Ο Βαγγέλης Βενιζέλος είναι ένας πολιτικός που απωθεί την συμπάθεια του κόσμου. Ακόμη και των οπαδών του ΠΑΣΟΚ.
Υπερφιλόδοξος και βουλιμικός της εξουσίας, κυβερνητικής η κομματικής,έχει κάψει την αναμφισβήτητη ευφυΐα του με τις άσκεφτες και παρορμητικές κινήσεις του, κατά καιρούς, απότοκους των δύο προαναφερθέντων κύριων χαρακτηριστικών της ψυχοσύνθεσις του. Η “αρχηγική” κίνησή του και η ...κάθοδος στο Ζάππειο την νύκτα των εκλογών του 2007, επιβεβαιώνουν πως ακόμη κι' αν ήθελε να κρυφτεί, η χαρά δεν τον άφηνε...
Οι σχέσεις του με τον Γιώργο Παπανδρέου πέρασαν από 40 κύματα, μόνιμο χαρακτηριστικό των οποίων υπήρξε η ωφελιμιστική σκοπιμότητα που βρισκόταν πάντα πίσω και από την “ζέστη” και από το “κρύο” που τις διέκρινε. Τόσο από πλευράς του, όσο και από πλευράς του αποδέκτη του δακτυλιδιού της διαδοχής, από τον Κώστα Σημίτη.
Το τελικό χτύπημα, το έδωσε ο Βαγγέλης στον Γιώργο κατά την δραματική επιστροφή των δύο από τις Κάννες, όταν οι Ευρωπαίοι παραλίγο να... δείρουν τον τότε Έλληνα πρωθυπουργό για την φαεινή του ιδέα περί δημοψηφίσματος στην Ελλάδα για την παραμονή ή μη στην ευρωζώνη (και την ΕΕ...), τότε που... άδειασε στην ψύχρα τον πρωθυπουργό, παρά το ότι είχε... φανατικά ταχθεί υπέρ της καταστροφικής αυτής ιδέας στην σύσκεψη της κοινοβουλευτικής ομάδος του ΠΑΣΟΚ, μόλις δύο μέρες πριν...
Η ανόητη θεατρική κίνησή του να “διώξει” την τρόικα από την Αθήνα το 2012, παραλίγο να μας πάει... ένα βήμα μπρος από το χείλος του γκρεμού, όπου βρισκόμασταν τότε. Έκτοτε διάφορες πρωτοβουλίες του, είτε ως υπουργός Εξωτερικών είτε ως υπουργός Άμυνας και αντιπρόεδρος, επίσης προκάλεσαν ερωτηματικά για την νηφαλιότητα με την οποία λαμβάνει τις αποφάσεις του.
Στην άλλη άκρη του δίπολου “επιρροής” στο ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Παπανδρέου απεδείχθη πάντα ένα.... καλό παιδί, χαρά γεμάτο. Με μόνιμη...διαφορά φάσης μεταξύ πραγματικότητας και φαντασιακής απεικόνισης της, η μόνη “σταθερά” του, ήταν η βεβαιότητά του ότι η “φυλή των πρασίνων” του ανήκε κληρονομικώ δικαιώματι. Ακόμη και στις δύσκολες ώρες που ερχόταν αντιμέτωπος με τις καταστροφικές συνέπειες των επιλογών του και ενστικτωδώς περνούσε από την σκέψη του η ιδέα να τα παρατήσει και να τα βροντήξει κάτω εν... αποδρομή πανικού, αρκούσαν οι προτροπές κάποιων “δικών” του (από μύχια ιδιοτέλεια, θρησκευτική πίστη στον φύλαρχο, απλή... ανοησία, ποιος ξέρει;) για να υπαναχωρήσει, αποφασισμένος να προχωρήσει σε νικηφόρες μάχες με τους ανεμόμυλους. Η υπονομευτική στάση που τήρησε στον ευρωπροεκλογικό αγώνα, σε συνδυασμό με τις αλλοπρόσαλλες και ασχεδίαστες κινήσεις ( δικής του εσωκομματικής επιβίωσης, κυρίως...) του Βαγγέλη Βενιζέλου, ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό όχι για την -αναμενόμενη- εκλογική αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ, αλλά για την μεγαλειώδη και... με γδούπο καταβαράθρωση του.
Το ΠΑΣΟΚ, είναι (ήταν...) ένα μεγάλο λαϊκό κόμμα που σημάδεψε χαρακτηριστικά -με τα αναμφίβολα θετικά του και τα μεγάλα... βραδείας απορρόφησης αρνητικά του- την μεταπολίτευση. Και η κοστοβόρα (αν και μονοδρομική) συμμετοχή του στην σημερινή κυβέρνηση, όντως απεσόβησαν στις πέτρινες στιγμές τον αφανισμό της χώρας, παρά τους όποιους επιμέρους ατυχείς χειρισμούς και ολιγωρίες της συγκυβέρνησης. Η κατάσταση φθοράς-αφθαρσίας στην οποία βρίσκεται σήμερα, με αμφίβολη ακόμη και αυτή την είσοδό του στην Βουλή στις επερχόμενες εκλογές, δεν του αξίζει. Όπως κι' αν το δει κανείς...
Μοναδική, ίσως, περίπτωση επιβίωσης και συνέχισης της καταγραφής του στον πολιτικό χάρτη της χώρας, θα ήταν μια διάθεση συνένωσης -με επίδειξη περισσεύματος καρδίας και περιφρόνησης προσωπικών στρατηγικών- από όλες τις διάσπαρτες... φυλές της “φυλής”! Όσες απέμειναν, δηλαδή, αφού η πολυπληθέστερη μετακόμισε στο υπό ανάδυση “νέο ΠΑΣΟΚ”, προσδοκώντας συντεχνιακές απολαβές ενός “ανανεωμένου”πελατειακού κράτους, υπό τα λάβαρα του ΣΥΡΙΖΑ. Η σχετική πρωτοβουλία, φυσικά, έπρεπε να αναληφθεί από τους αλληλομισούμενους φύλαρχους, ακόμη και με βροντώδη παραίτηση από τις όποιες προσωπικές φιλοδοξίες τους. ΄Έτσι, θα προέκυπτε, πιθανόν, και μια αξιόπιστη “εναλλακτική” σε περίπτωση που επαληθευθούν στις κάλπες οι δημοσκοπήσεις, και προκύψει το φάσμα ενός μετεκλογικού αδιεξόδου...
Παπανδρέου και Βενιζέλος αποδεικνύονται μικρότεροι των περιστάσεων. Δεν αντέχουν την υπέρβαση. Και θα κριθούν από την ιστορία, η οποία συνήθως γράφεται πάνω σε ερείπια....