Ο ΤΑΖ αποφασίζει να δει διαφορετικά τη χειρότερη μέρα της ζωής του. Διαβάζοντας Ντοστογιέφσκι και βλέποντας Λουί Ντε Φινέ.
Ωπς έφτασε αυτή η ώρα που γέρασα ξανά. Είναι μια περίεργη χαρμολύπη τα γενέθλια. Γιατί χαίρεσαι που ζεις, φοβάσαι που θα πεθάνεις. Χαίρεσαι για ότι καλό έκανες, ντρέπεσαι που δεν τόλμησες και δεν πάλεψες για το καλύτερο. Χαίρεσαι κι ευλογείς το χαμόγελο της μάνας σου, πονάς όμως φριχτά που σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους θα τη χάσεις. Χαίρεσαι για την ευτυχία που έζησες, αλλά καταλαβαίνεις τη δυστυχία που προκάλεσες.
υτή η μέρα στη ζωή μου. Δεν ξέρω τι ακριβώς γιορτάζω ή αν τελικά αυτή η γιορτή ανήκει σε μένα ή στους υπέροχους ανθρώπους που με γέννησαν. Ή επειδή είμαι ψωνάρα στην ανθρωπότητα ολόκληρη αν αποδειχτώ ο νέος Ντοστογιέφσκι (με τα άρθρα που γράφω για κώλους και βυζιά δύσκολο το βλέπω). Η τελικά είμαι ψυχοπαθής ψωνάρα και μήπως τελικά δεν είναι γιορτή για την ανθρωπότητα αλλά μέρα τρόμου επειδή μπορεί να αποδειχτώ ένας ψυχοπαθής δολοφόνος;Πάντα περίεργη α
Θα ήθελα να είμαι πιτσιρικάς, νιώθω και συμπεριφέρομαι έτσι αλλά η αλήθεια είναι πως πλέον δεν είμαι. Αυτό είναι καλό και κακό. Πάντα όταν χάνεις κάτι, κερδίζεις κάτι. Εντάξει κοστίζει λίγο παραπάνω αλλά μάλλον τα αξίζει τα λεφτά του. Συνήθως γκρινιάζω αλλά μάλλον έχω ζήσει μια υπέροχη ζωή και είμαι ευγνώμων γι αυτή απέναντι σε πολλούς ανθρώπους. Κάνω μια δουλειά που αγαπάω, έχω ένα σπίτι πλημμυρισμένο με αγάπη, ταξίδεψα σε χώρες του κόσμου και συνάντησα ανθρώπους που θαύμαζα κι ούτε περίμενα ποτέ ότι θα τους γνωρίσω.
Γεννήθηκα σε ένα μικροαστικό σπίτι χωρίς πολλά λεφτά αλλά με πολλά βιβλία. Για να είμαι ειλικρινής τα πιο πολλά δεν τα διάβασα, η μάνα μου τα διαβάζει που ακόμα και τώρα με λέει «αγράμματο». Πέρασα όμορφες στιγμές και άσχημες στιγμές με σημαντικό μερίδιο ευθύνης από μένα και στα δύο. Είδα τον ήλιο να δύει στο Αιγαίο αγκαλιά με αγαπημένους. Μύρισα και γεύτηκα όμορφη σάρκα. Ξέφυγα μερικές φορές, επανήλθα λιγότερες και δεν με γεμίζει τίποτα περισσότερο πλέον από το να χαμογελάω σε ανθρώπους. Στη ταμεία του σούπερ μάρκετ, στον περιπτερά, στη γραμματέα του γραφείου (όχι, δεν χαμογελώ στο αφεντικό μου να μην πάρει θάρρος και στην Αλεξάνδρα Τσόλκα που κάθεται δίπλα μου).
Ψέματα, δεν ξέρω τι σημαίνει «έζησα μια υπέροχη ζωή», γιατί αν το λες αυτό αποκλείεις το θαύμα για μια ακόμα πιο υπέροχη. Για σένα και για άλλους. Έχω ζήσει μια γεμάτη ζωή όμως. Στα πάνω της και τα κάτω της. Και για πρώτη φορά ίσως, μετά από πολλά χρόνια, δεν πρόκειται να γκρινιάξω ή να πάθω την τυπική μου γενέθλια κατάθλιψη. Θα βγω έξω, θα μεθύσω, θα κάνω σεξ (ελπίζω να μη χρειαστεί να πληρώσω πάλι γιατί δεν είμαι και 20χρονος), θα γράψω άρθρα, θα βάλω παλιούς δίσκους να με μελαγχολήσουν ευγενικά (από αυτά τα ψιλό goth των 90'ς, Sisters of Mercy, κανένα Joy Division, ξέρετε εσείς). Θα βάλω μια χαζή ταινία, μάλλον τον «Φαντομά» με τον Λουί Ντε Φινέ γιατί είναι 60'ς κι έχει υπέροχα χρώματα και αφέλεια.
Θα μου πεις γιατί στα γράφω όλα αυτά; Γιατί αποφάσισα ότι αύριο θέλω να ξυπνήσω ξανά. Να χαιρετίσω τον ήλιο (5 το απόγευμα που ξυπνάω) να μαλώσω με τη μάνα μου που είναι ενδεικτικό ότι τα πάμε καλά. Να τραβήξω τα μουστάκια του γατούση Ιούλη και να φιλήσω μια κηλίδα άσπρης τρίχας στην κοιλιά του γατούση Γκαριμπάλντι. Έχω πολλά υπέροχα πράγματα να κάνω αύριο. Όχι δεν πάω διακοπές στις Μαλβίδες. Έχω να φάω, να κάνω ντουζ, να πάω στο σούπερ μάρκετ, να γράψω, να δω φίλους, να περπατήσω στην πόλη, να πάρω τηλέφωνα, να κάνω τσιγάρο, να πιω καφέ, να κοιμηθώ ξανά. «Αθώος σαν αγαπημένος» που ονόμασε το βιβλίο της και η φίλη μου η Μαλβίνα ελπίζω από εκεί που βρίσκεται να την κάνω περήφανη.
Είμαι χαρούμενος που ζω. Και λίγο λυπημένος επίσης. Τα κατάφερα να επιβιώσω χάρη σε πολλούς από σας που δεχτήκατε αδιακρισίες μου, μεθύσια μου, αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές, με τη δικαιολογία "έλα μωρέ, ο Τασούλης είναι". Ελπίζω να συνεχίσω να είμαι Τασούλης για σας, αλλά με άλλους όρους. Του Τασούλη που ξεπερνάει το ναρκισσιστικό του σύμπλεγμα και μαθαίνει πως δεν είναι το κέντρο του κόσμου. Οι φίλοι του είναι το κέντρο του κόσμου μέσα στο οποίο ο Τασούλης αισθάνεται ασφαλής. Σας ευχαριστώ για την ανοχή σας και την αγάπη σας. Ελπίζω να φανώ άξιος να την ανταποδώσω. Χρόνια μας πολλά γιατί ποτέ κάποιος δεν γιορτάζει αν πρώτα δεν εύχεται για τους αγαπημένους του.
*Για τη μαμά μου, για τη Μαλβίνα, για τους γάτους μου και για εκείνον που θα με αντέξει να με αγαπήσει χωρίς να φοβηθώ να τον αγαπήσω κι εγώ.
***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο στο www.facebook.com/tazthebuzz στο twitter ως klarinabourana ή στο terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης