Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς ζήτησε χθες, μετά από αρκετές ημέρες σιωπής, τη διενέργεια εκλογών. Επισήμανε ότι η κυβέρνηση απέτυχε και προέτρεψε τον πρωθυπουργό να αποχωρήσει από την εξουσία.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι η κυβέρνηση, υπό το βάρος των κινητοποιήσεων και των δημοσκοπήσεων, αποφασίζει να προκηρύξει εκλογές. Και ας υποθέσουμε επίσης, ότι η Ν.Δ., η οποία προηγείται σημαντικά στις δημοσκοπήσεις, κερδίζει την αυτοδυναμία.
Ο κ. Σαμαράς ως πρωθυπουργός επισκέπτεται την κυρία Ανγκελα Μέρκελ και τον Νικολά Σαρκοζί. Τους επισημαίνει ότι τα πράγματα άλλαξαν στην Ελλάδα, ότι αυτός έχει νωπή τη λαϊκή εντολή και ζητά επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου καθώς και των γενικότερων συμφωνιών που έχει υπογράψει η Ελλάδα. Εαν του απαντήσουν εντάξει, έχετε δίκιο και αρχίσει η συζήτηση, ότι καλύτερο πετύχει προφανώς θα γίνει δεκτό με χαρά και ανακούφιση.
Τι θα κάνει όμως εάν του απαντήσουν λυπούμεθα αλλά οι χώρες έχουν συνέχεια, η κυβέρνησή σας έχει υπογράψει και εμείς σας είχαμε επισημάνει ότι δεν συζητάμε άλλο, θέλουμε πράξεις αλλιώς λεφτά τέλος,
Ποιό είναι στ' αλήθεια το plan b του κ. Σαμαρά. Αν τώρα είχαμε προεκλογική περίοδο τι θα απαντούσε στο debate των πολιτικών αρχηγών;
Ο ίδιος έχει αποκλείσει στο παρελθόν το ενδεχόμενο να μην τηρήσει τις συμφωνίες του ελληνικού κράτους. Αρα, μάλλον αποκλείει και το ενδεχόμενο να στείλει στο... διάολο την Τρόικα και τους δανειστές μας δηλώνοντας ότι δεν αναγνωρίζει συμφωνίες και χρέος.
Εκτός κι αν μας πει τότε, εγώ πάντως προσπάθησα αλλά αυτοί δεν με άκουσαν. Φταίει το ΠΑΣΟΚ που δεν διαπραγματεύτηκε και δέσμευσε τη χώρα, παρέλαβα καμμένη γη και τώρα θα κάνω εγώ το σάκο του μποξ, αλλά θα είμαι πρωθυπουργός αφού με ψηφίσατε.
Συνηθισμένα πράγματα δηλαδή...