Η Ευρώπη σήμερα δίνει τις πιό κρίσιμες εξετάσεις της, από την εποχή που ιδρύθηκε η Ενωση Ανθρακα και Χάλυβα, ο προπομπός της ΕΟΚ, της σημερινής Ε.Ε. Και δυστυχώς μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι σε τυφώνα.
Αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με τις ικανότητες της κυρίας Ανγκελα Μέρκελ και του κ. Νικολά Σαρκοζί, όσο με τα όσα δεν είχαν προβλέψει ή προετοιμάσει οι ίδιοι αλλά και οι προκάτοχοί τους σε όλη αυτή τη μακρόχρονη διαδρομή της -κατ' ευφημισμόν- σημερινής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Επειδή όμως, τελικά, οι πλούσιοι και ισχυροί μπορούν να αντιμεωπίσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ακόμη και τις συνέπειες της διάλυσης αυτού του ετερόκλητου συνασπισμού δυνάμεων, ο... ουρανός θα πέσει πάλι στα δικά μας κεφάλια.
Ανεξαρτήτως λοιπόν του ποσοστού στο οποίο θα κλειδώσει το κούρεμα του ελληνικού χρέους είναι καλό να θυμόμαστε όλοι μας ότι θα περισσέψουν τουλάχιστον 200-250 δισεκατομμύρια για να χρωστάμε εμείς, τα παιδιά και τα εγγόνια μας.
Και αν, από φέτος κιόλας δεν καταφέρουμε να ισοσκελίσουμε τους προϋπολογισμούς μας -καθώς έως τουλάχιστον 2021 δεν θα μπορούμε να δανειστούμε χρήματα από τις αγορές- τότε η χρεοκοπία μας θα έρθει σύντομα και πανηγυρικά.
Ανεξαρτήτως κυβέρνησης και συνταγής -που προφανώς και τα δύο έχουν τη δική τους βαρύνουσα σημασία- η Ελλάδα δεν θα σωθεί εάν δεν γίνει ανταγωνιστική. Και επειδή δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπαρξει πλέον δραχμή για να υποτιμηθεί, αυτό δυστυχώς σημαίνει τρία πράγματα: Αύξηση της ποσότητας (εντατικοποίηση), βελτίωση της ποιότητας (εξειδίκευση), μείωση του κόστους (περικοπές αποδοχών).
Οσο κι αν ακούγεται τρομακτικό, όσο κι αν μοιάζει δραματικό, πολύ φοβόμαστε ότι δυστυχώς η πραγματικότητα θα είναι πολύ χειρότερη από τον χειρότερο εφιάλτη μας.
Το πάρτι μας τελείωσε. Μπορεί να είναι άδικο για πολλούς, αλλά δυστυχώς δίκαιο για άλλους τόσους.
Η διαφορά είναι ότι οι σημερινές πολιτικές ηγεσίες δεν έχουν ούτε τη δύναμη, ούτε τις ικανότητες, ούτε τη νομιμοποίηση για να οδηγήσουν τη χώρα σε ασφαλή νερά.
Στην πιό κρίσιμη ώρα των τελευταίων δεκαετιών δεν περισσεύει κανείς. Δεν ξέρουμε αν η λύση είναι να τους κλείσουμε όλους σε ένα δωμάτιο και να μη βγουν αν δεν συμφωνήσουν ή το να φύγουν για να έρθουν άλλοι. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι κανείς δεν μπορεί μόνος του να αντιμετωπίσει αυτή την κρίση.
Ιδού η Ρόδος...