Του Θάνου ΟικονομόπουλουΜε εμμονές και ιδεοληψίες, δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να καταφέρουμε να αποδεχθούμε τα λάθη μας, πρώτο απαραίτητο βήμα για να προσπαθήσουμε να λύσουμε τα προβλήματα που δημιουργούν. Οι υπέρμαχοι του "λιγότερου κράτους", απαιτούν εδώ και τώρα σχεδόν την πλήρη... κατάργηση κάθε τι "δημόσιου", παραβλέποντας το γεγονός πως και στα πιο νεοφιλελεύθερα συστήματα, ένα μίνιμουμ κρατικής παρέμβασης και ελέγχου, όχι μόνο υπάρχει αλλά και... λειτουργεί αποτελεσματικά. Οι "κρατιστές", τόσο οι ιδεολόγοι όσο και οι υπερασπιστές ("λαϊκοί" δεξιοί, δεξιοί, σοσιαλιστές και αριστεροί...) του πελατειακού κράτους που μας έφερε εδώ που καταντήσαμε, αναθεματίζουν κάθε απόπειρα εκλογίκευσης του με την ευρεία έννοια "δημόσιου", και δίνουν απελπισμένες μάχες υπέρ της... αδράνειας και της "μη αλλαγής". Και αυτές οι απολυτότητες, διαπερνούν οριζόντια όλο το πολιτικό-κομματικό φάσμα. Χωρίς δυστυχώς να συναντώνται πουθενά....
Στα χρόνια της κρίσης και των έξωθεν "λύσεων", ακριβώς επειδή η λογική και η συμφωνία σ' ένα ελάχιστο κοινό παρονομαστή είναι... αδιανόητα σε εθνικό επίπεδο, φθάσαμε σε καταστροφικές ακρότητες, πχ. την εκποίηση του... αιγιαλού και του νερού -παρά τα καταστροφικά αποτελέσματα που είχε για την δημόσια υγεία η ιδιωτικοποίηση του τελευταίου σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες! Αποτέλεσμα ; Οι φανατικοί πολέμιοι κάθε ιδιωτικοποίησης, ακόμη και των αντικειμενικά επιβεβλημένων,να βρουν "πάτημα" για να τις δαιμονοποιούν και ν' απειλούν πώς "όταν έλθουν εν τη εξουσία τους...", θα τα ξαναπάρουν "όλα πίσω"!
Ίδια νοοτροπία και... κινήσεις εκκρεμούς, και στην εκλογίκευση και εκσυγχρονισμό των δημόσιων υπηρεσιών, με την ευρύτερη έννοια. Από το "κάθε χωριό και... πανεπιστήμιο", φτάσαμε να αντιδρούμε και στην κατάργηση άχρηστων ομοειδών υπηρεσιών (συχνά άνευ αντικειμένου αλλά... με υπαλλήλους!) στην ίδια πόλη. Στην "επαναστατική" αντίδραση αναδιάρθρωσης της δημόσιας μηχανής, δίνουμε τις ίδιες μάχες να διατηρηθεί...ο οργανισμός Λίμνης Κωπαΐδας , με την μη οριζόντια κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας και των σχολικών φυλάκων! Συγκεκριμένα κόμματα αντιτάχθηκαν στις περικοπές τρων προνομίων των υπαλλήλων της Βουλής, με το ίδιο πάθος που επιδεικνύουν με τις φουκαριάρες τις καθαρίστριες!
Δίνουν τώρα μάχες μικροκομματικών χαρακωμάτων, και οι κυβερνώντες (με την ανόητη και αλλοπρόσαλλη νέα "σύνθεση"...) μεταξύ τους, αλλά και με τούς... "άλλους", για το θέμα των απολύσεων στο δημόσιο, την στιγμή που... δυο χρόνια μετά την περιβόητη "απογραφή" (την πρώτη που επιχειρήθηκε από το...1825 μέχρι τις μέρες μας!), ακόμη κανείς δεν ξέρει πόσοι (και πού...) απασχολούνται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, πόσο πληρώνονται και με ποια κριτήρια! Πήραμε την χαντζάρα και αρχίσαμε "διαθεσιμότητες", "κινητικότητες" και απολύσεις, επειδή η τρόικα απαίτησε περικοπές δαπανών, και ... βαφτίσαμε αυτή την (αναγκαστική, έστω...) πρεμούρα "εκσυγχρονισμό"! Αντί να κάτσουμε και να σχεδιάσουμε πρώτα τι είδους σύγχρονο και λειτουργικό δημόσιο θέλουμε, και μετά να δούμε πόσους χρειαζόμαστε για να το υπηρετήσουν, εμείς... ξεκινήσαμε ανάποδα! Επειδή δεν θέλουμε δημόσιο χωρίς κομματικό-πελατειακό έλεγχο (ούτε οι... επόμενοι το θέλουν!), πήραμε οριζόντια μέτρα και την ευθύνη την... φορτώσαμε ξεδιάντροπα στην τρόικα! Αυτήν, που και σήμερα ακόμη μας μέμφεται για κακή και ατελέσφορη δημόσια διοίκηση, για την άρνησή μας να κάνουμε διαρθρωτικές αλλαγές, για άρνηση πάταξης της φοροδιαφυγής που έχει σαν αποτέλεσμα την εξωφρενική και άδικη αύξηση της φορολογίας των... "ηλιθίων" που δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν.
Ο Γιακουμάτος υπόσχεται να ρίξει τις τιμές ,ως... νέος Κουλούρης, με την μέθοδο του "όπου δεν πίπτει λόγος...". Τώρα, το γιατί τα καρτέλ, ολιγοπώλια, στρεβλώσεις του συστήματος αγοράς, έλεγχοι και περιορισμοί των παραγόντων αύξησης του κόστους (όπως το... "απλό" του ανοίγματος των επαγγελμάτων και αντιμετώπισης των υπέρ/ υποτιμολογήσεων) δεν κατέστη εφικτό ν' αντιμετωπισθούν παρά τους ...όρκους και τις επιταγές των μνημονίων, ψάξτε πελατειακά πάρε-δώσε, διαφθορά, συνδιαλλαγή, έλλειψη πολιτικής βούλησης, που επιζούν και βασιλεύουν κοντά πέντε χρόνια κρίσης...
Μαζί με την αενάως επιζητούμενη σε τούτη την γωνιά, λογική και διάθεση υπέρβασης του κακού εθνικού εαυτού μας. Ταγοί και πολίτες, δεν λέμε να πάψουμε να χορεύουμε τον χορό των καταραμένων...