Όταν προσπαθείς να διορθώσεις ένα λάθος με ένα καινούργιο, τελικά καταλήγεις αντιμέτωπος με ένα… μεγαλύτερο! Και σίγουρα ο κ. Τσίπρας βαθειά μέσα του εύχεται την «στερνή του γνώση να την είχε πρώτα..», αλλά πλέον είναι αργά. Η πραγματικότητα άλλαξε σε σχέση με την ιδεοληπτική κομματική του ΣΥΡΙΖΑ, και δυστυχώς για όλους, δεν ισχύει ο αριστερός αφορισμός «τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα…»!
Τα πράγματα θα ήταν ασφαλώς διαφορετικά αν ο αντιπολιτευτικός ΣΥΡΙΖΑ που κάλπαζε προς την εξουσία στα μέσα του 2014, είχε την ευφυΐα να περιμένει το μήλο να πέσει στα χέρια του, αντί να χοροπηδάει σαν μανιακός να το κόψει. Αντί να ζητάει επίμονα και να εκβιάζει με μοχλό την προεδρική εκλογή το πρόωρο στήσιμο καλπών, μετά την κυβερνητική συντριβή των ευρωεκλογών, ν’ αφήσει τον κ. Σαμαρά να βράζει στο ζουμί του, να τον υποχρεώσει (υπήρχαν τρόποι, χωρίς μάλιστα να «εκτεθεί» στο εσωκομματικό του μέτωπο και το εκλογικό σώμα…) να ολοκληρώσει την τελευταία αξιολόγηση. Να χρεωθεί εκείνος όλο το κόστος των μέτρων που (αναπόφευκτα-όπως και σήμερα…) έπρεπε να ληφθούν, να συγκατανεύσει στην εκλογή Προέδρου (έτσι κι’ αλλιώς κάποιος σαν τον Παυλόπουλο θα έβγαινε!) και μετά, «καθαρός» και «ανεύθυνος» να κάνει περίπατο στις εκλογές και να πάρει την εξουσία…
Αντ’ αυτού, επέλεξε την ολοκληρωτική επίθεση για την κατάληψη των θερινών ανακτόρων (που ήδη εγκαταλείπονταν από τους υπερασπιστές τους!), υποσχόμενος απραγματοποίητες υπερβολές σ’ ένα κόσμο που έτσι κι’ αλλιώς συστρατευόταν μαζί του και χωρίς αυτές. Τα… ανάκτορα κατελήφθησαν, και ο κόσμος (αλλά κυρίως το ιδεοληπτικό τμήμα της εσωκομματικής πολιτοφυλακής) λογικά περίμεναν το μοίρασμα των λαφύρων. Κι’ από δω, ξεκίνησε το σημερινό πρόβλημα! Είχε και δεύτερη ευκαιρία, σ’ αυτήν την συγκυρία, ο κ. Τσίπρας: να καταφύγει στο δοκιμασμένο «παραλάβαμε καμένη Γή!», και να πραγματοποιήσει τότε, όσο ακόμη ο ενθουσιασμός και η εμπιστοσύνη του πλήθους τον ατσάλωναν, την απαραίτητη στροφή στον ρεαλισμό. Δεν το έπραξε. Ίσως από τον φόβο της εσωκομματικής ρήξης, ίσως από την αλαζονεία της εξουσίας και των… ψευδαισθήσεων, του τύπου «δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο οι εταίροι μας να απορρίψουν το σχέδιό μας…», το πιθανότερο και για τους δυό λόγους.
Έτσι, σπαταλήθηκαν πάνω από 4 μήνες, στην διάρκεια των οποίων η κατάσταση της οικονομίας από την αβεβαιότητα αλλά και την σκλήρυνση της στάσης των δανειστών λόγω των αλλεπάλληλων ενδείξεων αναξιοπιστίας εκ μέρους μας χειροτέρεψε δραματικά. Για να φθάσουμε σήμερα στην ομολογία (ακόμη και από υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ!) πως το μέιλ Χαρδούβελη ήταν ασυγκρίτως ευνοϊκότερο από την «συμφωνία» που σήμερα δείχνει να προκρίνει η κυβέρνηση.
