Είναι ο ξενώνας το δωμάτιο του σπιτιού που οι σημερινές ανάγκες έχουν ξεπεράσει; Ναι απαντούν οι ειδικοί.
Στον σύγχρονο μετα-πανδημικό κόσμο όπου το σπίτι γίνεται και γραφείο αλλά και χώρος διασκέδασης, με τα τυχόν έξτρα δωμάτια να μετατρέπονται σε στούντιο (μουσικής, ζωγραφικής) ή γυμναστήρια, η παλιά συνήθεια του δωματίου-ξενώνα εξαφανίζεται.
Και γιατί να υπάρχει όταν σε έναν χώρο ψυχαγωγίας σπιτιού πχ το προσωπικό εργαστήριο κάποιου πάντα θα υπάρχει χώρος για έναν καναπέ-κρεβάτι. Η έννοια ενός πολυμορφικού δωματίου κερδίζει έναντι ενός χώρου συνήθως αποστειρωμένου που πάντα περιμένει τους ενοίκους του.
Ο κλασικός ξενώνας
Η εικόνα του κλασικού ξενώνα μοιάζει περισσότερο με την εικόνα ενός εξοχικού στην Αγγλία ή ενός εξοχικού στην παραλία, παρά με την σύγχρονη πραγματικότητα του 50 τ.μ. διαμερίσματος σε κάποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.
Σύμφωνα με τη συγγραφέα και ειδική σε θέματα σχεδιασμού Sarah Archer, ο ξενώνας, όπως τον γνωρίζαμε, είναι μια εφεύρεση του 20ού αιώνα.
«Πριν από την έκρηξη των ακινήτων που σημειώθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η ιδέα να έχει κανείς αρκετό επιπλέον χώρο για να διατηρεί ένα δωμάτιο μόνο για τους επισκέπτες ήταν πολύ σπάνια και συνήθως περιοριζόταν στους πλουσιότερους» εξηγεί μιλώντας στη Vogue.
Τα μεταπολεμικά προαστιακά σπίτια άρχισαν να προσφέρουν περισσότερο χώρο, οπότε οι ξενώνες έγιναν πιο συνηθισμένοι. Η ύπαρξη ξενώνα ήταν ουσιαστικά ένα σημάδι πλούτου, μετριοπαθές, αλλά συγκεκριμένο.
Θέμα προτεραιοτήτων
Οι ίδιοι λόγοι που κάποτε έκαναν τον ξενώνα δημοφιλή είναι αυτοί που σήμερα εξηγούν την εξαφάνισή του.
«Σήμερα, το τετραγωνικό μέτρο είναι τόσο σπάνιο που η ιδέα να έχει κανείς ένα δωμάτιο μόνο για τους επισκέπτες μοιάζει με πολυτέλεια της Belle Époque», προσθέτει η Sarah.
Χώροι χωρίς καθορισμένη χρήση η νέα τάση;
Ο Alex Delaunay, ιδρυτής του αρχιτεκτονικού στούντιο Sabo, έχει εργαστεί σε όλα τα είδη έργων, εστιάζοντας πάντα σε ευέλικτους χώρους. Σε ένα από τα πρόσφατα έργα του, ένα σπίτι 279 τ.μ., ο ξενώνας ήταν διαφορετικός: «Σκεφτήκαμε ότι πρόκειται για έναν χώρι πολλαπλών χρήσεων. Ο πελάτης ήθελε να είναι επίσης ένα στούντιο τέχνης, οπότε σχεδιάσαμε ένα πτυσσόμενο κρεβάτι».
Η ιδέα είναι ότι η χρήση του χώρου δεν είναι σταθερή ή περιορισμένη, αλλά ευέλικτη με πολλές διαφορετικές δυνατότητες, γεγονός που, σύμφωνα με τον Alex, τον καθιστά πολύ πιο ενδιαφέροντα.
Το να δώσετε μια δημιουργική χρήση σε ένα επιπλέον δωμάτιο μπορεί στην πραγματικότητα να κάνει την εμπειρία του επισκέπτη ακόμα καλύτερη. «Ένα στούντιο τέχνης γεμάτο προσωπικότητα μπορεί να είναι ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος για να κοιμηθεί κανείς, ακόμη πιο ενδιαφέρον από ένα συμβατικό δωμάτιο φιλοξενίας. Εξάλλου, το πιο σημαντικό δεν είναι ακριβώς το πού κοιμούνται οι επισκέπτες, αλλά το πόσο πολύ αισθάνονται ευπρόσδεκτοι», προσέθεσε.