Ένα κτίριο με διαμερίσματα και μεζονέτες κερδίζει τις εντυπώσεις από τα φωτορεαλιστικά σχέδια ακόμα, καθώς ο σχεδιασμός και η αρχιτεκτονική προσέγγιση του γραφείου Potiropoulos+Partners ξεχωρίζουν εξ αρχής.
Ο λόγος για το πρωτοποριακό«Τhe Wave» στην περιοχή Γκολφ της Γλυφάδας που είναι ένα project το οποίο ήδη έχει ξεχωρίσει από την αρχική φάση υλοποίησής του για τον ανατρεπτικό σχεδιασμό και τις φόρμες που εμπνέονται από το τοπιακό ανάγλυφο της ευρύτερης περιοχής που θυμίζει «πίνακα κυμάτων».
Φέρει την υπογραφή του αρχιτεκτονικού γραφείου Potiropoulos+Partners με επικεφαλής αρχιτέκτονα τον Δημήτρη Ποτηρόπουλο που έχει υπογράψει μερικά από τα πιο εντυπωσιακά και τολμηρά αρχιτεκτονικά έργα σε Ελλάδα και εξωτερικό και έχει ξεχωρίσει ήδη με την αισθητική και το στιλ του. Και το κτίριο με τα πολυτελή διαμερίσματα και τις μεζονέτες, στη Γλυφάδα, είναι ακόμη ένα δείγμα της πρότασης που καταθέτει σε κάθε του δουλειά.
«Κεντρική «ιδέα» της σύνθεσης αποτέλεσε ο χειρισμός των ορίων που ιεραρχούν τις κινήσεις, τις στάσεις, και γενικά τις ποιοτικές διαφοροποιήσεις. Η κοντινή και η μακρινή θέα, η μικρή και η μεγάλη κλίμακα, και η μετάβαση από το φυσικό στοιχείο στο χτισμένο, εγκαθιστούν στον σχεδιασμό ένα σύνολο διαδραστικών σχέσεων αποτελώντας τον βασικό παράγοντα διαμόρφωσης του αρχιτεκτονικού συντακτικού», αναφέρει στο iefimerida.gr o Δημήτρης Ποτηρόπουλος, αποκαλύπτοντας τα στοιχεία που αποτέλεσαν έμπνευση για το «Τhe Wave».
Οπως περιγράφει το αρχιτεκτονικό γραφείο, το κτίριο εφάπτεται στο ανατολικό όριο του Γκολφ της Γλυφάδας. Κατά την σύνθεση προσεγγίστηκε η οργάνωση δύο συνδεδεμένων όγκων, σε ενιαία δομή, παράλληλων προς την μεγάλη πλευρά του οικοπέδου, που συνδιαλέγονται με τα φαινόμενα του τόπου. Το τοπιακό ανάγλυφο της ευρύτερης περιοχής θυμίζει «πίνακα κυμάτων» που μεταμορφώνονται συνεχώς, άλλοτε σχηματίζοντας γήινες πτυχωτές μορφές και άλλοτε συνομιλώντας με την συνεχή κίνηση της θάλασσας. Ο σχεδιασμός αποδίδει την τρισδιάστατη επεξεργασία των φυσικών αυτών κυματισμών παρουσιάζοντας μια δυναμική φόρμα που μοιάζει να πάλλεται.
Κεντρικό θέμα της σύνθεσης αποτέλεσε ο χειρισμός των ορίων που ιεραρχούν κινήσεις, στάσεις και ποιοτικές διαφοροποιήσεις. Η κοντινή και η μακρινή θέα, η μικρή και η μεγάλη κλίμακα, και η μετάβαση από το φυσικό στοιχείο στο χτισμένο, εγκαθιστούν ένα σύνολο διαδραστικών σχέσεων αποτελώντας τον βασικό παράγοντα διαμόρφωσης του αρχιτεκτονικού συντακτικού. Έτσι, ακολουθώντας το τοπιακό πανόραμα, η εσωτερική δομή παραθέτει διαφορετικές, αλληλο-συσχετιζόμενες όμως μεταξύ τους προτεραιότητες θεάσεων και χωρικών ρόλων. Η οργανωτική προσέγγιση διαπραγματεύεται τον διάλογο ανάμεσα στο κτίριο και το περιβάλλον του, ταξινομώντας το εσωτερικό του σε περιοχές πιο δημόσιες ή άλλες περισσότερο ιδιωτικές, σε εξωστρεφείς ή εσωστρεφείς, σε «καθημερινές» ή «έκτακτες», που αναλογούν στις διαβαθμίσεις της θέας και του χώρου.
Το κτίριο αναδεικνύεται με τον τρόπο αυτό σε διαμεσολαβητή ανάμεσα στον χρήστη και την πόλη, σε ένα πεδίο πάνω στον οποίο συναντώνται διαφορετικοί δρόμοι διερευνήσεων.
Ο μικρόκοσμος που γεννιέται προσφέρει ένα σύνθετο βίωμα, διεγείροντας αισθήσεις και συναισθήματα που αντιστοιχούν στην ατμόσφαιρα της στιγμής. Στο «ταξίδι» αυτό εμπειρίες και χώροι διασταυρώνονται μεταξύ τους, άλλοτε ως παράλληλα γεγονότα και άλλοτε ως αντιθετικά.
Χρησιμοποιώντας γενικά μια λιτή κατασκευαστική έκφραση, επιλέχθηκε ένα γήινο υλικό, το μάρμαρο, για να επενδύσει μονολιθικά το κέλυφος, καθώς ο αρχιτεκτονικός χειρισμός διερευνά την υφή του, το χρώμα, την αντίδρασή του στο φως.
Παράλληλα, στην εποχή που ζούμε ανακύπτει στην αρχιτεκτονική ένα ζήτημα «ευελιξίας», με την έννοια της μετάβασης από μια σημερινή κατάσταση, όπου το κτίριο το αντιλαμβανόμαστε με «συμβατικά» δεδομένα, σε μια μελλοντική, όπου θα λειτουργεί βάσει άγνωστων σε μας παραμέτρων λόγω της ραγδαίας εξέλιξης της επιστήμης και της τεχνολογίας.
Όλα αυτά προσφέρουν ένα γόνιμο πεδίο για να σκεφτούμε ότι βαδίζουμε προς μια αρχιτεκτονική με απροσδιόριστο προφίλ, με την οποία δεν έχουμε έρθει ακόμη αντιμέτωποι. Πρόκειται για μια αρχιτεκτονική που υπερβαίνει την καθιερωμένη προσέγγιση του σαφώς προσδιορισμένου κτιριολογικού αντικειμένου, διαπραγματευόμενη με την θεμελιώδη έννοια της «εξέλιξης».
«Το «The Wave» προσφέρει ακριβώς την ευκαιρία να διερευνηθούν πιθανές σχέσεις και αναλογίες που εισάγονται στο σχεδιασμό από άλλα, πιο δυναμικά συστήματα οργάνωσης. Η συνομιλία του κτιρίου με το φυσικό και αστικό τοπίο προτείνει εδώ μια απροσδόκητη αφομοίωση διαφορών και ομοιοτήτων που σχετίζονται με το οικείο και το μη οικείο. Προκύπτει έτσι, μεταφορικά και πραγματολογικά, μία μορφή «εν κινήσει», που αποτελεί εξισορρόπηση όλων αυτών των σχέσεων αναδεικνύοντας την συνολική λογική του σχεδιασμού» καταλήγουν οι Potiropoulos+Partners.