Του Θάνου ΟικονομόπουλουΕύχομαι κι' ελπίζω, όταν θα αναρτηθεί αυτό το κείμενο, να' χει επιτέλους αποφασίσει η λαϊκίστικη μετάλλαξη του Αριστοφάνη στο νεοελληνικό σκηνικό, αν θα δεχθεί τελικά να είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Να τελειώσει και η δική μας αγωνία-με την θετική κατάληξη εννοείται, να ανοίξει ο δρόμος να στήσει το "τσαντίρι" του και στην ευρωβουλή...Και να μην αφήσει ορφανές, ο ελληνική εκδοχή του Πέπε Γκρίλο, τις άλλες "γκλαμουράτες" υποψηφιότητες στα διάφορα (πλην ΚΚΕ, ΔΗΜΑΡ και "Ποταμιού" για να μην τα τσουβαλιάζουμε όλα...) κομματικά ευρωψηφοδέλτια. Το κωμικογελοίο, ας περιβληθεί με τον μανδύα του λαϊκίστικου γκροτέσκο. Μόνο έτσι, και με την αναγκαία (αν και μη αναμενόμενη...) καταδίκη του εκλογικού σώματος, υπάρχει ελπίδα να... "ψηφίσουμε, σκουπίσουμε, τελειώσουμε..." με τις επικοινωνιακές ανοησίες των κομματικών επιτελείων!
Χαζέψτε (κυριολεκτικά: κάντε χάζι!) τα ονόματα των υποψηφίων που φιγουράρουν στα κομματικά ευρωψηφοδέλτια (και είναι πολλά, πανάθεμα τα!), και είναι βέβαιο ότι τους νουνεχείς και υπεύθυνους πολίτες, αμέσως μετά τα γέλια, θα τους πιάσουν τα κλάματα. Στον βωμό της ψηφοθηρίας και της αναγνωρισιμότητας , μιας και αυτή την φορά(κι' εύχομαι και τελευταία...) οι ευρωβουλευτές θα εκλεγούν με σταυρό και όχι με λίστα, εμφανίζονται στα ψηφοδέλτια "πεταλούδες" και "πεταλούδοι" του... "γυαλιού και του σανιδιού", της πίστας (των πιάτων...), των γηπέδων, της πασαρέλας, μαϊντανοί των τηλεπαραθύρων, ονόματα του δημοσιογραφικού σιναφιού. Μην παρεξηγηθούμε: φυσικά και κάποιοι υποψήφιοι από ορισμένους εκ των πιο πάνω χώρους, είναι αξιόλογα πρόσωπα, με άποψη , παιδεία και ικανότητες, γνώσεις και αποφασιστικότητα, που μπορούν ν' ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της αποστολής για την οποία επελέγησαν. Μια πολύ μικρή μειοψηφία, όμως, μόνο...
(Σημασία δεν έχει αν τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα περιλάβει στην ευρωλίστα τον Λαζόπουλο η όχι. Αυτό που μετράει, είναι πώς και αυτό το κόμμα,που υποτίθεται πως ευαγγελίζεται την ρήξη και την ανασύνθεση,ενέταξε στον "προβληματισμό" του την λαϊκίστικη και επικοινωνιακή λογική που περιγράψαμε...)
Το κακό ξεκινάει από την δικαιολογημένη απαξίωση, από πλευράς αξιόλογων ανθρώπων, της (κομματικής) πολιτικής όπως νοείται και ασκείται στην Ελλάδα. Και όσοι γνωρίζουν, λένε ότι οι διάφορες κρούσεις πού έγιναν από τα κατά τεκμήριο σοβαρά κόμματα σε τέτοια πρόσωπα, συνάντησαν κατηγορηματική άρνηση. Ποιος σοβαρός επαγγελματίες θ' αφήσει την καριέρα του για να "παίξει" τον ρόλο που του προτάθηκε, ειδικά αν είναι αξιόλογος ,μεν, και δυνάμει "διαθέσιμος" πλην με μικρή "αναγνωρισιμότητα" στο ευρύ εκλογικό κοινό και δη σε μια πανεθνική λίστα; Και το συγκεκριμένο πρόβλημα, γιγαντώθηκε από τον (μικροπολιτικής σκοπιμότητας) ελιγμό της συγκυβέρνησης, να απαιτείται και σταυροδοσίας. Να υποχρεώσεις δηλαδή έναν λ.χ. διακεκριμένο αλλά μη "αναγνωρίσιμο" καθηγητή των διεθνών σχέσεων, να... γυρίσει την Ελλάδα από το Νευροκόπι μέχρι την Γαύδο για να πείσει τους εκλογείς να τον προτιμήσουν!
Βάλε, λοιπόν, μπούτια, στήθη, λαρύγγια, ποδάρια και σταρ της πασαρέλας και της σόουμπιζ να τραβήξουν κόσμο, κάνε και ένα... σταυρό στα ψηφοδέλτια και περίμενε τ' αποτελέσματα. Όχι για την ποιότητα των ευρωεκπροσώπων μας, αλλά για τα... ποσοστά, το "χρώμα στην οθόνη" που θα κυριαρχήσει το βράδυ των εκλογών. Για να μπορείς να λες "εμείς σκίσαμε", ή τέλος πάντων "δεν έσκισε ο αντίπαλος"! Μιλάμε για παλαβομάρες και ηλιθιότητες ολκής...
