Δεν έχω καμία διάθεση να τον δικαιολογήσω. Είμαι άλλωστε κατά της απόφασης να απομακρυνθεί ο Μίτσελ από τον Ολυμπιακό τη δεδομένη χρονική στιγμή, ανεξάρτητα αν υποστήριζα τις προπονητικές τακτικές του ή όχι. Δεν μπορώ όμως να μην αναγνωρίσω ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης πήρε την πιο δύσκολη απόφαση από την ημέρα που ανέλαβε τη διοίκηση του συλλόγου από τον Σωκράτη Κόκκαλη.
Το iefimerida σας αποκάλυψε το μεσημέρι της Δευτέρας την οριστική απόφαση του Μαρινάκη να βάλει «τέλος» στη συνεργασία του με τον Μίτσελ και σας παρουσίασε όλο το χρονικό των όσων ακολούθησαν τη νίκη με κακή εμφάνιση επί του Πλατανιά. Όμως ο Μίτσελ δεν ήταν η πρώτη φορά που είχε βρεθεί σε δεινή θέση. Ανατρέχοντας στο πρόσφατο παρελθόν, ο Μαρινάκης ήταν αυτός που ύψωσε ανάστημα σε αυτούς που προσπάθησαν μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ να θέσουν θέμα προπονητή. Στήριξε τον Μίτσελ, ελπίζοντας ότι και ο Ισπανός δεν θα τον «άδειαζε» βελτιώνοντας κάπως την εικόνα του Ολυμπιακού.
Η ρήξη δεν είχε έρθει ακόμα όμως δεν άργησε. Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο συνδυασμός κακών εμφανίσεων με την επιμονή του Ισπανού για συγκεκριμένες μεταγραφικές κινήσεις δημιούργησαν μια «απόσταση» μεταξύ τους, η οποία δεν άργησε να φέρει και το τελειωτικό χτύπημα. Ο Μαρινάκης ανησύχησε πως αυτή η κατάσταση θα έκανε μεγαλύτερο κακό στον Ολυμπιακό στους κρίσιμους μήνες που έρχονται, με το πρωτάθλημα να αποτελεί τον κύριο και βασικότερο στόχο όλων αφού εξασφαλίζει φυσικά περίπου 25 εκ. ευρώ για τη νέα σεζόν. Πίστευε ότι η ομάδα χρειάζεται ένα ταρακούνημα, ένα σοκ για να συνέλθει. Δεν ήταν όμως και σίγουρος ότι η απομάκρυνση του Μίτσελ ήταν η ενδεδειγμένη λύση. Ωστόσο όπως λένε και οι κορυφαία manager επιχειρήσεων ανά τον κόσμο «good decisions, bad decisions but decisions». Ο Μαρινάκης αμφιταλαντεύτηκε πολύ. Ξέρει ότι ένα από τα πιο δύσκολα καράβια που πρέπει να κουμαντάρει στον στόλο του λέγεται «Ολυμπιακός». Σαν καλός καπετάνιος όφειλε να πάρει μια απόφαση και τελικά την πήρε.
Αν θα αποδειχθεί σωστή ή όχι δεν μπορεί να το ξέρει κανείς μας. Το μόνο σίγουρο είναι πως επικοινωνιακά ο Μίτσελ νίκησε κάθε εσωτερικό μηχανισμό του Ολυμπιακού που λειτούργησε στο συγκεκριμένο θέμα ερασιτεχνικά. Είτε γιατί αποτελεί μια από τις πιο ισχυρές προσωπικότητες που ήρθαν ποτέ στη χώρα μας είτε γιατί ο ίδιος ο Μαρινάκης κλήθηκε να πάρει την πιο δύσκολη απόφαση της θητείας του στον Ολυμπιακό και δεν έδωσε σημασία στο πως θα βγει παραέξω το θέμα με αποτέλεσμα να μην ασχοληθεί ο ίδιος.
Στο φινάλε μπορείς να πει πως και οι δύο προσπάθησαν για το καλύτερο με τον δικό τους τρόπο. Είναι ίσως από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα που ενισχύουν πως σε ένα διαζύγιο, δεν φταίει ποτέ ο ένας!