Υπάρχει μια φωτογραφία του Φρανκ Σινάτρα, την ώρα που τραβάει το τραπεζομάντιλο από ένα τραπέζι στρωμένο με σερβίτσια. Κάποια πέφτουν, άλλα ισορροπούν, ο Σινάτρα γελάει, ξέρει ότι όλοι τον κοιτούν. Αυτή τη φωτογραφία θυμήθηκα βλέποντας τις πρώτες 24 ώρες του Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργού.
Ο Αλέξης Τσίπρας τα κάνει σχεδόν όλα με τον δικό του τρόπο. Από την πρώτη στιγμή που έφτασε στα Προπύλαια κατασκευάζει νέα νοήματα μπροστά στα μάτια των πολιτών/θεατών. Ενεργοποιεί νέα σύμβολα και με ακαριαίο τρόπο τα επιβάλλει. Δημιουργεί έναν αιφνιδιασμό που αφήνει εν τέλει μόνο την εκπρόσωπο Τύπου της Νέας Δημοκρατίας να αντιδρά αμήχανα και φωνακλάδικα, ενώ οι υπόλοιποι κοιτούν τον Τσίπρα άφωνοι και με κάποιον αδιόρατο θαυμασμό. Πολιτικός όρκος, λουλούδια στο Σκοπευτήριο, καμία γραβάτα -ο Τσίπρας τράβηξε το τραπεζομάντιλο.
Που λες, δεν φοράει γραβάτα. Ναι, όμως αντί γραβάτας έχει μια χειρονομία σεβασμού, μια χειρονομία που τον τοποθετεί απέναντι στους θεσμούς και στην ιστορικότητα των στιγμών που συναντά στο πέρασμά του. Προσέξτε το: Απλώνει το χέρι και κουμπώνει το σακάκι του, το πρώτο κουμπί. Ακόμα και φτάνοντας στα πρώτα σκαλιά του Μεγάρου Μαξίμου, πριν το πρώτο δρασκέλισμα, φροντίζει να κάνει αυτή την κίνηση. Η γραβάτα δεν είναι πάντα εκεί ως ένα απονευρωμένο σύμβολο για πάσα περίσταση. Ο Τσίπρας έχει τον δικό του ενδυματολογικό και χειρονομιακό κώδικα τιμής.
Επίσης, δεν καταθέτει στεφάνι, ακουμπάει λουλούδια. Δεν σκύβει το κεφάλι μετά από αυτή την απόθεση, αλλά φέρνει το χέρι στην καρδιά. Είναι διαφορετικός, σκοράρει στο συναίσθημα των ψηφοφόρων του, αλλά και ενός ευρύτερου, παγκόσμιου κοινού που τον κοιτάζει λαίμαργα. Τα σύμβολα του δεν δημιουργούν μια τεχνητή αίσθηση βάθους, όπως έγινε με το περιστέρι που απελευθέρωσε στα Θεοφάνεια -για να το διασώσει μερικώς στη συνέχεια με την αυτοσαρκαστική αφίσα για το #asktsipras.
Επίσης, δεν πανηγυρίζει για τη νίκη έξω από τα κομματικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ. Επιλέγει ευφυώς να πανηγυρίσει στην Πανεπιστημίου σε ένα φόντο που θα συντάξει την πρώτη του εικόνα ως ηγέτη στην ίδια -εικονογραφικά- φράση με την ιστορικότητα και τον πολιτισμό της χώρας του. Στα Προπύλαια, ναι, αλλά με φόντο την τοιχογραφία του Καρλ Ραλ στη ζωφόρο των Προπυλαίων με τον Οθωνα και τις αναγεννημένες στην Ελλάδα επιστήμες.
Τώρα τα σύμβολα, η στάση, τα οπτικά και βαθιά συναισθηματικά μηνύματα, θα συναντήσουν τον λόγο, θα συναντήσουν τα πρόσωπα. Ο Τσίπρας με το χέρι στην καρδιά και ο Τσίπρας στο ίδιο τραπέζι με τον εταίρο Καμμένο. Ο Τσίπρας που ορκίζεται πολιτικά και ο Τσίπρας που μπορεί να διαλέξει για πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Δημήτρη Αβραμόπουλο ή τον Κώστα Γαβρά. Η νέα αφήγηση άρχισε και όσο στιλπνή κι αν είναι, τόσο εύκολο είναι και να λεκιαστεί.
