Του Θάνου ΟικονομόπουλουΜετά την... ετυμηγορία του Αλέξη Τσίπρα, ότι πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν μπορεί παρά να είναι ο Ζάν- Κλοντ Γιούνκερ, σύμφωνα με τ' αποτελέσματα της των ευρωεκλογών και τους συσχετισμούς που προέκυψαν, και το... πιθανότατο τηλεφώνημα που έκανε στην Μέρκελ λέγοντάς της "να μην διανοηθεί..." να υποδείξει άλλον για την θέση, η καγκελάριος έκανε στροφή 180 μοιρών και δήλωσε πώς κι' αυτή πλέον υποστηρίζει Γιούνκερ!
Για να σοβαρευτούμε, όμως: το αρχικό βέτο που ουσιαστικά είχε προβάλλει η Μέρκελ στην (αυτονόητη, σύμφωνα με τα νέα ισχύοντα από αυτές τις εκλογές στην ΕΕ) ανάληψη της Προεδρίας της Επιτροπής από τον Γιούνκερ, όπως ο ίδιος είχε σπεύσει να δηλώσει μόλις οριστικοποιήθηκε η δύναμη των ομάδων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και η ξαφνική χθεσινή στροφή της κάτι δείχνει για την αμηχανία που επικρατεί στην Ευρώπη, ως προς το "μήνυμα" των εκλογών και την θεαματική ενίσχυση των άκρων (κυρίως της ακροδεξιάς), που δεν πρεσβεύουν απλώς "λιγότερη Ευρώπη" αλλά διεξήγαγαν την εκστρατεία τους υποσχόμενα... "καθόλου Ευρώπη"!
Ο Γιούνκερ, είναι του Ευρωπαϊκού Λαϊκού κόμματος (στο οποίο ανήκει και η Μέρκελ) που εξασφάλισε την πρώτη θέση στις εκλογές. Από φέτος, η εκλογή του προέδρου της Επιτροπής θα γίνει από την Ευρωβουλή, μια από τις ουσιαστικές αλλαγές που έγιναν για ενίσχυση της δημοκρατικής νομιμοποίησης των ευρωπαϊκών θεσμών. Άρα την "διερευνητική εντολή" αυτομάτως παίρνει ο επικεφαλής του πρώτου σε έδρες κόμματος. Παρά ταύτα, η Γερμανίδα καγκελάριος, την περασμένη Δευτέρα είχε δηλώσει πώς "χαιρετίζει την νίκη υποψηφίου μας για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, χρειάζεται να γίνουν «συζητήσεις» για τις υποψηφιότητες,αφού ούτε οι σοσιαλιστές, ούτε οι συντηρητικοί συγκεντρώνουν από μόνοι τους αρκετές ψήφους για να έχουν πλειοψηφία».
Η στάση αυτή της Μέρκελ, επικρίθηκε έντονα όχι μόνο από τους Ευρωπαίους συντηρητικούς αλλά και από όσους υπερασπίζονται (και δικαίως) τα νέα θεσμικά ισχύοντα στην ΕΕ, που προβλέπουν οι ηγεσίες των οργάνων να εκλέγονται από την Ευρωβουλή, και να μην διορίζονται από τις κυβερνήσεις, στο πλαίσιο των μέχρι τώρα παρασκηνιακών διαβουλεύσεων και περίεργων συμβιβασμών σκοπιμότητας. Όπως αυτές που έφεραν τον... ολιγότατο Μπαρόζο στην θέση του προέδρου της Επιτροπής. Πέρα από την πλάκα, η τοποθέτηση Τσίπρα υπέρ Γιούνκερ είναι θεσμικά σωστή. ΄Άλλο τώρα που τον βοηθάει κι' όλας να ξεθωριάσει το αντιευρωπαϊκό προφίλ του που πρόβαλλε για λόγους κομματικής σκοπιμότητας, ώστε να πάψει να φοβίζει...
