Η απόφαση της κυβέρνησης να ζητήσει από τη Βουλή τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το χρέος της Ελλάδας δείχνει πανικό και αποτελεί ολέθριο λάθος υπό τις παρούσες συνθήκες.
Δεν είναι δυνατόν από τη μία ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί να ζητούν συστράτευση και εθνικό σιωπητήριο για να μην δίνονται λαβές στην Τρόικα και τα διεθνή ΜΜΕ που έχουν βάλει τη χώρα στο μικροσκόπιο και από την άλλη να αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες που αντικειμενικά διχάζουν και θα προκαλέσουν διεθνή θόρυβο.
Προφανώς, όλοι γνωρίζουμε ότι οι ευθύνες είναι διαχρονικές. Ολοι, και πάνω από όλα οι πολίτες είναι πεπεισμένοι ότι η κυβέρνηση Καραμανλή ήταν καταστροφική για τον τόπο. Γι αυτό άλλωστε οι ψηφοφόροι την τιμώρησαν με την πιό ταπεινωτική ήττα στην ιστορία του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Ολοι επίσης θυμούνται τις ευθύνες των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ που και αυτές με τη σειρά τους είχαν τιμωρηθεί, έστω προσωρινά, με την απώλεια της εξουσίας. Αρα, το να ξεκινήσει μια πολύμηνη διαδικασία με συνεχείς αντεγκλήσεις, δήθεν αποκαλύψεις και αλληλοκατηγορίες δεν έχει κανένα νόημα από τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχει δια ταύτα. Αν επρόκειτο στο τέλος να τιμωρηθούν οι πραγματικά υπεύθυνοι τότε θα είχε ένα νόημα.
Οι συμβουλές που δίνουν στον πρωθυπουργό, ορισμένοι σύμβουλοί του, εκπρόσωποι του παλιού ΠΑΣΟΚ είναι ολέθριες. Εξίσου ολέθριες ήταν για τη σημερινή κυβερνητική παράταξη οι συμβουλές των ίδιων ανθρώπων που έπεισαν τον Γιώργο Παπανδρέου να μην «τα αλλάξει όλα» όπως είχε υποσχεθεί, μετά την εσωκομματική σύγκρουση του 2007.
Το επιχείρημα «πρέπει να αλλάξουμε γήπεδο» δεν μπορεί να δουλέψει όπως είναι σήμερα διαμορφωμένη η κατάσταση. Το αποτέλεσμα θα είναι και το γήπεδο να μην αλλάξει και η ζημιά στην εθνική προσπάθεια να γίνει μεγαλύτερη.
Αν θέλουν πάντως, όταν με το καλό τελειώσουν οι διπραγματεύσεις, το κούρεμα του χρέους και ότι άλλο μας μέλλει να πάθουμε, εδώ θα είμαστε.