Τον τίτλο του πιο «λεπτού» ξενοδοχείο στον κόσμο προσπαθεί να κατακτήσει ένα κατάλυμα στην Ινδονησία. Σύμφωνα όμως με τον ιδιοκτήτη του, υπάρχει κι άλλος λόγος – θέλει να τραβήξει τη διεθνή προσοχή στην μικρή του πόλη.
Η Άρι Ίντρα μεγάλωσε στη Σαλατίγκα, στην κεντρική Ιάβα. Αφού σπούδασε αρχιτεκτονική και έκανε καριέρα στη Τζακάρτα και τη Σιγκαπούρη, αισθάνθηκε ότι κλήθηκε να επιστρέψει στην πατρίδα του, τη Σαλατίγκα και να αξιοποιήσει τις δεξιότητές της εκεί.
Ένα petite και στενό ξενοδοχείο με μόλις 7 δωμάτια
Βρήκε, λοιπόν, ένα ανεπιθύμητο κομμάτι γης, το οποίο κανείς δεν ήταν πρόθυμος να αξιοποιήσει λόγω του περίεργου μεγέθους του. Αυτό το μέρος πλέον φιλοξενεί το PituRooms, ένα ξενοδοχείο επτά δωματίων (στην Ινδονησία Pitu σημαίνει επτά), που έχει πλάτος μόλις 2,8 μέτρα.
Το κτίριο έχει ύψος πέντε ορόφων, με καθένα από τα επτά δωμάτια να είναι αρκετά μεγάλο για ένα διπλό κρεβάτι και ένα μικρό μπάνιο με ντους και τουαλέτα. Κάθε δωμάτιο έχει διαφορετική αίσθηση χάρη στα τοπικά έργα τέχνης και τους εσωτερικούς χώρους. «Θέλω ο κόσμος να βιώσει τη Σαλατίγκα με έναν νέο τρόπο» δήλωσε η Ίντρα στο CNN. «Είμαι ιδιοκτήτρια, σχεδιάζω και λειτουργώ το PituRooms με τη δική μου ομάδα. Έχει γίνει η νέα μου πλατφόρμα για να δημιουργήσω ένα νέο είδος τουρισμού που περιλαμβάνει τις τοπικές κοινότητες».
Η Σαλατίγκα βρίσκεται 480 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Τζακάρτα και είναι ως επί το πλείστον άγνωστη στους ξένους που κατευθύνονται στη Γιογκιακάρτα, τη Σουραμπάγια ή το κοντινό Μπαλί για τις διακοπές τους. Σύμφωνα μάλιστα με την Ίντρα, το PituRooms, το οποίο άνοιξε τον Δεκέμβριο του 2022, είχε «μόνο 5%» μη Ινδονήσιους επισκέπτες.
Αλλά στην Ινδονησία, λέει η Ίντρα, η Σαλατίγκα είναι γνωστή ως μια πόλη με καλό φαγητό, καλές υποδομές και καλή ποιότητα ζωής. Ήταν δημοφιλής απόδραση για τα Σαββατοκύριακα για τους Ολλανδούς κατά την αποικιακή εποχή.
«Θέλουμε να δείξουμε στον κόσμο πως και το μικρό είναι όμορφο»
Η Ίντρα προσθέτει ότι οι περισσότεροι Ινδονήσιοι σκέφτονται την πόλη της ως ένα ωραίο μέρος για να αποσυρθεί κανείς. Και αυτό θέλει να το αλλάξει.
«Εκτός από τις τεχνικές δυσκολίες, η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν η τυπική νοοτροπία που περιβάλλει τη βιομηχανία φιλοξενίας, η οποία χρησιμοποιεί τις λέξεις στον υπερθετικό βαθμό: το μεγαλύτερο, το ψηλότερο, το πιο πολυτελές. Εδώ είμαστε οι πιο αδύναμοι» δήλωσε στο Dezeen, ένα αρχιτεκτονικό μπλογκ.
«Προσπαθήσαμε πολύ σκληρά να μετατρέψουμε αυτό τον περιορισμό ώστε να γίνει το ισχυρότερο σημείο πώλησής μας, ότι δηλαδή πρόκειται για μια χτιστή μελέτη του μικροχώρου και πως οι επισκέπτες μπορούν να βιώσουν τη δυνατότητα να ζουν και να χορογραφούν την κίνησή τους σε έναν χώρο που είναι ‘μόλις και μετά βίας αρκετός’».