Του Θάνου Οικονομόπουλου" Ο Μανώλης με τα λόγια, χτίζει ανώγια και κατώγια..." λέει η λαϊκή θυμοσοφία. Μέχρι να' ρθει η πραγματικότητα, να του ρίξει την σφαλιάρα και να τον προσγειώσει ανωμάλως...
Τώρα αν στην θέση του "Μανώλη", βάλετε τον... Αντώνη και τον Αλέξη, θα έχετε μια πλήρη και συνοπτική απεικόνιση του τελευταίου επεισοδίου του νεοελληνικού σήριαλ. Πλειοδότησαν και οι δυο σε νταηλίκια και παλικαρισμούς, για καθαρά προεκλογικούς λόγους, και τώρα μετά την σφαλιάρα αγορών, δανειστών και διεθνών αναλυτών, μαζεύονται και κρατάνε το κεφάλι τους.
Για να' μαστε δίκαιοι, την βασική ευθύνη έχει ο κ. Σαμαράς. Αυτός είναι ο πρωθυπουργός της χώρας, αυτός είχε την υποχρέωση να κρατήσει την ψυχραιμία του και ν' αφήσει αναπάντητες τις λαϊκίστικες μικροκομματικές προκλήσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όφειλε να συνεχίσει το πρόγραμμα και τις προσπάθειες του, να ενημερώνει τον κόσμο με ειλικρίνεια για τα μικρά βήματα που πετύχαινε και ν' αποκαθιστά τις ζημιές από τα (πολλά και συχνά) λάθη που έκανε. αδιαφορώντας για τον πολιτικό κόστος. Αυτός δεν έλεγε ότι "ανέλαβε εθνική αποστολή σωτηρίας του τόπου"; Ήξερε πως μια τέτοια αποστολή, συνεπάγεται κόστος. Κι' έπρεπε να το αναλάβει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, στην αλόγιστη και παθιασμένη πορεία του εκπόρθησης (περί αυτού πρόκειται) της εξουσίας, είπε κατά καιρούς πολλά τρελά, εξωπραγματικά και ατεκμηρίωτα,στοχεύοντας να καρπωθεί τις θυσίες και την οργισμένη απελπισία του κόσμου. Στην πορεία, και εν (δημοσκοπική...) όψει να έρθει πρώτο κόμμα στις εκλογές, άρχισε να προσαρμόζει την ρητορική του σε ρεαλιστικότερη βάση. Και είδε πως έτσι κερδίζει τον κεντρώο κόσμο,άσχετα με τις... φλύκταινες που έβγαζαν οι κολλημένες παλαιοκομμουνιστικές συνιστώσες του.
Τ' αποτελέσματα των ευρωεκλογών, εν μέρει λόγω τραγικών λαθών και ερασιτεχνισμών της κυβέρνησης και εν μέρει λόγω στροφής στον ρεαλισμό του ΣΥΡΙΖΑ, ήρθαν κατακέφαλα για το σχήμα της συγκυβέρνησης. Την αμηχανία και τον πανικό του (γελοίος ανασχηματισμός, σωρεία ολιγωριών και λανθασμένων αποφάσεων, εσωτερικές έριδες... προεκλογικής στόχευσης υπουργών και στελεχών κ.λ.π.) επέτειναν αστοχίες και προχειρότητες τύπου ΕΝΦΙΑ, που επέτεινα την δημοσκοπική κατρακύλα και την εξ αντιδιαστολής ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ- που κι' αυτός, μια στο σφυρί και μια στο πέταλο, ενθαρρυμένος συνέχισε από την μια την υποσχεσιολογία προς όλους, κι' από την άλλη την λεπτή ισορροπία μεταξύ ρεαλισμού και φαντασιακού...
