SKG θα πει Saloniki Greece

Διαβάζω τις δηλώσεις των φορέων της Θεσσαλονίκης, η πόλη, λέει, θα γίνει προορισμός κρουαζιερόπλοιων, οι τουρίστες θα έρχονται κατά χιλιάδες, το χρήμα θα ρέει άφθονο, όλοι οι παράγοντες της αγοράς περιμένουν τα καλά μαντάτα με αγωνία! Σκέφτομαι τι μπορεί να αναδείξει η πόλη σήμερα σε όσους πρόκειται να την επισκεφτούν, τι στίγμα θα προβάλει παραέξω, αναρωτιέμαι αν οι κινήσεις αυτές θα αποδειχτούν ευκαιριακές ή αν, πράγματι, κάτι καλό θα βγει από αυτήν την ιστορία. Η Σαλονίκη σίγουρα ανακαλεί μπόλικη νοσταλγία, η μνήμη και η μυθική διάσταση των τοπίων της κρατά ακόμη, σε κάποιο βαθμό, ζωντανό το παρελθόν της. Ο κοσμοπολίτικος αέρας της όμως έχει χαθεί οριστικά, η δυναμική εξωστρέφεια της πόλης που έβλεπε προς την παραμεθόριο και ανοιγόταν στην πολύπαθη Βαλκανική γειτονιά της δεν υπάρχει πια. Το μεγαλύτερο ελληνικό χωνευτήρι πολιτισμών και γλωσσών απάλειψε οριστικά πολλές από τις εικόνες του πολυδιάστατου παρελθόντος του, ορθόδοξου, οθωμανικού, ισραηλιτικού και άλλου. Ευτυχώς που διατηρούνται ακόμη κάποια σημάδια της επιβίωσης των πολιτισμών και της κουλτούρας των διαφορετικών κοινοτήτων.Αρκούν όμως αυτά τα αποσπασματικά στιγμιότυπα; Μπορούν να γοητεύσουν τον όποιο επισκέπτη και να συγκροτήσουν μια ενιαία εικόνα μνήμης; Νομίζω πως όχι. Γι’ αυτό πιστεύω πως η Θεσσαλονίκη δεν πρέπει με τίποτα να διαιωνίσει τη σημερινή ελλειμματική της πραγματικότητα, την αποσπασματική εικόνα μιας μεγαλούπολης με φθίνουσα καθημερινότητα.