Ένα σπίτι του 1950 στην Ύδρα ανακαινίστηκε από τον σχεδιαστή εσωτερικών χώρων Tino Zervudachi αποκτώντας ένα πιο σύγχρονο στιλ.
Πριν από 35 χρόνια ο σχεδιαστής εσωτερικών χώρων Tino Zervudachi επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Υδρα. Στην πατρίδα του τότε, στο Λονδίνο, ο νεαρός σχεδιαστής έκανε τα πρώτα του βήματα δουλεύοντας με τον θρυλικό David Mlinaric (με τον οποίο συνεργάστηκαν για να σχηματίσουν την εταιρεία Mlinaric, Henry and Zervudachi, την οποία ανέλαβε ο Zervudachi μετά τη συνταξιοδότηση του Mlinaric, το 2005), και το νησί προσέφερε μια ήσυχη ανάπαυλα από την πολυάσχολη ζωή του.
«Όταν κατεβαίνεις από το πλοίο», λέει στο περιοδικό Architectural Digest, περιγράφοντας την αίσθηση της άφιξης στην Ύδρα, «δεν υπάρχουν ήχοι από αυτοκίνητα ή μοτοποδήλατα -όλη αυτή η θορυβώδης φασαρία. Είναι τόσο ξεκούραστα. Αποσυνδέεσαι εντελώς».
Ακόμα κι έτσι, εκείνο το πρώτο ταξίδι στο νησί -που κάποτε περιέγραψε ο Χένρι Μίλερ, ο οποίος το επισκέφθηκε το 1939, ως «ένας βράχος που βγαίνει από τη θάλασσα σαν ένα τεράστιο καρβέλι απολιθωμένου ψωμιού» - δεν ήταν ακριβώς «έρωτας με την πρώτη ματιά». Ήταν περισσότερο εντυπωσιασμός που τελικά έγινε έρωτας το 2011, όταν ο Zervudachi αγόρασε το δικό του σπίτι εκεί. Τον ενθάρρυναν ο φωτογράφος Derry Moore και η σύζυγός του, Alexandra Henderson, μερικοί μόνο από τους πολλούς σπουδαίους καλλιτέχνες -συμπεριλαμβανομένων του Brice Marden και του αξέχαστου Leonard Cohen- που είχαν εγκατασταθεί στο νησί.
«Το σπίτι», παραδέχεται ο σχεδιαστής, «ήταν σε άθλια κατάσταση». Η παλέτα του ήταν μια σκοτεινή συμφωνία μεταξύ καφέ αποχρώσεων σε συνδυασμό με το θαμπό γκρι. «Ένιωθα σαν να βρισκόμουν σε ένα βαυαρικό κρησφύγετο», λέει ο Ζερβουντάτσι. Αλλά δεν πτοήθηκε. «Αποφάσισα να το αγοράσω μέσα σε ένα λεπτό αφότου πέρασα το κατώφλι του».
O 58χρονος σήμερα Ζερβουντάτσι, που εμφανισιακά έχει κάτι από το ύφος του δημοσιογράφου-ρεπόρτερ των κόμικς Τεντέν, έχει ταξιδέψει σχεδόν σε όλο τον κόσμο σχεδιάζοντας, διακοσμώντας ή ανακαινίζοντας παραθαλάσσια σπίτια, σαλέ, διαμερίσματα μεγάλων πόλεων και ιστορικές αγγλικές εξοχικές κατοικίες. Η εταιρεία του έχει, επίσης, ολοκληρώσει έργα για ιδρύματα του Λονδίνου, όπως η Βασιλική Όπερα (σχεδιάζοντας ένα νέο διακοσμητικό σχέδιο για το αμφιθέατρο) και το Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου (αναδιαμορφώνοντας τις Βρετανικές Πινακοθήκες) και, πιο πρόσφατα, την ανάπτυξη ενός συγκροτήματος κατοικιών στο Μαυροβούνιο. Αλλά το δικό του project της Ύδρας έμοιαζε λίγο με «επιστροφή στην πατρίδα» καθώς ο πατέρας του σχεδιαστή ήταν Ελληνας.
Μέσα σε δώδεκα μήνες ο Ζερβουντάτσι προχώρησε με εντατικούς ρυθμούς στην ανακαίνιση, επιλέγοντας το λευκό και το ανοιχτό γκρι χρώμα στο σπίτι, το οποίο εκτιμά ότι είχε χτιστεί τη δεκαετία του 1950 πάνω σε παλαιότερα θεμέλια.
Φορτηγά σκάφη κατέφθασαν στο λιμάνι της Ύδρας, μεταφέροντας τα υλικά που χρειαζόταν για την αναδιαμόρφωση της διαρρύθμισης του σπιτιού: την αναδιαμόρφωση τεσσάρων ευάερων βεραντών (ιδανικών για να απολαμβάνει το ηλιοβασίλεμα), νέες συσκευές κουζίνας και ντουλάπια, έναν κήπο ανθισμένο με γιασεμιά και μπουκαμβίλιες και μια πισίνα που σκιάζεται από εσπεριδοειδή δέντρα. Μετέφερε ακόμη και έργα Τέχνης, έπιπλα μπαμπού, φωτιστικά από τη γλύπτρια-σχεδιάστρια Manuela Zervudachi, τη δίδυμη αδελφή του Tino και άλλα πολλά. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα καθαρό, απλό, νησιώτικο σπίτι με κομψότητα και άνεση σε άψογη ισορροπία.
Μόνο ένα πράγμα έλειπε. «Η ζωή στην Ύδρα», λέει ο Ζερβουντάτσι, «είναι ακόμα πιο απολαυστική αν κάποιος έχει σκάφος». Ετσι κι έγινε. Το 2014 ο σχεδιαστής βρήκε, ελλιμενισμένο στις Κάννες, το ιδανικό σκάφος για τις αποδράσεις του στο Αιγαίο, μια μηχανοκίνητη θαλαμηγό της Camper & Nicholsons του 1926, με το ποιητικό όνομα Mabrouka («συγχαρητήρια» στα αραβικά), με δύο καμπίνες και επένδυση από μαόνι. Το κόστος του, όπως λέει ο ίδιος, ήταν εξωφρενικό αλλά άξιζε τον κόπο «Ήταν εντελώς τρελό. Και μάλλον είναι ακόμα τρελό. Αλλά το λατρεύω».
Δείτε φωτογραφίες από το σπίτι στην Υδρα:
Φωτογραφίες: Instagram Architectural Digest