Η πραγματική κατρακύλα, ξεκίνησε όταν η κυβέρνηση (ποιανού φωτεινού εγκέφαλου ιδέα να ήταν;) πανικόβλητη άρχισε να... μιμείται τον ΣΥΡΙΖΑ σε "ανοίγματα", παροχές και "ελαφρύνσεις". Η αμηχανία και παραζάλη της από τα αποτελέσματα της ευρωκάλπης, έγινε προσπάθεια να... ιαθεί από αλαζονεία και ψυχοπαθολογική έκρηξη ψευδεπίγραφης αισιοδοξίας, ιδίως εν όψει της δύσκολης από πλευράς κουκιών προεδρική εκλογή. Την μια μέρα ο Σαμαρά διαβεβαίωνε πως "έχει στο τσεπάκι τους 180", μ' αποτέλεσμα ν' αρχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ την ποταπότητα και ευτέλεια των "κουμπαράδων" και των "εξωνημένων" (εξαγοράζοντας κι' αυτός τα "όχι" με θέσεις στις κομματικές του λίστες...), την άλλη βγαίνοντας πανηγυρικά (τρομάρα του!) και εξαγγέλλοντας την άμεση έξοδο από τα μνημόνια , το "φτύσιμο" του ΔΝΤ και των κάμποσων δισεκατομμυρίων του,και την "εξασφαλισμένα επιτυχή" έξοδο της χώρας στις αδηφάγες αγορές!
Τ' αποτελέσματα τα είδαμε με τις σφαλιάρες δανειστών και ξένων οίκων, με την κατρακύλα του χρηματιστηρίου, με τις προβλέψεις έγκυρων αναλυτών (που συνεκτίμησαν τις παλικαριές ΣΥΡΙΖΑ πως δεν θ' αναγνωρίσει την όποια συμφωνία κάνει η "εν αποδρομή" κυβέρνηση,την εμμονή του (έστω ηπιότερη...) πως αυτός ως κυβέρνηση θα προχωρήσει σε "δυναμική" διαγραφή του χρέους...
Μέσα σε 10 μέρες, καταφέραμε όσα κουτσά-στραβά πετύχαμε ( με τρομακτικές θυσίες και αίμα της κοινωνίας) να τα τινάξουμε στον αέρα και να κινδυνεύουμε να ξαναγυρίσουμε στις τραγικές μέρες του '10: τότε που καθημαγμένοι, ανήμποροι και απροετοίμαστοι δεχθήκαμε όσα μα επέβαλλαν οι ξένοι, χωρίς καμιά αντίσταση, καμιά διαπραγμάτευση. Η αντίδραση που προκλήθηκε από τις πομφόλυγες κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, σε συνδυασμό με την πολιτική αβεβαιότητα λόγω επικείμενης προεδρικής εκλογής, η κοφτή και δυνατή σφαλιάρα που φάγαμε, είχε ως αποτέλεσμα να... τρομοκρατηθεί Σαμαράς και Τσίπρας, που εσπευσμένα και ασύντακτα τα πήραν όλα πίσω! Ο πρώτος δέχεται, τώρα, την "προληπτική γραμμή χρηματοπιστωτικής πίστωσης" ( με συνέχιση της επιτήρησης, φυσικά...) δανειστών και ευρωπαϊκών οργανισμών, και ο δεύτερος έβαλε τον Σταθάκη να διαβεβαιώσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, δεν θα προβεί σε μονομερείς ενέργειες! Επιμηθείς, ποτέ Προμηθείς...
Τόσος μικροκομματικός και προεκλογικός συντεχνιασμός! Από τους νυν και τους (κατά πα πιθανότητα) επόμενους κυβερνώντες μας-αν και ξαναλέμε, την κύρια ευθύνη έχουν οι πρώτοι, έστω λόγω... ανταγωνισμού με τους δεύτερους. Όση και με όποιο κόστος αξιοπιστία είχαμε ως χώρα πετύχει τα τελευταία χρόνια, την τινάξαμε στον αέρα,έτσι χωρίς πρόγραμμα...
Και σε μια διεθνή συγκυρία (στον άμεσο περίγυρό μας αλλά και ευρύτερα), που η κατά το δυνατόν δυναμική και ασφαλής παρουσία μας στο πλαίσιο μιας ευρύτερης πολιτικοοικονομικής συμμαχίας (με τις όποιες αδυναμίες της), είναι το κατ' αρχήν ζητούμενο επιβίωσης. Πρέπει να μείνουμε "κάποιοι", ενεργοί και παρόντες στις απρόβλεπτες, αντιφατικές εξελίξεις. Δεν έχουμε το παραμικρό περιθώριο να ζούμε στον κόσμο μας,και να καμωνόμαστε πως έχουμε την πολυτέλεια του άφθονου χρόνου.
Να ζούμε στον πραγματικό, δύσκολο και πολυπαραγοντικό (αυτός είναι, τι να κάνουμε...) κόσμο, κι' όχι σ' αυτόν που υπάρχει στο μυαλό των ολιγότατων ηγετών μας...