Στο ευρωπαρασκήνιο, λέγεται ότι η Μέρκελ, πέραν της... άγριας κόντρας που είχε με τον Γιούνκερ , ως πρόεδρο του γιούρογκρουπ, όταν ξέσπασε η κρίση και η δραματική κατάσταση των χωρών του ευρωπαϊκού νότου (και της Ελλάδος ιδιαίτερα), επειδή ο τελευταίος είχε ταχθεί υπέρ της έκδοσης ευρωμολόγων και ηπιότερης εφαρμογής πολιτικών δημοσιονομικής λιτότητας, σκέφθηκε παράλληλα: ως κίνηση τακτικισμού, η "εντολή" να δοθεί σε πρόσωπο που θα προέκυπτε από συνεννοήσεις "κορυφής", πάλι ως προϊόν συμβιβασμού, για να μην τοποθετηθεί ντε και καλά ένας "συντηρητικός", που θα συγκέντρωνε την κριτική των αντιευρωπαϊκών άκρων και των ευρωσκεπτικιστών, πολύ ενισχυμένων στην νέα σύνθεση του ευρωκοινοβουλίου. Να καταδείξει η ΕΕ πως "έλαβε το μήνυμα"....
Τελικά φαίνεται πως... ξαναδιάβασε το μήνυμα, και άρχισε να διαλέγεται με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ηγέτες. Βεβαίως, η... ερμηνεία του "μηνύματος" δεν επικοινωνείται με τακτικίστικες κινήσεις και μάλιστα σ' επίπεδο προσώπων-μόνο. Η κρίση και η εξέλιξή της, απέδειξαν πέραν πάσης αμφιβολίας πως η Ευρώπη πρέπει να κάνει άμεσα ουσιαστικές κινήσεις για να αποδείξει και επαναβεβαιώσει ότι ενεργεί υπέρ της αλληλεγγύης των λαών, της πραγματικής δημοκρατίας και της ευημερίας τους, την διατήρηση (υπό τις νέες δύσκολες παγκοσμίως συνθήκες) μιας μίνιμουμ έστω κοινωνικής πρόνοιας. Δεν είναι δυνατόν τα πλεονάσματα του Βορρά , που προκύπτουν από τα ελλείμματα του Νότου, να συνεχίσουν να αυγαταίνουν "εθνικά" και σ' επίπεδο ενός κλειστού κλαμπ, γιατί δεν θ' αργήσουν να γίνουν μπούμερανγκ και εναντίον τους.
΄Ήδη, οι γερμανικές εξαγωγές σημειώνουν τάσεις κάμψης, όπως και των άλλων ευρωπαϊκών βιομηχανικών χωρών, εξ αιτίας του "σκληρού" ευρώ που λόγω δύσκαμπτων (και εμμονικής φιλοσοφίας...) νομισματικών αρχών, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τους ανταγωνιστές του "φθηνού" δολαρίου, λόγω των ευέλικτων και ρεαλιστικών πολιτικών που αποφασίζει μήνα-μήνα η Fed. Η ανεργία (υπ' αριθμόν ένα κοινωνικό αλλά και οικονομικό πρόβλημα) σ' ολόκληρη την Ευρώπη, πρέπει ν' αντιμετωπισθεί άμεσα και με τρόπους που πιθανόν να είναι αντίθετοι με την ισχύουσα ευρωπαϊκή "ορθοδοξία" των μη ελλειμμάτων και του ασφυκτικού ελέγχου του πληθωρισμού. Τα δημοσιονομικά χρέη των χωρών, πρέπει να τιθασευτούν, αλλά με κάποια (έστω και εκτός θεσμών) χρονοκαθυστέρηση. Δεν έχει νόημα μια χώρα να μην έχει χρέη, αλλά... να μην έχει ούτε λαό ούτε οικονομία!
Η προσαρμογή στην πραγματικότητα, ιδίως για πολιτικούς... προτεσταντικής απολυτότητας, θέλει χρόνο. Αλλά στις παρούσες παγκόσμιες και ευρωπαϊκές συγκυρίες, ο χρόνος είναι πολυτέλεια εν ανεπαρκεία. Οι πρώτες ενδείξεις επιτρέπουν σχετική αισιοδοξία ότι η...Ευρωπαία καγκελάριος Μέρκελ, αρχίσει, πιεζόμενη έστω, να το συνειδητοποιεί...
Είθε.