Του Θάνου ΟικονομόπουλουΟι νομπελίστες οικονομολόγοι, επικρίνουν πολύ σκληρά την ηγεσία της Ευρώπης (την Μέρκελ, δηλαδή...) γιατί με τις ανόητες και αναποτελεσματικές πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζουν, οδηγούν την ευρωζώνη-και όχι μόνο- σε μια άνευ προηγουμένου υφεσιακή καταβόθρα, από την οποία είναι άγνωστο αν και πότε θα ξεφύγει.
Και το ΔΝΤ, παραδέχθηκε... σεμνά, ταπεινά και υπερβολικά καθυστερημένα το «λάθος πολλαπλασιαστή» στην εκτίμηση της επίδρασης της λιτότητας στο κύκλωμα της ανάπτυξης ( προσφορά-ζήτηση- απασχόληση-κατανάλωση), αλλά αρκέστηκε στην ακαδημαϊκή του διαπίστωση! Όπως και οι πολιτικοί και τραπεζίτες της Ευρώπης, που βλέπουν τις καταστροφικές συνέπειες της εντελώς εσφαλμένης πολιτικής τους, αλλά... επιμένουν ξεροκέφαλα σ' αυτήν.
Τις επιπτώσεις αυτής της αφροσύνης, τις βιώνουμε στην Ελλάδα (επιβαρυντικά στις χρόνιες σωρευμένες εθνικές μας παθογένειες), όπου το «μοντέλο» πρωτοεφαρμόσθηκε πιλοτικά-για ν' ακολουθήσει και η υπόλοιπη Ευρώπη. Αποτελούμε ίσως το χαρακτηριστικό παράδειγμα, αλλά οι αλυσιδωτές επιδράσεις της αντιαναπτυξιακής πολιτικής είναι εμφανείς και περισσότερο απειλητικές και σ' ευρωπαϊκές χώρες κολοσσούς σε σύγκριση με την Ελλάδα. Η ατμομηχανή της Ευρώπης, η Γερμανία, σημείωση αρνητική ανάπτυξη για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, το ίδιο και η Ιταλία. Συνολικά στην ευρωζώνη, καταγράφηκε το πρώτο εξάμηνο του '14 ύφεση της τάξης του -0,2%, η ανεργία σκαρφάλωσε στο 11,5%, παρατηρήθηκε κάμψη και στην κατανάλωση που με γεωμετρική πρόοδο θα φανεί και στους δείκτες παραγωγής....
Οι Γερμανοί βιομήχανοι (που δεν έχουν ταυτόσημα συμφέροντα με τους σκοτεινούς αφέντες της χρηματοπιστωτικής παντοκρατορίας, οι οποίοι ευθύνονται καίρια, αν όχι αποφασιστικά, για την παγκόσμια κρίση...) γκρινιάζουν όλο και πιο ανοικτά. Επικρίνουν τους δογματισμούς και τις «βεβαιότητες» της Μέρκελ, ζητούν αύξηση των αμοιβών των εργαζομένων (και στην Γερμανία) για να ενισχυθεί η κατανάλωση, κάτι που ζητά και η ευρωπαϊκή επιτροπή, για να εξισορροπηθεί η ανταγωνιστικότητα των προϊόντων και στις άλλες χώρες της ευρωζώνης.
Αν η Ευρώπη (με το ιστορικό, ανθρωπιστικό, πολιτιστικό αλλά και οικονομικό ίχνος της...) μέλλει να επιβιώσει αυτής της μεγάλης κρίσης, που δεν είναι μόνο οικονομική αλλά βαθύτατα πολιτική, και ν' ανακτήσει την δυναμική και τις προοπτικές της στον παγκόσμιο χάρτη που επαναχαράσσεται, θα το επιτύχει μόνο με «περισσότερη Ευρώπη» (ρεαλιστικές ,υπερεθνικές πολιτικές εμβάθυνσης της πολιτικής και οικονομικής-όχι μόνο δημοσιονομικής- ολοκλήρωσης) και ουσιαστική ενίσχυση της αλληλεγγύης ,χωρίς μικροψυχίες και κοντόφθαλμες δευτερογενείς «εθνικές σκέψεις».
Οι ειδικοί προειδοποιούν πως αν η Ευρώπη (με την ευρωζώνη μπροστάρισα...) δεν αλλάξει ρότα και δεν δει τις διαγραφόμενες δυσμενέστατες προοπτικές με ψύχραιμο και αποφασιστικό μυαλό, θα μπει σε μια μακροχρόνια δίνης ύφεσης, με όλους τους κινδύνους κοινωνικής κακοποίησης, έκρηξης και διάλυσης που συνεπάγεται. Που με την σειρά της, θα οδηγήσει σε ακραία συντηρητικοποίηση και αποδημοκρατικοποίηση της πολιτικής εξουσίας. Η εκρηκτική απαρχή ενός εφιαλτικού φαύλου κύκλου...
[Κι' ένα μικρό υστερόγραφο, για τα καθ' ημάς: δεν χρειάζεται να είσαι ο Πωλ Κρούγκμαν για να καταλάβεις πόσο ηλίθιο, εγκληματικό και από πλευράς ανάπτυξης αναποτελεσματικό μακροπρόθεσμα είναι να υπερφορολογείς τους μη έχοντες και να κανακεύεις τους έχοντες. Ούτε ο... δίκαιος Αριστείδης για ν' αναγνωρίσεις πως δεν μπορείς να επιβάλλεις «ενιαίο» φόρο ακίνητης περιουσίας υπολογίζοντας την αξία ξεροχώραφων σε τιμές... Σαν Τροπέ, και την αξία κατοικιών με... «αντικειμενικές αξίες» (δεν ντρέπονται τουλάχιστον για τον όρο;) που είναι πολλαπλάσιες μέχρι και 300% των πραγματικών, αυτών δηλαδή που μπορεί κανείς να πουλήσει το σπίτι του στην αγορά! Αν ψοφήσουν όλοι οι «γάιδαροι», τι στην ευχή θα τα κάνετε τα σαμάρια;]