Του Θάνου ΟικονομόπουλουΕίμαι σχεδόν βέβαιος, πως αν οι επόμενες εθνικές εκλογές γίνονταν χωρίς το "μπόνους" των 50 εδρών, ο Αντώνης Σαμαράς θα τις προκήρυσσε μαζί με τις αυτοδιοικητικές και τις ευρωεκλογές. Και ο Αλέξης Τσίπρας, δεν θα είχε τέτοια πρεμούρα να διαλαλεί όπου σταθεί κι' όπου βρεθεί πως το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών της 25ης Μαΐου είναι "δημοψήφισμα", που θα αναπόφευκτα θα οδηγήσει σύντομα και σ' εθνικές κάλπες...
Τα δημοσκοπικά ευρήματα, αλλά και η αίσθηση του καθενός μας απ' ότι προσλαμβάνει από το περιβάλλον του, είναι πως αν γίνονταν τώρα εθνικές εκλογές τα ποσοστά που θα εξασφάλιζαν τα δυο προπορευόμενα κόμματα, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ (η ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, αν προτιμάτε...) ΧΩΡΙΣ το μπόνους των 50 εδρών και η σχετικά μικρή απόσταση μεταξύ των δύο, θα δυσχέραιναν πολύ τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, στον αστερισμό της λογικής της οποίας φαίνεται πως μπήκε (καθυστερημένα...) και η Ελλάδα.
Τα πράγματα θα ήταν σχετικά πιο εύκολα για την ΝΔ, στην περίπτωση που έρθει πρώτο κόμμα, επειδή έχει δυνάμει περισσότερες πιθανότητες να εξασφαλίσει πρόθυμα για κυβερνητική συνεργασία κόμματα. Και προς τ' αριστερά και προς τα δεξιά της-ανάλογα, βεβαίως, με τις έδρες που θα εξασφαλίσουν αυτά τα κόμματα. Η βιωσιμότητα της "τριμερούς", μετά τις δεύτερες εκλογές του '12 (παρά τους ηγεμονισμούς,τα λάθη τακτικής, τις αστοχίες σ' επίπεδο πολιτικού savoir vivre και την κοντόφθαλμη μικροκομματική δειλία της ΔΗΜΑΡ...) επιτρέπει την εκτίμηση ότι το πείραμα μπορεί να επαναληφθεί- ενισχυμένο μάλιστα με την κτηθείσα εμπειρία.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ, οι σχετικές προοπτικές είναι λιγότερες. Ακόμη και αν καταφέρει να... συνασπίσει τις "συνιστώσες" του (κάτι που σε κρίσιμο βαθμό θα εξαρτηθεί από τα ποσοστά που θα εξασφαλίσει και την διαφορά του από την δεύτερη ΝΔ...) τα περιθώρια προσέγγισης με άλλα κόμματα, βασικά αριστερά η κεντροαριστερά, είναι πολύ περιορισμένα με βάσει τουλάχιστον την ηγεμονική εκφορά λόγου της Κουμουνδούρου και τις δημόσιες ουσιαστικές αντιπαραθέσεις. Εκτός κι' αν η προοπτική της εξουσίας φέρει τα πάνω-κάτω, και δούμε αμφίπλευρες συνεργασίες που σήμερα φαντάζουν εξωπραγματικές! Στην πολιτική, "ποτέ μην λες ποτέ" φυσικά, αλλά σε μια τέτοια περίπτωση θα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον οι αντιδράσεις και αντιστάσεις κάποιων συνιστωσών...
Αλλά, το μπόνους των 50 εδρών θα ισχύσει και σ' αυτές τις ,οψέποτε, εθνικές εκλογές. Η συγκυβέρνηση, προσδοκά μέχρι να στηθούν οι εθνικές κάλπες, να έχει να παρουσιάσει κάποια θετικά σημάδια μιας στοιχειώδους απαρχής, έστω, αντιστροφής του αρνητικού σκηνικού στην οικονομία (την πραγματική, όχι των... κατασκευασμένων δεικτών και της επικοινωνίας!), ώστε να έχει να επικαλείται πως οι τεράστιες θυσίες που επιβλήθηκαν οριζόντια και άδικα στην κοινωνία αρχίζουν να πιάνουν δειλά και σταδιακά τόπο. Αναγκαία και ικανή συνθήκη, όμως, για να υπάρξει (αν υπάρξει) αυτή η προοπτική και η επίδρασή της στον κόσμο που υποφέρει, είναι το κυβερνητικό επιτελείο να μην φτιασιδώνει επικοινωνιακά και σε κάποιο βαθμό στρεβλωτικά τις όποιες θετικές εξελίξεις (οι διαψευσμένες ελπίδες σε μια απελπισμένη κοινωνία, είναι χειρότερες από την σκληρή αλήθεια...) για πρόσκαιρα πολιτικά και κομματικά οφέλη. Και πολύ φοβάμαι ότι αυτό συμβαίνει, εν όψει των "δημοψηφισματικών" ευρωεκλογών. Ακόμη και όταν δεν λέει ψέμματα, αποκρύβει την όλη αλήθεια. Που για κάμποσο θα συνεχίσει να είναι μη ευχάριστη. Και που αναπόφευκτα κάποια στιγμή θ' αναδυθεί, και θα της γυρίσει μπούμερανγκ...
Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του,υπερβάλλει σε μαυρίλα και καταστροφολογία, υπόσχεται προς όλους "καλύτερες μέρες" εν... τη βασιλεία του (αν και επ' εσχάτοις όλο και ιό συχνά καταφεύγει στο... δοκιμασμένο σλόγκαν της "καμμένης γης"!) και δείχνει πως άθελά του (η το χειρότερο: ηθελημένα) μετέρχεται κάθε πολιτικής κίνησης που υπονομεύει την ανάκτηση της εθνικής μας αξιοπιστίας. Η τακτική του και σ' αυτόν θα γυρίσει μπούμερανγκ. Αλλά προς το παρόν η στρατηγική του είναι "να φύγουν οι άλλοι..." Μετά, ποιος ζει, ποιος πεθαίνει...
Στο... μεταξύ, σε λιγότερο από ένα μήνα θα πάμε δυο φορές στις κάλπες για να επιλέξουμε τους διαχειριστές της καθημερινότητας μας στις περιφέρειες και στις πόλεις και γειτονιές μας, και τους εκπροσώπους μας στην ευρωβουλή (με τις όποιες απόψεις και θέσεις τους), στην κρισιμότερη ίσως στιγμή για την Ευρώπη και το ειρηνικό, δημοκρατικό, κοινωνικά δίκαιο μέλλον της. Αν παρακολουθείτε, όμως, τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά πάνελ, θα διαπιστώσατε κι' εσείς πως μ' αυτά τα "δευτερεύοντα" δεν ασχολείται κανείς! Κόμματα, πολιτικοί και ΜΜΕ, ιδανικοί... "δειλοί, μοιραίοι κι' άβουλοι αντάμα"!