Πώς θα επικοινωνούν οι επτά διαφορετικές ατσάλινες πυραμίδες του αρχιτέκτονα Μarchisciana Saverio Adrian, πώς θα αιωρούνται πάνω από την Αιγυπτιακή πόλη και πώς θα συνομιλούν με τις αρχαίες πυραμίδες του Φαραώ;
Το Κάιρο των σχεδόν 9,5 εκατομμυρίων κατοίκων, σύμφωνα με την επίσημη απογραφή του 2017, αλλά ουσιαστικά με έναν τεράστιο μη καταγεγραμμένο πληθυσμό λόγω μεγάλων μεταναστευτικών ροών από όλη τη Αφρική, αποτελεί μια χαοτική πόλη με τρία πρόσωπα. Από τη μία πλευρά ο εξωτικός Νείλος που τόσο έχει εξυμνηθεί από την ευρωπαϊκή λογοτεχνία του 19ου και του 20ου αιώνα, με τους φοίνικες, τις χουρμαδιές, τα ποταμόπλοια, τους εύφορους λαχανόκηπους, τις πυραμίδες του Παλαιού και Μέσου Βασιλείου, την έρημο. Από την άλλη είναι μια σύγχρονη μεγαλούπολη με ουρανοξύστες, γέφυρες, παλάτια που έχουν μεταμορφωθεί σε πολυτελή ξενοδοχεία και εστιατόρια και ογκώδη κτίρια που συνδυάζουν την δυτική αρχιτεκτονική με τις ανατολίτικες επιρροές. Και υπάρχει και το Κάιρο με τις παραγκουπόλεις, μια απέραντη άσχημη «θάλασσα» από μπετόν, χωρίς πράσινο, χωρίς πάρκα, χωρίς αστικές ανάσες, που τη μαστίζει η φτώχεια και ο υπερπληθυσμός.
Όπως συμβαίνει με όλες τις πόλεις που αναπτύσσονται χωρίς σχεδιασμό, άναρχα και δίχως αισθητική, το Κάιρο έχει αλλοιωθεί πολύ και η αίγλη που του δίνουν οι πυραμίδες χάνεται μέσα σε μια αχλή από απρόσωπο τσιμέντο. Οι κατοικήσιμες περιοχές, άναρχα δομημένες, καταπίνουν τους ελεύθερους χώρους όπου κάποτε ήταν πράσινες οάσεις, εύφορες αφού ήταν ευεργετημένες από τον Νείλο. Η οχλαγωγία, ο θόρυβος, οι ρύποι δημιουργούν ένα ασφυκτικό κλίμα σε μια πόλη που δεν τη βοηθούν ούτε οι δύσκολες καιρικές συνθήκες ούτε η χαρακτηριστική αφρικανική σκόνη που θαμπώνει τα πάντα.
Όλα αυτά τα στοιχεία του Καΐρου, την ασχήμια και τη ρυπαρότητα, αλλά και την απίστευτη ενέργεια που ασκούν οι πυραμίδες διαχρονικά στους επισκέπτες, έλαβε υπόψη του ο Μarchisciana Saverio Adrian, ο 49χρονος Ιταλός αρχιτέκτονας με καταγωγή από τη Σικελία, για να δημιουργήσει τις ανάποδες design πυραμίδες του 21ου αιώνα, ένα πολύ εντυπωσιακό project που έχει στόχο να στείλει το Κάιρο απευθείας στο μέλλον.
Τι είναι οι ανάποδες πυραμίδες;
Πρόκειται ουσιαστικά για το όραμα ενός φουτουριστικού συμπλέγματος από ατσάλινες αντεστραμμένες πυραμίδες που «ίπταται» πάνω από τα κτίρια της πόλης του Καΐρου. Καθεμία από τις επτά ανάποδες πυραμίδες θα φιλοξενεί έναν χώρο πολιτισμού: μουσεία, πολιτιστικά κέντρα, πανεπιστήμια, σχολές καλών τεχνών, χώρους εκπαίδευσης και σεμιναρίων για την προώθηση του Αρχαίου Αιγυπτιακού πολιτισμού, ινστιτούτα αποκατάστασης παπύρων, βιβλιοθήκες κ.ά.
Και οι επτά αυτές κατασκευές, οι οποίες θα στηρίζονται σε μια σειρά από γιγαντιαίες ατσαλένιες δοκούς, κάνοντας το εντυπωσιακό οικοδόμημα να βρίσκεται σε προνομιακή θέση ψηλά από τις πολύβουες γειτονιές του Καΐρου, θα επικοινωνούν μεταξύ τους με μια εναέρια σιδηροδρομική γραμμή, ώστε ο επισκέπτης να μη χρειάζεται να διασχίσει την πόλη ώστε να βρεθεί από τη μια hi-tech πυραμίδα στην άλλη.
Τα κτίρια που έχουν το σχήμα μιας αντεστραμμένης πυραμίδας θα είναι κατασκευασμένα από ατσάλι με κρυστάλλινα φωτεινά ανοίγματα, μοιάζοντας με διαστημόπλοια που έκαναν απόβαση από το μέλλον και έχουν προσγειωθεί προσωρινά σε έναν φουτουριστικό σταθμό ενός αφιλόξενου πλανήτη. Οι στέγες αυτών των ανάποδων πυραμίδων θα είναι σαν πλατείες όπου οι φοιτητές, οι τουρίστες, οι ταξιδιώτες θα μπορούν να επισκέπτονται για να θαυμάσουν τη μοναδική θέα στις πυραμίδες του Φαραώ, αλλά και να δουν όλη την πόλη από ψηλά.
Ο αρχιτέκτονας Μarchisciana Saverio Adrian σχεδιάζοντας αυτό το ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό project ήθελε να υπογραμμίσει το στοιχείο της παρακμής των πόλεων της μεταβιομηχανικής εποχής, να μιλήσει για την άναρχη δόμηση, για την καταστροφή που δημιούργησε η ραγδαία ανάπτυξη των δεκαετιών μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία έγινε άτακτα, χωρίς όραμα και κεντρικό σχεδιασμό. Η σύγχρονη αρχιτεκτονική θέλει να δώσει ένα ηθικό περιεχόμενο στα νέα κτίρια, να μιλήσει για την οικολογική απειλή του πλανήτη όχι μόνο από την κλιματική αλλαγή αλλά και από την ανθρώπινη παρέμβαση. Για το λόγο αυτό, το project των ανάποδων πυραμίδων έχει μια επιπλέον σημασία, αφού σηματοδοτεί την εποχή μας ως μια καινούργια γραμμή εκκίνησης για να οικοδομηθεί ένας νέος πράσινος κόσμος που θα συνομιλεί με τους ένδοξους αρχαίους πολιτισμούς, ένας hi-tech κόσμος που δεν θέλει απλώς να εντυπωσιάσει αλλά να δημιουργήσει τα μνημεία του μέλλοντος.