Αλλά… ποια «συμφωνία»; Στο τελευταίο κοινοβουλευτικό σώου με την συζήτηση σ’ επίπεδο πολιτικών αρχηγών, ο κ. Τσίπρας ζήτησε από την αντιπολίτευση να τον στηρίξει στην δική του εκδοχή «συμφωνίας», την οποία όμως δεν παρουσίασε! Χρωμάτισε μόνο με μουντά χρώματα την «πρόταση» των δανειστών –την ίδια που επαναλαμβάνουν στους 4 μήνες των… «διαπραγματεύσεων», την οποία όμως εμφανίστηκε διατεθειμένος ν’ αποδεχθεί, αν αφαιρεθούν τα ζώα (του γνωστού ανέκδοτου του Χότζα…), δηλαδή η κατάργηση του ΕΚΑΣ και ο αυξημένος ΦΠΑ στους λογαριασμούς της ΔΕΗ! Μια συμφωνία, δηλαδή, απείρως χειρότερη από εκείνη που θα υπέγραφε ο Σαμαράς το ’14, την οποία όμως (έτσι όπως εξελίχθηκε με τα διαρκή σκωτσέζικα ντους…) ο ίδιος θα μπορέσει να την εμφανίσει ως «επιτυχία» -και με το εσωκομματικό μασάζ που έχει προηγηθεί μαζί με την απειλή πρόωρων εκλογών, θα την «αποδεχθεί’ και η εσωκομματική αντιπολίτευση!
Όπως και ο ίδιος παραδέχθηκε εν τη ρύμη του (αγράμματου…) λόγου του, συνετελέσθη «στροφή 360 μοιρών!» και βρισκόμαστε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε-και δη υπό χειρότερες συνθήκες…
Για όσους μπορούν να «διαβάζουν» μεταξύ των γραμμών, ο κ. Τσίπρας έχει ήδη διαπραγματευτεί με τους δανειστές μια παράταση της… παράτασης της υφιστάμενης συμφωνίας μέχρι τα τέλη Αυγούστου (ποιος θυμάται τώρα ότι τον Δεκέμβριο του ’14 προειδοποιούσε την τότε κυβέρνηση να μην υπογράψει καμμιά παράταση…). Μέχρι τότε θα εισπράξει κάποια δις από υπολειπόμενες δόσεις και επιστροφές, να περάσει το καλοκαίρι στην διάρκεια του οποίου, όμως, θα νομοθετούνται τα συμφωνημένα μέτρα (μέτρα επαχθή…) ΧΩΡΙΣ να υπάρχει ανάγκη αυτή η ομιχλώδης συμφωνία να περάσει από την Βουλή για έγκριση, αφού δεν θα πρόκειται για «νέα συμφωνία» αλλά για… παράταση της ήδη υφιστάμενης! Και ανάλογα με τον ρυθμό υλοποίησης των μέτρων και των μεταρρυθμίσεων (ασφαλιστικό, εργασιακό, φορολογικό…), το φθινόπωρο να υπάρξει μια «υπόσχεση» για έναρξη διαπραγματεύσεων για την ρύθμιση του χρέους –που έτσι κι’ αλλιώς είναι δεδομένο ότι χωρίς κάποιου είδους ρύθμιση, δεν είναι βιώσιμο…
Πάλι «κερδίζει» χρόνο ο κ. Τσίπρας. Μένει να φανεί αν… ξέρει τι να τον κάνει για να ξεμπερδεύει με τους κολημμένους ιδεοληπτικούς συντρόφους του, κι’ αν στο πίσω μέρος του μυαλού του έχει κάποιο σχέδιο για την αναπτυξιακή (σ’ όλα τα πεδία, όχι μόνο της οικονομίας…) ανασυγκρότηση και τον εκσυγχρονισμό της χώρας.
Το δυσοίωνο είναι πως αυτό το χάσιμο του χρόνου και η… «στροφή 360 μοιρών», είναι το… καλό σενάριο! Για το «κακό», καλύτερα να μην το σκεφτόμαστε, να το ξορκίζουμε…