Ύστερα από καθυστέρηση που ξεπερνά κάθε προηγούμενο η Τρόικα εξέδωσε την ανακοίνωση της. "Αν δεν εξασφαλίσετε χρηματοδότηση για το 2012 τότε δεν θα πάρετε ούτε καν την πέμπτη δόση".
Η εξασφάλιση της χρηματοδότησης έχει τρία σκέλη. Πρώτον, να δημιουργηθεί φορέας αποκρατικοποιήσεων πλήρως ελεγχόμενος από την Κομισιόν που θα βγάλει στο σφυρί το σύνολο της κρατικής περιουσίας, αλά ανατολική Γερμανία. Δεύτερον, να ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο αυτούσιο και χωρίς τροποποιήσεις για να μειωθούν απότομα τα έξοδα του Ελληνικού κράτους. Δηλαδή, απολύσεις στο δημόσιο, άρα αναγκαστική συναίνεση για να μην έχουμε συνταγματική εκτροπή. Τρίτον, να υπάρξει συναίνεση μεταξύ των διαφόρων (κυρίως ξένων) δανειστών του ελληνικού δημοσίου ώστε να προχωρήσει μια αναδιάρθρωση του χρέους χωρίς να έχουμε credit event (επίσημη κήρυξη χρεοκοπίας).
Χωρίς να θέλουμε να γίνουμε Κασσάνδρες το μέλλον είναι πολύ μαύρο. Πρώτον, γιατί ένας φορέας αποκρατικοποιήσεων με αυτά τα χαρακτηριστικά σημαίνει ολοκληρωτική απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας και συνεπώς ακόμα και αν ψηφιστεί είναι σχεδόν αδύνατον να εφαρμοστεί ειρηνικά. Δεύτερον, γιατί το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα θα οδηγήσει σε ανεργία που διαλύει κάθε πιθανότητα κοινωνικής συνοχής, άρα αναιρεί κάθε πιθανότητα δημιουργίας μακροοικονομικού κλίματος ευνοϊκού για άμεσες ξένες επενδύσεις. Τέλος γιατί, όπως έχουμε ξαναπεί, η συμφωνία μεταξύ των δανειστών μας είναι σχετικά απίθανη.
Υπάρχει πάντα η περίπτωση όλα αυτά να είναι μια τεράστια μπλόφα. Περίπτωση όχι απίθανη αν σκεφτούμε ότι μια χρεοκοπία της Ελλάδας ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου για το διάτρητο Ευρωπαϊκό, αλλά και παγκόσμιο, χρηματοπιστωτικό σύστημα. Μπλόφα που σκοπό έχει να παραδοθεί αμαχητί η Ελλάδα στους δανειστές της. Μπλόφα που σκοπό έχει να διαλύσει όλες τις κατακτήσεις του Ελληνικού λαού.
Ακόμα όμως και τις μπλόφες πρέπει να τις βλέπουμε στο πλαίσιο του κάθε φορά συγκεκριμένου παιχνιδιού. Τέτοιες μπλόφες κάνουν μόνο απελπισμένοι παίχτες. Συχνά με αποτελέσματα διαφορετικά από αυτά που περίμεναν.
Χωρίς πολιτική παρέμβαση η αγορά δεν μπορεί να δώσει από μόνη της τη λύση. Όπως ήταν πολιτική απόφαση η Ελλάδα να μπει αρχικά στο Μνημόνιο, έτσι τώρα η χρεοκοπία (και η αναγκαστική στη συνέχεια έξοδος από το ευρώ) μπορεί να αποτραπεί μόνο με πολιτική απόφαση. Το πρόβλημα είναι ότι η πολιτική παρέμβαση που προωθείται εδώ και καιρό είναι εντελώς αντιδραστική και δυναμιτίζει την κοινωνική συνοχή φέροντας την κοινωνίας σε κατάσταση αμόκ.
Στο τέλος της ημέρας το ερώτημα είναι ένα. Θέλει η Ευρώπη να προχωρήσει σε μια κατεύθυνση εμβάθυνσης της ενοποίησής της; Αν θέλει μπορεί; Απλά να γνωρίζουν οι ηγέτες της Ευρώπης και οι κορυφές του χρηματοπιστωτικού συστήματος ότι οι δύο προηγούμενες προσπάθειες να ενοποιηθεί η Ευρώπη με τη βία κατά τον 20ο αιώνα δεν βγήκαν σε καλό. Σε κανέναν.