O ΤΑΖ επιστρέφει τον εαυτό του εκεί που όφειλε: Στο τμήμα απολεσθέντων ενός μοτέλ.
Στην τηλεόραση παίζει αστυνομικά. Κακός οιωνός όταν αρχίζεις να γράφεις κάτι και κρέμεσαι από την τηλεόραση. Είναι σαν να σου έχουν τελειώσει όλα τα άλλα. Το άγιο τρίπτυχο, «αγκαλιά, χαρά, γαμήσι». Ο ιδρώτας, και η επιθυμία για το ντουζ. Για να είσαι μυρωδάτος στην αγκαλιά του. Και αργότερα, ακόμα περισσότερο, μυρωδάτος από την αγκαλιά του. Όσο πιο πολύ βλέπω τηλεόραση, τόσο λιγότερο θέλω να κάνω ντουζ. Βολεύομαι με τις διαφημίσεις από τα απορρυπαντικά στα διαλλείματα. Δύο σκηνές πριν, δύο σκηνές μετά, λίγη ώρα πιο πέρα μοιάζουν σαν να είναι η ίδια σκηνή. Το μόνο που τις αλλάζει είναι η διαφήμιση για το αφροντούζ. Συνηθίζεις έτσι. Εθίζεσαι. Μισό έγκλημα και μπάνιο διαφημιστικό.
Γύρω στις 3 το πρωί, που έχει βρεθεί ο δολοφόνος, δε σε νοιάζει καν, το μόνο που θες είναι αύριο να έχουνε έναν καινούργιο, πιο αιμοβόρο. Μήπως και η βία του σε κάνει να αισθανθείς κάτι, το παραμικρό. Μια ανάγκη, να παίξεις με τις πτυχώσεις της κοιλιάς σου, σαν να είναι ακορντεόν. Μια ανάγκη ξεχασμένη μαζί με την τελευταία φορά που άκουσες μουσική. Με την τελευταία φορά που επιχείρησες να ακούσουν την μουσική σου. Βλέπεις το μαχαίρι του δολοφόνου στα αστυνομικά και είναι σαν να παρακαλείς κρυφά μέσα σου, «αφού όλα ταινία είναι, κάρφωσέ το μου σε παρακαλώ, μήπως αισθανθώ, κάτι ψυχρό που μπαίνει μέσα μου κι από μέσα μου αναβλύσει κάτι κόκκινο και ζεστό. Ταινία είναι, δε θα πεθάνω».
Μου το έλεγε πάντα η μάνα μου: «Αγόρι μου, δεν είναι όλα σινεμά». «Ναι μάνα, της απαντούσα, αλλά εγώ από τη ζωή μου, μόνο αυτά που είναι σινεμά θέλω.» Μετά της φόρτωσα δυο γατιά, μου φόρτωσε εκείνη τα βιβλία της, με μάζεψε δυο τρεις φορές από νοσοκομεία, την πήγα και 'γω άλλες τόσες, κάπως ξεμπλέξαμε. Αρχίσαμε να βλέπουμε αστυνομικά στη τηλεόραση. Ευτυχώς συνεχίσαμε να κάνουμε μπάνιο και τα γατιά χαίρουν άκρας υγείας, ευχαριστώ. Θέλω να πω, ότι ίσως, κάπου στη μέση υπάρχουν απαντήσεις. Αρκεί να τις έχεις επιθυμήσει όταν έχεις θέσει τις ερωτήσεις. Και να είναι τέλος καλοκαιριού. Να φυσάει. Μέσα καλοκαιριού, εγώ καμία απάντηση, ποτέ μου. Μόνο αστυνομικά και χαρά υποβασταζόμενη.
Συνέρχομαι μόνο με τον πρώτο αέρα που με φυσάει. Και την υπόσχεση ενός φθινόπωρου με βροχή. Άλλο πράμα να σου μουντζουρώνει το μακιγιάζ ο ιδρώτας, κι άλλο η βροχή. Η βροχή σε κάνει να φαίνεται πως μπορεί, ακόμα, να έχεις τη δυνατότητα να κλάψεις. Ακόμα κι αν δεν την έχεις. Πέφτει η βροχή στο μακιγιάζ σου, μουντζουλιάζεσαι και θυμάσαι πως ήταν όταν έκλαιγες. Ο ιδρώτας είναι αλμυρός. Ο ιδρώτας δεν είναι για να σου χαλάει το μακιγιάζ. Ο ιδρώτας είναι για να τον γλύφεις, από το στήθος του, από τα χέρια του, από τα χείλια του. Ο ιδρώτας είναι ο μόνος λόγος που θες να έχεις κάνεις μπάνιο πριν, για να στάξει πάνω σου και σε σημαδέψει όταν είσαι καθαρός.
Και η βροχή, μετά, για να κυλήσει το αλάτι του ιδρώτα σου μέχρι τα πέλματα σου. Να πέσετε και οι δύο στα γόνατα, με τις γλώσσες έξω, αναζητώντας ο ένας τον ιδρώτα του άλλου στο πάτωμα, εκεί που έχει πέσει η πλαστή φοιτητική σας ταυτότητα. Λίγο ζαλισμένοι από αλκοόλ, θα κουτουλήσετε, αυτό είναι σίγουρο και πονάει. Αν μετά σκάσετε στα γέλια, τότε κερδίσατε το στοίχημα. Τότε μπορείτε να δείτε όσα αστυνομικά θέλετε, χωρίς πλήξη: πυροβολώντας ο ένας τον άλλον με φλούδες από ροδάκινα. Χαμογελώντας από το πιο αθώο ψέμα, μια πλαστή φοιτητική ταυτότητα, που δείξατε για να μπείτε σε ένα μοτέλ.
Υ.Γ: Για όσους (και ότι) με βοήθησαν μετά από ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, να γράψω ξανά ΤΑΠΕΙΝΟΓΡΑΦΙΑ. Μακάρι να χαϊδεύουν τα μαλλιά τους, όμορφα δάχτυλα.
***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο facebook στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο profile Tassos Theodoropoulos, στο twitter ως klarinabourana ή στο terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης