Ο ΤΑΖ ψάχνει να βρει γιατί τόσα χρόνια μετά από την ένταξη μας στην ΕΕ, όλοι μας συμπεριφερόμαστε σαν μια πόρνη από τα "Κόκκινα Φανάρια". Κυρίως προεκλογικά.Eίναι πολύ αστείο το κομματικό ενδιαφέρον για τις ευρωεκλογές. Ειδικά αυτών που έχουν διατελέσει κυβέρνηση στον τόπο. Γιατί πολύ απλά, ούτε οι μηχανισμοί τους, ούτε οι ψηφοφόροι τους, μπήκαν ποτέ στον κόπο να εξηγήσουν – μάθουν το παραμικρό για τους μηχανισμούς της ΕΕ από την εποχή που ακόμα λεγόταν ΕΟΚ. Κάποιοι γιατί έτσι τους συνέφερε, κάποιοι άλλοι γιατί απλά βαριόντουσαν, αφού είναι γνωστό πως "όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες οι Ευρωπαίοι έτρωγαν βελανίδια". Άσχετα αν τώρα αυτό έχει αλλάξει σε "όταν οι Ευρωπαίοι μας ανέχονται επειδή χτίζαμε Παρθενώνες, εμείς τρώμε (ή μας έβαλαν να τρώμε) βελανίδια". Χωρίς να φέρνουμε καμία αντίρρηση.
Πριν αρχίσετε το γνωστό αριστερίστικο βρισίδι που με κατατάσσει στους συστημικούς, να ξεκαθαρίσω κάτι: Φυσικά και δεν θεωρώ πως η ΕΕ είναι κάτι καλό κι αγαθό φτιαγμένο για να εξυπηρετήσει και να υπερασπιστεί τον απλό πολίτη. Μια καλυμμένη πολυεθνική επιχείρηση είναι που ελέγχεται από συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα. Και που απλά σαν προπέτασμα καπνού, προβάλλει με επιτυχία ομολογουμένως, την επιβολή κάποιων στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιώματα στα κράτη μέλη της μαζί με μια πρέζα ευκαιριών κι ένα άλλοθι πολιτισμού και κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας (εδώ μιλάμε για μεγάλο μύθο).
Βασικά και τα ανθρώπινα δικαιώματα μύθος είναι, γιατί τι να τον κάνεις κούκλα μου τον gay γάμο, όταν η ίδια η ΕΕ στον ανταλλάσσει με καταστρατήγηση κάθε εργασιακού και ασφαλιστικού δικαιώματος σου. Σαν να σου λέει "παντρέψου μωρή κι αν αρρωστήσεις ψόφα". Τι να την κάνεις την ισότητα όταν η ίδια η ΕΕ που την επικαλείται την υπονομεύει ενίοτε ως και εγκληματικά. Από τη μία "οι μετανάστες είναι φίλοι μας και άνθρωποι" από την άλλη "χτίστε φράγματα και στρατόπεδα συγκέντρωσης". Από τη μία όλη οι λαοί της Ευρώπης ενωμένοι κι αγαπημένοι, από την άλλη χώρες δύο και τριών ταχυτήτων στα μεροκάματα με σκοπό την παγίωση αυτής της πραγματικότητας. Δηλαδή των χωρών μελών υπόχρεων με 300 ευρώ βασικό μισθό και των ηγεμονιών με 2000 ευρώ βασικό μισθό που θα μετακομίζουν τις επιχειρήσεις τους όπου είναι φθηνότερα. Και το καλοκαίρι θα έρχονται διακοπές για να μας πηδήξουν με πουρμπουάρ καντηλανάφτη.
Θα ήμασταν καλύτερα έξω από την ΕΕ; Αυτή όμως είναι η επικίνδυνη ερώτηση. Ξέρεις κάτι φίλε, όχι δεν θα ήμασταν. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα το έχει αποδείξει περίτρανα εδώ και δύο αιώνες από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους. Ναι της Ελλάδας όπως την ξέρουμε που όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, είναι από τα νεώτερα κράτη του κόσμου. Την Αρχαία Ελλάδα μην την πιάνεις, δεν ήταν ποτέ της μια χώρα.
Η ανομία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους έχει αποδειχθεί περίτρανα στο πέρασμα αυτών των δύο αιώνων. Με εμφύλιους, διωγμούς, πολιτικές δολοφονίες, στέρηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων κι επικράτηση του παραλόγου. Πάνω σε αυτή τη βάση, όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο, προτιμώ να είμαι πολίτης ενός κράτους που ανήκει στην ΕΕ. Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη πλέον απέναντι σε κανέναν Έλληνα πολιτικό όσον αφορά την ικανότητα του να ταιριάξει σαν αρετές, τους ελιγμούς του στη διεθνή σκακιέρα με την έννοια της ηθικής. Να σεβαστεί νόμους και ανθρώπινα δικαιώματα και να ξεχάσει την καταγωγή του από το Κάτω Παρτάλι που ακόμα κρεμάνε ανάποδα τους πούστηδες.
