Του Θάνου ΟικονομόπουλουΔεν είναι λίγοι και δεν τους συναντάς μόνο σήμερα αυτοί που, βαθύτατα δημοκρατικοί πολίτες με σεβασμό στους θεσμούς, τρομάζουν μπροστά στο ενδεχόμενο μετάλλαξη της δημοκρατίας σε "δικαστοκρατούμενη".Το φαινόμενο στην πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία πήρε ανησυχητικές διαστάσεις στην Ιταλία, με το κίνημα "καθαρά χέρια" του εισαγγελέα Ντι Πιέτρο (που ξεκίνησε ως διώκτης της διαφθοράς,, μετακινήθηκε στην πολιτική και τελικά παραιτήθηκε κατηγορούμενος... για διαφθορά!) ενώ ανάλογες "πρωτοβουλίες" έχουν καταγραφεί και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, χωρίς να τελεσφορήσουν λόγω μακράς και συσσωματωμένης παράδοσης σεβασμού στους θεσμούς. Και στην οριοθετημένη και λειτουργούσα στην πράξη διάκριση των εξουσιών...
Η οποία διάκριση των εξουσιών -κυρίως μεταξύ του "δικαστικού" και εν γένει "πολιτικού" δίπολου- καθιερώθηκε για να προληφθεί θεσμικά (άλλο τι γίνεται στην πράξη, ιδίως στην χώρα μας...) η επέμβαση της πολιτικής στην Δικαιοσύνη, προκειμένου να διασφαλισθεί το ύστατο καταφύγιο της κοινωνίας έναντι της αυθαιρεσίας του κράτους. Στην χώρα μας, βεβαίως, που όλα είναι... σχετικά και συζητήσιμα, τα πράγματα μπλέχτηκαν, διαπλέχτηκαν στην πραγματικότητα, μ' αποτέλεσμα τα όρια διάκρισης των δύο βασικών εξουσιών (αλλά και της τρίτης, της νομοθετικής- δείτε τα καραγκιοζιλίκια με τα θερινά τμήματα της Βουλής, όπου για να περάσει η εκτελεστική εξουσία τα νομοθετήματα που θέλει, "μπεγλερίζει" τους ανυπάκουους βουλευτές σαν χάντρες...) να είναι όχι δυσδιάκριτα μόνο αλλά κάποτε εντελώς ανύπαρκτα. Φυσικά με ευθύνη της πολιτικής εξουσίας που για να έχει την Δικαιοσύνη "σύμμαχό" της, επέτρεψε αν δεν μεθόδευσε το "μπαϊράκι" της...
Μόνο που τα μπαϊράκια έτσι και σηκωθούν, άντε μετά να τα μαζέψεις! Όταν αναγκάζεις ανώτατους δικαστικούς να ακυρώσουν το εν εξελίξει εισαγγελικό έργο κάποιων που ερευνούν ατοπήματα πολιτικών και κομμάτων και όταν βρίσκονται "πρόθυμοι" δικαστές να σου κάνουν την "χάρη", αναμενόμενο είναι κάποια στιγμή οι δικαστές να σου ζητήσουν το.... αντάλλαγμα. Τότε, λοιπόν, τους επιτρέπεις να... νομοθετούν μέσω δικαστικών αποφάσεων για το ύψος του μισθού τους, αναγνωρίζεις την σύσταση "μισθοδικείου" και πάει λέγοντας! Κι' όταν σε κάποια δύσκολη στιγμή αποπειράσαι να τους "μαζέψεις", τότε... εισπράττεις μια σωρεία δικαστικών αποφάσεων που ακυρώνουν την ίδια την πολιτική!
Γιατί εδώ φθάσαμε: αντί η διάκριση των εξουσιών να εμποδίζει την επέμβαση της πολιτικής στην Δικαιοσύνη, καταντήσαμε να... επεμβαίνει-και δη αποφασιστικά- η Δικαιοσύνη στην πολιτική, να νομοθετεί και ν' αποφασίζει αντ' αυτής ! Παράνομες οι περικοπές μισθών στους δικαστικούς λειτουργούς (και για... ξεκάρφωμα βάλανε και τους ένστολους), αλλά για τις δραματικές περικοπές μισθών και συντάξεων στον ιδιωτικό τομέα, σφυρίζουν αδιάφορα!
"Δώσε θάρρος στον χωριάτη...", που λέει και ο λαός. Έτσι, δεν είναι ν' απορεί κανείς που η εν εξελίξει κόντρα δικαστών και πολιτικής, επεκτάθηκε και στο θέμα... λειτουργίας των καταστημάτων την Κυριακή. Μια εκσυγχρονιστική κίνηση (πέρα από τις πιέσεις η μη της τρόικας), που ισχύει στις περισσότερες χώρες του κόσμου! Και μάλιστα με το "σκεπτικό" του Σ.τ.Ε, να... εξηγεί (μα, αγιατολάδες το απαρτίζουν, ή ορθόδοξοι μητροπολίτες που δεν αναγνωρίζουν πως η Ελλάδα-θεωρητικά έστω...- είναι κοσμικό κράτος;) πώς είναι "δυσεπανόρθωτη η απώλεια του δικαιώματος της θρησκευτικής λατρείας..."!
Να υποθέσουμε, δηλαδή, ότι αν προσφύγουν στο Σ.τ.Ε γιατροί,νοσοκόμοι, ζαχαροπλάστες, ανθοπώλες, φαρμακοποιοί, αστυνομικοί, αξιωματικοί των τριών όπλων της Πυροσβεστικής και του Λιμενικού, οδηγοί μέσων μαζικής μεταφοράς, ναυτικοί, πιλότοι, ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, σεκιουριτάδες, και... εκατομμύρια άλλοι συνέλληνες που δουλεύουν τις Κυριακές και δεν ασκούν το "δικαίωμα της θρησκευτικής λατρείας...", θα δικαιωθούν όλοι συλλήβδην; Θα (από)τρελαθούμε δηλαδή;
Δεν σκέφθηκαν οι "σοφοί" υπηρέτες της Θέμιδος πως κατ' αρχήν το μέτρο είναι προαιρετικό και όχι υποχρεωτικό-άρα, ο βαθύτατα θρησκευόμενος θα το αγνοήσει;(Εκτός κι' αν φοβούνται πως ο φόβος του... ανταγωνισμού, θα αποδειχθεί ισχυρότερος από τον φόβο του Θεού...) Και αν , εν πάση περιπτώσει, έχουν τέτοια πρεμούρα με το "δικαίωμα της θρησκευτικής λατρείας", γιατί δεν αποφάσιζαν να λειτουργούν τα καταστήματα μετά τις 10 το πρωί της Κυριακής, που σχολάνε οι εκκλησίες;
Μια χώρα φοβική σε κάθε αλλαγή, εχθρική στο "νέο"(ακόμη και στο από ετών αυτονόητο...) και εξαρτώμενη από τα κάθε είδους συντεχνιακά παιγνίδια, δεν πρόκειται να σωθεί ποτέ! Ούτε με...δικαστική απόφαση!