Ξαφνικά, ενώ η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού στα όρια της πτώχευσης με ένα εκατομμύριο ανέργους, με δεκάδες επιχειρήσεις να κλείνουν καθημερινά και εκατομμύρια εργαζόμενους να χάνουν μεγάλο μέρος των εισοδημάτων τους όλοι ασχολούνται πλέον με τον/την εκατομμυριούχο βουλευτή.
Μια συζήτηση αποκαλυπτική του δομικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα, το πολιτικό σύστημα, η Δικαιοσύνη και τα ΜΜΕ.
Ο προϊστάμενος της Αρχής Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Παναγιώτης Νικολούδης ανέφερε στη Βουλή ότι ένας από τους 300 έβγαλε στο εξωτερικό τον Μάιο του 2011 ένα εκατομμύριο ευρώ.
Αμέσως όλοι ξεσηκώθηκαν και άρχισαν να ζητούν το συγκεκριμένο όνομα. Βασικό τους επιχείρημα ότι δεν μπορεί να... σπιλώνεται το σύνολο του πολιτικού κόσμου από ένα και μόνο πρόσωπο.
Από το σημείο αυτό αρχίζει το θέατρο του παραλόγου. Σε κάθε ευνομούμενο κράτος όπου επικρατεί η λογική τα πράγματα θα ήταν απολύτως ξεκαθαρισμένα:
Εάν πρόκειται για απολύτως νόμιμα χρήματα, δικαιολογημένα μέσω των φορολογικών δηλώσεων, δηλωμένα στο πόθεν έσχες τα οποία μετακινήθηκαν στο εξωτερικό με νόμιμο τρόπο, δηλαδή με τραπεζικό έμβασμα....
...τότε τα δεδομένα είναι απλά. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί σε ελάχιστο χρόνο έχουν τη δυνατότητα να διασταυρώσουν τα στοιχεία και να γνωρίζουν ποιός είναι και που πήγαν τα χρήματα. Το αν θα δοθεί το όνομα στη δημοσιότητα αποτελεί άλλο ζήτημα, ηθικό, καθότι είναι συζητήσιμο εάν ένα μέλος του κοινοβουλίου έχει το ηθικό δικαίωμα να στέλνει τα χρήματά του στο εξωτερικό για να τα προστατεύσει από ενδεχόμενη χρεοκοπία της χώρας την ώρα που καλούνται όλοι οι υπόλοιποι Ελληνες να μην κάνουν το ίδιο.
Εάν για οποιοδήποτε λόγο υπάρχει παρανομία ή παρατυπία πάλι το ζήτημα είναι απλό. Το όνομα μπορεί να δοθεί στη δημοσιότητα χωρίς να καλύπτεται από τα προσωπικά δεδομένα.
Εφόσον δηλαδή τα χρήματα δεν δικαιολογούνται από τις φορολογικές δηλώσεις, ή δεν έχουν δηλωθεί στο πόθεν έσχες ή τα έχει σηκώσει κάποιος από τράπεζα και τα έχει δώσει αποδεδειγμένα σε τρίτο πρόσωπο -χωρίς τα νόμιμα παραστατικά (δωρεά, δάνειο, πληρωμή)- τότε δεν υπάρχει καμία ηθική αναστολή στο να δοθεί το όνομά του.
Σε κάθε περίπτωση η καθυστέρηση στο ξεκαθάρισμα της υπόθεσης μόνο κακό μπορεί να προκαλέσει καθώς δημιουργεί εντυπώσεις για το σύνολο του πολιτικού συστήματος.
Εαν ο κ. Νικολούδης έκανε μια αστήρικτη αναφορά για λόγους εντυπωσιασμού να βρεθεί ο ίδιος υπόλογος.
Σε κάθε αντίθετη περίπτωση, το γεγονός και μόνο ότι μια εβδομάδα μετά οι αρμόδιοι δεν είναι σε θέση να πουν ποιος έκανε τι μας οδηγεί στα εξής συμπεράσματα:
Ή επιχειρούν να συγκαλύψουν τον/την ένοχο ή αποτελούν μέλος ενός περιοδεύοντος θιάσου που τον αποκαλούν κράτος.