Η μέχρι σήμερα επιλογή στην Ευρωβουλή να πηγαίνουν οι πρώτοι της λίστας κάθε κόμματος ανάλογα με τα εθνικά ποσοστά που συγκέντρωνε, είχε την λογική και την σκοπιμότητα να προωθηθούν στο Στρασβούργο διακεκριμένες, αξιόλογες, με γνώσεις και δεξιότητες προσωπικότητες που μπορούσαν να προσφέρουν. (Έτσι ξεκίνησε, τουλάχιστον, γιατί στην μικροκομματική συνέχεια,"επικεφαλής" και σε εκλόγιμες θέσεις φιγουράριζαν ονόματα... εξόφλησης εσωκομματικών λογαριασμών, ρουσφέτια... καλώς αμειβόμενα!) Και η ευθύνη της ιεράρχησης του ευρωψηφοδελτίου, ήταν αποκλειστικά του αρχηγού του κόμματος-και σε κάποιο σημαντικό βαθμό κρινόταν από τις επιλογές του. Σήμερα, στο πλαίσιο του καιροσκοπισμού και του κομματικού αυτισμού, η σημασία να μας εκπροσωπούν στην ευρωβουλή ικανοί άνθρωποι, υποκαταστάθηκε από τους κοντόφθαλμους κομματικούς λογαριασμούς με βάση της... επικοινωνιακές ανάγκες. Και οι διάφοροι αρχηγίσκοι την ευθύνη και το κόστος των επιλογών τους (σε μια εντελώς ειδική περίπτωση, όπως είναι οι ευρωεκλογές) το μετακυλούν στο εκλογικό σώμα. Η αξιοκρατία, βορά στο θυμικό της μάζας-ξαναλέμε: για ένα χώρο που απαιτεί υψηλής στάθμης ικανοτήτων πρόσωπα.
Η ευρωβουλή που θα προκύψει από τις εκλογές της 25ης Μαΐου, θα έχει πολύ αυξημένες και αποφασιστικής σημασίας θεσμικές αρμοδιότητες, που δεν είχε μέχρι σήμερα. Θα νομοθετεί πραγματικά, και δεν θα επικυρώνει (η αναπέμπει)μόνο τις αποφάσεις της Επιτροπής και των ευρωτεχνοκρατών. Θα εκλέγει τον Πρόεδρο της Επιτροπής, τον Πρόεδρο της ΕΕ και ένα σωρό άλλες "λεπτομέρειες" που αναβαθμίζουν τον θεσμό της εκλεγμένης ευρωβουλευτικής εκπροσώπησης. Κι' αυτό, στην κρισιμότερη ίσως στιγμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε μια κορυφαία συγκυρία, όπου η κρίση επενέργησε ( κι' αυτό φαίνεται από τις αποφάσεις που πάρθηκαν για να διορθώσουν... τραγικά λάθος αποφάσεις που ελήφθησαν με ελαφρότητα και "βεβαιότητες" στην αρχή της κρίσης...) σαν ύστατο καμπανάκι κινδύνου για να ξυπνήσει η εν υπνώσει και μακαριότητα Ευρώπη. να συνέλθει προ της επικείμενης διάλυσης, να προβληματισθεί (με καθυστέρηση, έστω) και να προγραμματίζει την ανασύνταξή της Για να επιβιώσει...
Δυστυχώς, οι ηγέτες της Ευρώπης σήμερα, δεν έχουν το όραμα, το κύρος και την διάθεση υπέρβασης εθνικών "κερδών" που επέδειξαν εκείνοι που σχεδίασαν την ΕΟΚ σχεδόν πριν κατακάτσει ο κουρνιαχτός του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, προκειμένου να δημιουργηθεί η ενιαία Ευρώπη της ειρήνης, της ανάπτυξης, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Και οι μηχανισμοί -αποφασιστικοί αλλά και απλά διεκπεραιωτικοί- που με τον καιρό αναπτύχθηκαν, συνέτειναν καίρια στο να παγιωθεί στην Ευρώπη μια γραφειοκρατική δομή δυσκίνητη, καθόλου ευέλικτη, με ετεροχρονισμένες αντιδράσεις σε καυτά επείγοντα προβλήματα. Το ζήσαμε και το ζούμε με την περίπτωσή μας. Τώρα οι ενδείξεις επιτρέπουν την αισιοδοξία (λ.χ με την θετικότατη αντιμετώπιση του θέματος έκδοσης ευρωομολόγου, που "γερμανική" ΕΕ αρνιόταν πεισματικά παρά τον κίνδυνο κατάρρευσης της ευρωζώνης...), πώς έστω και στο "παρά 1" η Ευρώπη έπαθε, κινδύνεψε και μαθαίνει...
Στο σταυροδρόμι που βρισκόμαστε, έχει τεράστια σημασία η ποιότητα της σύνθεσης της Ευρωβουλής. Υπάρχει μέλλον, αρκεί να μην το ψάχνουμε... στο παρελθόν!Αν θέλουμε να διεκδικήσουμε το μέλλον μας σε μια ισχυρή και με παγκόσμιο λόγο Ευρώπη (όπως θέλει το 80% των δημοσκοπούμενων Ελλήνων, ασχέτως, κομματικής προτίμησης), ας συμβάλλουμε με τον σταυρό μας, σε όποιο ευρωψηφοδέλτιο, να πάνε στο ευρωκοινοβούλιο οι άξιοι και ικανοί. Όχι τα λαμπιόνια που μας πλασάρουν με αναίδεια και περιφρόνηση για την κρίση μας οι πανηγυρτζήδες πολιτικοί μας "ταγοί"...