Κάθε φορά που θέλω να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας, με την μεγάλη διαδικτυακή κοινότητα ,αισθάνομαι μία μικρή αμηχανία γιατί πρέπει να επικοινωνήσω με μια γενιά που έχει διαφορετικούς κώδικες με την δική μου. Στην εποχή του ίντερνετ τον πρώτο λόγο έχει η ταχύτητα και το αποτέλεσμα. Στην, όχι και πολύ μακρινή, δική μου είχαν σημασία η θεωρία και η διαδικασία. Γι’ αυτό θέλω να σας γράψω σήμερα. Για ένα ζήτημα... διαδικασίας.
Για το πως αναθεωρούμε στην πατρίδα μας το Σύνταγμα. Για το πόσο δύσκολα αλλάζουμε τους κανόνες. Για την ακαμψία του κατασταστικού μας χάρτη .
Ίσως ακούγεται παράξενο ,αλλά προσωπικά πιστεύω πως μία από τις αιτίες των δεινών που μας κατατρέχουν είναι η άρνηση του πολιτικού μας συστήματος να προσαρμόσει τους θεσμούς στους ρυθμούς της εποχής και να τους δώσει την απαραίτητη ευελιξία προκειμένου να είναι αποτελεσματικοί.
-Αν υπάρχει μία αιτία-μεταξύ άλλων δεκάδων- που η πατρίδα μας δεν είναι ανταγωνιστική και παραγωγική, αυτήν θα την ανακαλύψετε στα δεκάδες «απαγορεύεται» που περιέχει το Σύνταγμα του 1974. Διαδικτυακά, αιώνες πριν. Δημογραφικά, χιλιάδες από σας ήσασταν αγέννητοι.
-Αν αναζητήσετε ακόμα μία, μπορεί να σας την πουν φωτισμένοι επιστήμονες. Επειδή κατά την σύνταξη του ακολουθήσαμε γαλλικά πρότυπα, όταν τα δικαστήρια χρειάζεται να το ερμηνεύσουν, το κάνουν στενά. Η ελληνική Δημόσια Διοίκηση μπορεί να ενεργεί μόνο ό,τι της επιτρέπει το
Σύνταγμα. Ενώ αν ήταν αληθινά φιλελεύθερο, θα έπρεπε να της δίνει την ευχέρεια να πράττει ό,τι δεν απαγορεύει.
-Αν θέλουμε όμως να ανακαλύψουμε την σημαντικότερη ,θα πρέπει να σταθούμε στο πόσο δύσκολα αναθεωρείται το Σύνταγμα. Εδώ είναι το ζήτημα διαδικασίας που σας έλεγα.
Δεν είναι μόνον, ότι το Σύνταγμα μας είναι γέρικο. Αλλάζει και πολύ δύσκολα συνήθειες.
Εξηγούμαι.
Εσείς ξέρετε, καλύτερα από μένα, πώς με ένα κλικ μπορείτε να μεταφέρετε σήμερα κεφάλαια από το ένα μέρος του πλανήτη στο άλλο. Να αγοράσετε, διατρέχοντας δύο και τρείς επικράτειες δικαίου ένα βιβλίο από το Αmazon.com. Nα ακυρώσετε μία κράτηση που κάνατε σε ένα ξενοδοχείο.
Για δοκιμάστε να δείτε τι συμβαίνει, αν διαπιστώσετε ότι ένας κανόνας δικαίου είναι ξεπερασμένος και πρέπει να τον αλλάξετε!
Η ρήτρα είναι σαφής. Πρέπει να περάσουν πέντε ολόκληρα χρόνια και να μεσολαβήσουν και εκλογές!
-Ξέρουμε για να σταθούμε σε ένα αξιακό ζήτημα, ότι πρέπει να αλλάξει άμεσα ο κανόνας για την σύντομη παραγραφή αδικημάτων Υπουργών. Γίνεται; Όχι πριν από το 2013, επειδή η τελευταία κουτσή αναθεώρηση ολοκληρώθηκε το 2008.
-Ξέρουμε ότι πρέπει να αποκτήσουμε ένα νέο νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Η αδελφή μας
Κύπρος έχει 15.000 ξένους φοιτητές. Για να μην πω για τα αμερικάνικα πανεπιστήμια της Άγκυρας.
Εμείς ,αν το θέλαμε, για να ανοίξουν θέσεις εργασίας, για να προσελκύσουμε συνάλλαγμα, για να αξιοποιήσουμε το στρατηγικό πλεονέκτημα που μας δίνει η Ιστορία και ο Πολιτισμός μας στις κλασσικές σπουδές, μπορούμε; Απάντηση: όχι, πριν το 2013.
Δεν γίνεται έτσι όμως!
Το Σύνταγμα που, ναι, συντάχθηκε κάποτε που οι πλάκες της ιστορίας μετακινούνταν εξαιρετικά αργά και οι ρυθμοί ήταν σημειωτόν, πρέπει να μπορεί να αλλάζει οποτεδήποτε. Με αυξημένη πλειοψηφία 3/5 κάθε Βουλής.
Το Σύνταγμα πρέπει, επίσης, να δίνει στους πολίτες την δυνατότητα της λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας. Να εισάγονται δηλαδή στη βουλή προς ψήφιση νόμοι με 200.000 υπογραφές πολιτών. Πρέπει να πάψει η πολιτική να φοβάται τον πολίτη. Πρέπει να μπει καθαρός αέρας στο σύστημα.
Αν δεν γκρεμίσουμε μόνοι την παλαιά κατεστημένη τάξη πραγμάτων και δεν αλλάξουμε τους κανόνες, δεν θα έχουμε μόνο ένα θεσμικό κουφάρι με λέξεις που δεν σημαίνουν τίποτε. Επειδή η ίδια η ζωή απεχθάνεται τα κενά να είστε σίγουροι.
Θα έρθει η στιγμή που οι αναθεωρήσεις δεν θα γίνουν οργανωμένα και θεσμικά από την κορυφή αλλά ασύντακτα και επαναστατικά από την βάση! Οι πολίτες δεν θα διστάσουν να βάλουν φωτιά στα φρένα!