Ο πολιτικός χρόνος, δεν έχει την ίδια διάρκεια. Αλλάζει με τις συγκυρίες και τα μεταβαλλόμενα δεδομένα της πραγματικότητας.
Το χαμένο 6μηνο από τις εκλογές του '09 μέχρι το Καστελόριζο , για να ... καταλάβει ο Γ. Παπανδρέου τι πραγματικά συμβαίνει στην χώρα, και το εγκληματικά σπαταλημένο 6μηνο από τις ευρωεκλογές του '14 για να... αντιγράψει τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ ο Σαμαράς, είναι λιγότερο πυκνός χρόνος από τις 40 μέρες που ξόδεψε αναιτίως η νέα κυβέρνηση σε επικοινωνισμούς και κυνήγι λεκτικών ακροβατισμών για να δικαιολογήσει την αναπόφευκτη στροφή στον ρεαλισμό, για να βαφτίσει το κρέας ψάρι. Και , δυστυχώς, οι επιπτώσεις αυτής της ακατανόητης καθυστέρησης,και οι “διαπραγματευτικές” αστειότητες που επιχειρήθηκαν στην διάρκειά της, κόστισαν στην στην χώρα πολύ ακριβά: περί τα 25 δισ. που διέφυγαν στο εξωτερικό, κάποιες συμμαχίες στην Ευρώπη (από τις λίγες που μας είχαν απομείνει...) και την σχεδόν πλήρη εξαέρωση της όποιας σοβαρότητας και αξιοπιστίας διατηρούσαμε...
Κάλιο αργά, παρά... αργότερα- θα πείτε. Ναι, υπό την προϋπόθεση ότι μπήκε ένα τέλος στους επικοινωνιακούς θεατρινισμούς, και το γκουβέρνο αποφάσισε να κάτσει να δουλέψει. Μπήκε; Απομένει ν' αποδειχθεί- το ταχύτερον δυνατόν, γιατί άλλα περιθώρια “καλαμπουριών”, δεν υπάρχουν. Πριν σβήσει ο απόηχος των δηλώσεων Βαρουφάκη μετά το τελευταίο eurogroup ότι τα τεχνικά κλιμάκια των θεσμών (σσ: της... “θεσμόϊκα”!) “ είναι ευπρόσδεκτα στην Αθήνα...”, για την αξιολόγηση του “τρέχοντος προγράμματος, που συνεχίζεται...”, αλλά και οι σχετικές ανακοινώσεις του Μεγάρου Μαξίμου, ξαφνικά χθες φάνηκε να προκύπτει εμπλοκή : στις Βρυξέλλες θα γίνουν οι διαπραγματεύσεις με τους “θεσμούς”(την τρόικα, δηλαδή...), αλλά στην Αθήνα, δεν θα γίνουν δεκτά (να ... μπαίνουν στα υπουργεία) τα τεχνικά κλιμάκια. Προφανώς, για λόγους εντυπώσεων, θα τα συναντάνε... στο γωνιακό καφέ, να τους δίνουν τα στοιχεία που θέλουν! Θα μας τρελάνουν, κι' εμάς και τους εταίρους μας, που έχουν πια βγει στα κάγκελα!
Συμφωνήσαμε (γιατί δεν μας έπαιρνε να κάνουμε αλλιώς, στραγγίξαμε!) να επεκταθεί η δανειακή σύμβαση που (συνομολογήσαμε ότι συνδέεται με το μνημόνιο) του οποίου δεχθήκαμε ότι εξακολουθεί να αξιολογείται η εκτέλεσή του, συμφωνήσαμε ότι για να υπάρξει χρηματοδότηση “πρέπει να ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο” (όποιο... όνομα κι' αν του δίνουμε!), μαζί φυσικά με τις εναλλακτικές μεταρρυθμίσεις που πρότεινε (κι' αυτό είναι αναμφίβολα θετικό...) η νέα κυβέρνηση, αποδεχθήκαμε ρητώς και κατηγορηματικά πώς “κάθε απόφαση, μέτρο,νόμος, μεταρρύθμιση, πριν περάσει από την ελληνική Βουλή θα πρέπει να κρίνεται ,να αξιολογείται και να εξασφαλίζει την συναίνεση των εταίρων...”, συγκατανεύσαμε να προσθέσουμε στην συμφωνία του eurogroup και τις αποκρατικοποιήσεις (που ξορκίζαμε -και να δούμε τι θα γίνει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, όταν έρθουν οι πρώτες...) και.... αντισταθήκαμε στο να μπαίνουν τα τεχνικά κλιμάκια της “θεσμόϊκα” στα υπουργεία και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους! Για να... διατρανώσουμε ότι “τέρμα η τρόικα”, ζήτω το προεκλογικό μανιφέστο του ΣΥΡΙΖΑ! Καλά, είμαστε σοβαροί;
Χάσαμε πολυτιμότατο (και πανάκριβο!) πυκνό πολιτικό χρόνο. Για να παίξουμε με τις λέξεις, και να χαϊδευτούν ιδεοληπτικά εσωκομματικά ώτα. Πόσςο νομίζουν ότι θα μας παίρνει ακόμη; Και με ποιο κόστος;