"Και γιατί εμπιστεύεσαι τότε την ΕΕ αφού κι αυτή όπως λες καπιταλιστικό εφεύρημα είναι;" θα με ρωτήσεις και θα έχεις δίκιο. Σου απαντώ λοιπόν. Γιατί χωρίς τα προπετάσματα καπνού που ανέφερα παραπάνω πως έχει, θα κατέρρεε. Αυτά τα άλλοθι, για να συνεχίσει να υπάρχει, οφείλει να συνεχίσει να τα έχει. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, τα ανθρώπινα δικαιώματα κλπ. Κι αυτά τα άλλοθι, μολονότι τα έχει κατασκευάσει για να περνάει υπόγεια διάφορες άλλες βρωμοδουλειές, είναι πολύ σημαντικά όπλα αν γνωρίσουμε το πως να τα χρησιμοποιούμε, για πολλούς από μας. Σε μια ανεξέλεγκτη από Ευρωπαϊκό επίπεδο Ελλάδα, δεν θα υπήρχε τίποτα από αυτά. Σε μια Ελλάδα που δεν βίωσε ποτέ της την ευρωπαϊκή περίοδο του διαφωτισμού. Γεγονός που την καθιστά ως νοοτροπία, μια πολύ επικίνδυνη χώρα κοτζαμπάσηδων και ραγιάδων.
Είσαι σίγουρος ότι χωρίς την ΕΕ, η οικονομική μας πραγματικότητα θα ήταν καλύτερη; Να μην είσαι. Του άνομου παζαριού θα ήταν. Κατά καιρούς έχω φλερτάρει με τη σκέψη της επιστροφής στη δραχμή και της εξόδου από το ευρώ. Το ρεαλιστικό ερώτημα είναι όμως, ποιος θα ελέγχει την έκδοση και την πληθωριστική διάθεση της δραχμής; Με τι κριτήρια; Ποιός θα είναι υπόλογος έστω και τυπικά κάπου;
Το πρόσχημα της ευρωπαϊκής δικαιοσύνης, έστω και σαν πρόσχημα επαναλαμβάνω, αποτελεί όπλο. Γι αυτό και είναι ένα όπλο, που σχεδόν κανείς από τα κόμματα και τους υποψήφιους για τις ευρωεκλογές δεν το αναφέρει. Χρόνια τώρα θυμάμαι τις προεκλογικές ομιλίες των Ελλήνων πολιτικών για το ευρωκοινοβούλιο, που ήταν άλλα ντ' άλλα. Παπαρολογίες τοπικού περιεχομένου λες και επρόκειτο για βουλευτικές. Ότι "άμα βγω εγώ, θα κάνω εκείνο και το άλλο". Πού; Εδώ. Καμία κουβέντα για το τι σημαίνει Ευρώπη, Βρυξέλλες, πως παίρνονται οι αποφάσεις, τι ψηφίσματα έχουν βγει που ακόμα και σήμερα η Ελλάδα αρνείται αν και είναι υποχρεωμένη, να τα ακολουθήσει όπως το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλόφιλων ζευγαριών.
Αυτό και μόνο δείχνει το ποιον των Ελλήνων πολιτικών και το τι θα έκαναν αν δεν είχαν να λογοδοτήσουν έστω και τυπικά κάπου. Αυτό δείχνει και το επίπεδο των Ελλήνων ψηφοφόρων. Που αφ' ενός πάντα σημειώνουν αποχή ρεκόρ στις Ευρωεκλογές γιατί αισθάνονται πως δεν τους αφορούν, αφ' ετέρου, όταν ψηφίζουν, ψηφίζουν με εντελώς μικροκομματικά, τοπικιστικά κριτήρια. Χωρίς να έχουν την παραμικρή γνώση του τι στο διάολο είναι το Ευρωκοινοβούλιο. Κάτι σαν μια τράπεζα που μας δανείζει πακέτα στήριξης αλλά εμείς δεν έχουμε καμία υποχρέωση να τα επιστρέψουμε ποτέ, αρκεί να τα πάρουμε;
Φυσικά και βολεύει την ΕΕ η προαναφερθείσα Ελληνική νοοτροπία. Όπως βολεύει και κάθε τράπεζα όταν σου προσφέρει δεκαπέντε δάνεια, προσδοκώντας ότι θα φτάσεις τη στιγμή που δεν θα μπορείς να τα πληρώσεις οπότε θα σου πάρει και τα σώβρακα. Επιχειρήσεις είναι. Η δική σου συμμετοχή και γνώση απέναντι σε όλα αυτά, όμως ποια είναι; Δικαίωμα της κάθε πουτάνας να βρίζει τον νταβατζή της κάθε ξημέρωμα που γυρνάει ξεπατωμένη σπίτι. Όμως δεν γίνανε όλες πουτάνες επειδή κουβαλάνε μια τραγική ιστορία που τις έριξε στο περιθώριο τη ζωής. Μερικές γίνανε επειδή πολύ απλά, τις ερέθιζε πάντα το εύκολο χρήμα. Σου 'χω νέα. Εύκολο χρήμα δεν υπάρχει χωρίς υποταγή. Κι ακόμα κι όταν αυτή η υποταγή είναι άδικη και ανήθικη, όταν αποφασίσεις να σηκώσεις το κεφάλι, πρέπει πρώτα απ' όλα να ξέρεις γιατί μιλάς. Και δεύτερον να μην είσαι έτοιμος όταν κερδίσεις την ανεξαρτησία σου, να κάνεις τα ίδια και χειρότερα.
***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana . Kάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του facebook www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης