«Μου γράφουν πολλοί και μου λένε: "Δεν έπιανα βιβλίο στα χέρια μου, με κάνατε και μπήκα στο βιβλιοπωλείο". (...) Γιατί μετά τη Μαντά θα ζητήσει και κάτι ακόμη, και κάτι ακόμη. Και θα γίνει αναγνώστης. Ας με κατατάξουν όπου θέλουν. Αλλωστε ο χρόνος θα δείξει πού ανήκει ο καθένας μας»
[Απόσπασμα από συνέντευξη της Λένας Μαντά στο Βήμα]
Η Λένα Μαντά, εν αγνοία της, μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας. Δεν γράφει απλά. Κατασκευάζει εγγράμματους αναγνώστες, συνοψίζοντας έτσι στην πράξη τον λακανικό ορισμό της «γυναίκας»:
«Η γυναίκα δεν είναι αυτή που μιλάει, αλλά αυτή που κάνει τους άλλους να μιλάνε».
Είναι το Μητρικό Στόμα – πηγή όλων των λόγων – που με τη Φωνή του μαθαίνει στο Παιδί (για πρώτη φορά στη ζωή του) να υποκαθιστά ήχους με γράμματα.
Και αν, όπως ήθελε ο Λακάν, η λέξη «alphabétisation» («εναλφαβητισμός») λέει την αλήθεια για τον εαυτό της στο βαθμό που εμπεριέχει ηχητικά τη λέξη «bête» («alpha-bét-isation»), ελληνιστί «κτήνος», «ηλίθιος», «βλάκας», εξισώνοντας έτσι τη διαδικασία του εναλφαβητισμού (να μαθαίνεις δηλαδή να μιλάς, να διαβάζεις και να γράφεις, τοποθετώντας ηλιθιωδώς γραμματάκια στη σειρά, το ένα δίπλα στο άλλο) με την αποβλάκωση, τότε η Λένα Μαντά θα πρέπει να αναγορευτεί σε Μητέρα της Εθνικής Αποκτήνωσης...