Ο,τι και αν πιστεύει κανείς για τον Βαρουφάκη, έσπασε ένα – μάλλον παγκόσμιο – ρεκόρ.
Οι σκηνές από την εμφάνισή του στη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς, θύμιζε περισσότερο υποδοχή ποπ σταρ, παρά υπουργού. Και μάλιστα επί των Οικονομικών.
«Γιάνη σ' αγαπάμε» μόνο ο Σάκης Ρουβάς μπορεί να έχει ακούσει, όχι ο Σαχινίδης ή ο Στουρνάρας.
Οσο γυρίζω τη μνήμη και τις γνώσεις μου πίσω, από την ελληνική ως την παγκόσμια ιστορία, δεν μπορώ να θυμηθώ ΠΟΤΕ, ΚΑΝΕΝΑ υπουργό Οικονομικών να γίνεται δεκτός με εκδηλώσεις, σχεδόν, λατρείας.
Πάρ'τε ένα-ένα τα ονόματα όσων διετέλεσαν υπουργοί Οικονομικών, έστω από την Μεταπολίτευση και εντεύθεν. Δεν θα βρείτε ούτε έναν που να ήταν συμπαθής. Ισως τη εξαιρέσει του Δημήτρη Τσοβόλα όταν ο Ανδρέας τον προέτρεπε να τα δώσει όλα.
Εξ ορισμού – ως εκ της θέσεώς του - ο επικεφαλής του ταμείου του κράτους είναι μισητό, τουλάχιστον, πρόσωπο.
Θα μπορούσε να αντιτείνει κάποιος ότι κανείς δεν είχε τέτοια ικανότητα δημαγωγίας, αλλά θα ήταν κακοπροαίρετος.
Εξάλλου, το γεγονός ότι έδωσε σε άστεγο στον πορεία της πρωτομαγιάς δεκάευρο, δείχνει ότι ο Γιάνης είναι και μεγάθυμος και φιλεύσπλαχνος και καθόλου λαϊκιστής.
Ο Βαρουφάκης έδειξε – και στις δημοσκοπήσεις αλλά και στη συγκέντρωση για την Πρωτομαγιά - ότι διατηρεί αμείωτη τη δημοφιλία του στην κοινή γνώμη.
Σε τέτοιο βαθμό που, αν είναι όσο επηρμένος δείχνει, θα μπορούσε να σκεφθεί και άλλα πράγματα για το μέλλον.
Ο Βαρουφάκης, έδειχνε να απολαμβάνει αυτή την ζεστή αντιμετώπιση του κόσμου, με μόλις αποκρυπτόμενη ηδονή στο βλέμμα του. Λογικό, Δεν είχαν περάσει παρά μερικά 24ωρα από το «ντου» που του έκαναν οι αντιεξουσιαστές στα Εξάρχεια.
Οι λόγοι γι' αυτή την έκρηξη θαυμασμού του κόσμου στο πρόσωπο του «Γιάνη»;
Υποθέτω πολλοί και αυτονόητοι:
- Χαλαρό, αντισυμβατικό στιλ.
- Κυκλοφορεί με μοτοσυκλέτα
- (Ισχυρίζεται ότι) δεν έχει συνοδεία ασφαλείας. (Εδώ σηκώνει μεγάλη συζήτηση και δεν είναι της παρούσης).
- Βλέπει πρωθυπουργούς και υπουργούς με το πουκάμισο έξω, χωρίς γραβάτα και με εκκεντρικό λουκ.
- «Τόλμησε» να ειρωνευτεί τον Ντάισελμπλουμ.
- Το «έχει» στο λέγειν, δείχνει πολύ σίγουρος για τον εαυτό του.
- Μιλά για τα οικονομικά με την ίδια άνεση που μιλά ένας αγρότης στο καφενείο του χωριού του για την συγκομιδή της ελιάς.
- Εδειξε «τσαμπουκά» έναντι των εταίρων μας, ο οποίος αγγίζει χορδές θυμικού του μέσου πολίτη.
- Εχει μούσκουλα που θυμίζουν Σάκη Ρουβά και όχι τεχνοκράτη υπουργό.
- Ειρωνεύεται τα ΜΜΕ, ασχέτως αν τα χρησιμοποιεί κατά το δοκούν για την προβολή του
- Απαντάει ενίοτε στο twitter σε followers.
- Αναπτύσσει με θαυμαστή ευκολία οποιοδήποτε θέμα - ιδίως θεωρητικό - αλλά αναφέρει και πρακτικά παραδείγματα, ώστε να γίνουν κατανοητά και στον τελευταίο πολίτη
- Α, να μην ξεχάσω και την αίσθηση της αδικίας: Οι κακοί Ευρωπαίοι που δεν τον θέλουν επειδή είναι αναιδής και τους έβγαλε γλώσσα, ο Τσίπρας που αναγκάζεται να ψαλιδίσει τις αρμοδιότητές του και ο Γιάνης που υφίσταται στωικά την υπονόμευσή του από ξένα κέντρα.
Ο μέσος πολίτης, ο οποίος ένιωθε χρόνια εξευτελισμένος και προδομένος, έψαχνε τον λαϊκό του ήρωα. Τον βρήκε; Πιθανόν. Κάπου εδώ, όμως, το θυμικό έρχεται σε σύγκρουση με την λογική.
Αρκεί το επικοινωνιακό για να είναι κανείς καλός υπουργός και προπαντός χρήσιμος για τη χώρα του; Χμ...
«Πολλά λάδια, λίγες πατάτες» που έλεγε και ένας πρώην βουλευτής. Το αποτέλεσμα δείχνει πάντα ποιος έχει δίκιο.
Αν ο Βαρουφάκης καταφέρει να διαβεί τον Ρουβίκωνα έστω και με μισοβρεγμένα ρούχα, φέρνοντας μια καλή συμφωνία για τη χώρα, θα αποθεωθεί.
Αν όχι, θα καταστεί αποδιοπομπαίος τράγος. Και όσοι σήμερα τον αποθεώνουν, αύριο θα τον στείλουν στο πυρ το εξώτερον.
Και δικαίως.
Μιλώντας με όρους επιβίωσης της χώρας, αν έχουμε χάσει την ουσία προς χάριν της επικοινωνίας, θα ισχύει η φράση του Ταλλεϋράνδου (υπουργός Εξωτερικών αυτός) προς τον Ναπολέοντα, «Μεγαλειότατε, αυτό που έγινε δεν είναι έγκλημα, είναι κάτι χειρότερο, είναι λάθος!».
Και τότε θα έχει σπάσει ένα άλλο παγκόσμιο ρεκόρ – που δυστυχώς θα αφορά όλους μας: Θα είναι ο πρώτος υπουργός Οικονομικών που θα έχει καταφέρει να δώσει τόσο πόνο σε μια χώρα.