλής της Διεπιστημονικής Ομάδας του ΕΜΠ.
Έχει παρουσιάσει εκτεταμένο επιστημονικό και τεχνικό έργο και σε άλλα εμβληματικά μνημεία, όπως η Αγιά Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη, η Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου, ο Ναός του Πυθίου Απόλλωνα και το Ερημόκαστρο της Ρόδου, Βυζαντινές Μονές στο Άγιο Όρος, την Κρήτη και τη Σερβία, καθώς και σε ενετικές οχυρώσεις, μνημεία και ναούς και ιστορικές πόλεις στην περιοχή της Μεσογείου, ενώ έχει εκπονήσει 150 προγράμματα για την τοπική αειφορική ανάπτυξη σε όλη την Ελλάδα και 175 μελέτες αποκατάστασης μνημείων.
Συνέβαλε σταθερά στην προστασία και ανάδειξη των Ιστορικών Πόλεων, και ειδικότερα της Ρόδου, του Ρεθύμνου και της Κέρκυρας. Με το όραμα και την συμβολή της υπεγράφησαν συμφωνίες με το Υπουργείο Πολιτισμού για την Προστασία και Διαχείριση των Ιστορικών Πόλεων (1984-1990) με τη συμμετοχή των τοπικών και περιφερειακών φορέων.
Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία, όπως το βραβείο «ΥΠΑΤΙΑ» από το Σύλλογο Ελληνίδων Επιστημόνων, το Μεγαλόσταυρο του Μεγάλου Ταξιάρχη του Παναγίου Τάφου και έχει προταθεί για το διεθνές βραβείο Giuseppe Sciacca που θα της απονεμηθεί το Νοέμβριο του 2019 στο Βατικανό.
Βασικός άξονας της μέχρι τώρα πορείας της είναι η διασύνδεση της Εκπαίδευσης με την Κοινωνία και τη δημόσια δράση και προσφορά. Σε αυτό το πλαίσιο η Τώνια Μοροπούλου θεωρεί ότι το μεγάλο διακύβευμα της ενίσχυσης του κοινωνικού κράτους μπορεί να υλοποιηθεί. Υποστηρίζει ότι: «…. το μέλλον του κοινωνικού κράτους, οι μεγάλες παροχές που χρειάζεται η κοινωνία για να συνεχίσει το δρόμο της στο μέλλον με συνοχή και ποιότητα ζωής, μπορούν και πρέπει να υποστηριχθούν στις στέρεες βάσεις της ανάπτυξης, των επενδύσεων και της παραγωγικής ανασυγκρότησης…..»
Η Τώνια Μοροπούλου αποδέχθηκε την πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη για μία δημιουργική μάχη για το μέλλον της Ελλάδας
Έτσι, αποδέχτηκε την τιμητική πρόταση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας να είναι υποψήφια στο ψηφοδέλτιο στα Δωδεκάνησα, αφού θεωρεί ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την πρόσκληση για ενότητα, που συγκεράζει διαφορετικές απόψεις, δίνει, αφενός τη βάση συνύπαρξης και δοκιμής διαφόρων πολιτικών και αφετέρου την ευκαιρία μίας δημιουργικής μάχης για την Ελλάδα και το μέλλον της.
Οι προτεραιότητες της για τα Δωδεκάνησα, που είναι ο τόπος καταγωγής της, αφορούν στον Πολιτισμό που γι’ αυτήν μπορεί και πρέπει να είναι η αιχμή της ανάπτυξης και της δημιουργίας. Πιστεύει ότι η αξιοποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς μπορεί να συνδεθεί με την τουριστική ανάπτυξη και να δημιουργήσει προστιθέμενη αξία και απασχόληση στις τοπικές οικονομίες, ενώ παράλληλα μπορεί να συμβάλλει στην προστασία της ίδιας της κληρονομιάς για να μπορεί να διατηρείται η ταυτότητά μας, ανά τους αιώνες.
Ως επικεφαλής της Επιτροπής για τη σύνταξη ολοκληρωμένου σχεδίου διαχείρισης της Μεσαιωνικής Πόλης της Ρόδου, που είναι η ιδιαίτερη πατρίδα της, πιστεύει στην ανάδειξη του ιστορικά διεθνούς και κοινωνικού χαρακτήρα της, καθώς και στη διασφάλιση της αειφόρου προστασίας της, μέσω της κυκλικής οικονομίας και της σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα.
Για την Τώνια Μοροπούλου «…..Η Δωδεκάνησος πρέπει να ξαναβγεί μπροστά. Οι δράσεις και οι πολιτικές που πρέπει να εφαρμοστούν στη Δωδεκάνησο πρέπει να συνδέονται με την αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού των τοπικών κοινωνιών, την εξάλειψη των ανισοτήτων που δημιουργούνται για τα μικρά νησιά, αλλά και με την διασφάλιση της ταυτότητας της Δωδεκανήσου, του διεθνώς εξωστρεφούς προσώπου της και τον προσπορισμό της προστιθέμενης αξίας στον Τουρισμό που μπορεί να δώσει ο Πολιτισμός….».
