Του Θάνου ΟικονομόπουλουΈνας από τους ορισμούς της τρέλας, είναι να κάνει κάποιος συνεχώς το ίδιο πράγμα, και κάθε φορά να περιμένει...διαφορετικό αποτέλεσμα! Και σ' αυτό το άθλημα, εμείς οι Έλληνες είμαστε οι αδιαμφισβήτητοι πρωταθλητές...
Πόσες φορές δεν έχουμε πληρώσει πανάκριβα τον φανατισμό και την πόλωση στον δημόσιο βίο μας, πόσες φορές έχουμε αναγνωρίσει (κατόπιν εορτής...) το ολέθριο σφάλμα μας με όρκους πως "ποτέ πια", για να επανέλθουμε επιλήσμονες στα συνηθισμένα μας πριν καν σβήσει ο απόηχος των όρκων μας πως "τώρα, πλέον, βάλαμε μυαλό".
Το σύνθημα "αυτή η δραχμή είναι δική σου!", το εισπράξαμε αυτεπίστροφο και το πληρώσαμε πανάκριβα τουλάχιστον δυο φορές στο παρελθόν-και σ' εποχές απείρως πιο ανώδυνες από την σημερινή. Τις αστήρικτες και ατεκμηρίωτες καταγγελίες περί εξαγοράς βουλευτών (πέρα κι' άσχετα αν το αδιανόητο είχε η δεν είχε συντελεσθεί) που έριξε στην λάσπη και στον βόρβορο το πολιτικό σκηνικό, άλλες τόσες...
Θα περίμενε, ως εκ τούτου, κανείς πώς προεκλογικές "φαεινές ιδέες" του τύπου "αν κερδίσει η αξιωματική τις εκλογές, θ' αδειάσουν οι τράπεζες!" (Σαμαράς, Άδωνις και πρόσφατα -μην χάσει- Βούλτεψη) από την μια πλευρά, και "έχει ανοίξει κουμπαράς για εξαγορά βουλευτών στην προεδρική εκλογή!" θα ήταν αδιανόητες τούτες τις μαύρες μέρες που περνάει ο τόπος. Μέρες που, αν μη τι άλλο, αν όχι συναίνεση, απαιτούν τουλάχιστον το μίνιμουμ αίσθημα και συμπεριφορά υπευθυνότητας.
Στο ξέφρενο κυνήγι της εξουσίας, τ' αφιονισμένα από την ανέλπιστη άνοδό τους παιδιά της "αριστεράς" (κάποια μέρα αξίζει να προβληματιστούμε όλοι, στις μέρες που διέρχεται ο διαρκώς και άναρχα μεταβαλλόμενος κόσμος μας τι είναι αριστερό και τι όχι...) αλλάζουν αρχές, ιδέες, σχέδια με διαστημική ταχύτητα, τάζουν τα πάντα στους πάντες και ιδίως στους απελπισμένους και τους πτωχοπρόδρομους. Ξέρουν πως οι παλιές "καλές"μέρες, δεν μπορούν να ξανάρθουν, ξέρουν ότι η Ελλάδα ακόμη κι' αν αύριο λήξουν αναίμακτα τα μνημόνια, έχει ν' αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις που απαιτούν αλλαγή νοοτροπίας, νέους θεσμούς και δομές (αυτά που έπρεπε να τα έχουμε... αιώνες πριν), συγκεκριμένο παραγωγικό και αναπτυξιακό πρόγραμμα, σκληρή δουλειά, υπομονή, αυτοσυγκράτηση και επιμονή. Γιατί ο... καυγάς αν η "δεξιά" ή η "αριστερά" θα μοιράσει καλύτερα την πίτα, προϋποθέτει να υπάρχει...πίτα! Σήμερα εμείς, δεν παράγουμε πλούτο υπό οιανδήποτε μορφή. Ακόμη κι' αν μας χαρίσουν όλο το χρέος, από... την επομένη θ' αρχίσουμε να ξαναδανειζόμαστε. Και οι... ταγοί μας τσακώνονται προκαταβολικά ποιος θα πρωτοδιορίσει στο δημόσιο, ποιος θ' αυξήσει μισθούς και συντάξεις, ποιος θα ξαναδώσει πίσω απλόχερα τα όσα (άδικα και οριζόντια- αλλά έχουμε χρεοκοπήσει) έχει χάσει η πλειοψηφία των Ελλήνων. Με ποια χρήματα-έστω και... δανεικά- αφού κανείς δεν θα μας δανείζει; Tο τίναγμα των spreads πάνω από τις 7 μονάδες και η πτώση του Χρηματιστηρίου μας λένε τίποτα;
Το γκουβέρνο, πανικόβλητο από την συνεχή φθορά του (λόγω υποχρεωτικά, όπως καταντήσαμε, της πολιτικής που ακολουθεί αλλά και από τα πρωτοφανή λάθη και ολιγωρίες του), αντί να στραφεί στην παραγωγή αποτελεσμάτων και την ειλικρινή ενημέρωση του κόσμου για τις δυσκολίες που νομοτελειακά αντιμετωπίζουμε, επιλέγει να... ανταγωνίζεται την αντιπολίτευση σε λαϊκισμό και παροχολογία. "Τέρμα τα μνημόνια", ενώ γνωρίζει ότι επιτήρηση και οικονομική στήριξη θα χρειαστούμε για αρκετά ακόμη χρόνια; Για να... προλάβει τον ΣΥΡΙΖΑ που θα διαγράψει τσαμπουκαλίδικα το χρέος και "εν ανάγκη" θα μας βγάλει από την ΕΕ (με δημοψήφισμα!) την ώρα που οι παγκόσμιες ραγδαίες ανακατατάξεις συνηγορούν στο ν' ανήκουμε σε μια μεγάλη -έστω και αμήχανη – οικογένεια;
Η αντιπολίτευση πιέζει ( και εκβιάζει...) πρόωρες εκλογές, να εκμεταλλευθεί το momentum. Και προετοιμάζεται με αναπόδεικτες και ατεκμηρίωτες κατηγορίες για εξωνημένους βουλευτές αν ψηφίσουν για την εκλογή προέδρου, την ίδια στιγμή που και... η ίδια προσφέρεται να εξαγοράσει τα "όχι" με ένταξή τους στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ! Εκλογές σε τέτοιο κλίμα παρακμής και αθλιότητας; ΄Έτσι θα υπάρξει δια των εκλογών "κάθαρση"; Από βρώμικα μαγεριά, μπορεί ποτέ να προκύψει καθαρό φαγητό; Καθαρή νέα Βουλή με "εξωνημένους" (είτε με την μια είτε μεν την άλλη εκδοχή) βουλευτές;
Θα πάψουμε επιτέλους να κλείνουμε τα μάτια στο παρόν και την πραγματική πραγματικότητα, οραματιζόμενοι (για "ασφάλεια") το παρελθόν; Θα σταματήσουμε ποτέ να βολευόμαστε στις ψευδαισθήσεις και να επιζητούμε να μας καθησυχάζουν με παραμύθια, προτάσσοντας την ψυχολογική επιθυμία μας της απαιτητικής και δύσκολης πραγματικότητας;