O θόρυβος από τις φωνές των ομιλητών έσκιζε την ατμόσφαιρα στο πάρκο του Λευκού Πύργου στη λαϊκή συγκέντρωση, οι λέξεις πύκνωναν καθώς πλησίαζα προς τα εκεί και τα ξύλινα λόγια του συνδικαλιστή-εκπαιδευτικού μαζί με τα μαύρα καταιγιδικά σύννεφα που ήταν εγκατεστημένα πάνω από τον Θερμαϊκό μου έφερναν στο μυαλό εικόνες από το «Little Boy» και «Fat Boy», τις ατομικές βόμβες που έπεσαν στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Άμα είχα ένα πιστόλι laser θα τον σημάδευα σίγουρα όπως κάνουν στα γήπεδα, μπας και καταλάβει ότι μας πρήζει.
Εντάξει, καλή η συμμετοχική δημοκρατία αυτού του τύπου, αλλά η γλώσσα που χρησιμοποιεί ένα μεγάλο ποσοστό των ομιλούντων είναι απωθητική, για μένα τουλάχιστον.
Σηκώθηκα κι έφυγα πήγα προς τις κούνιες, έστησα αυτί στην κουβέντα που είχε μια παρέα ηλικιωμένων, οι οποίοι μάλλον από το πολλά χάπια ταυτίζονται με τον Πρετεντέρη και θεωρούν ότι αδικήθηκε ο Κωστάκης ο Καραμανλής…
«Μα πόσοι είναι επιτέλους οι οπαδοί του Μπακούνιν και του Κροπότκιν στην Ελλάδα; 3.000, 5.000, 10.000;».
«Ο Καραμανλής έφταιξε γιατί δεν βγήκε να πει στον κόσμο ότι στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας υπήρχαν κλέφτες», συνεχίζει μια κυρία στολισμένη με βαριά κοσμήματα σαν το σκρίνιο που είχαμε παλιά στο σπίτι
Για μένα, ίσως ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος να μην είναι τίποτε περισσότερο από μια απειλητική έκθεση Ποπ αρτ, την ώρα που ο λαός ξεσηκώνεται και απαιτεί δημοκρατία, οι καντίνες που στήθηκαν στην πλατεία Συντάγματος πουλάνε το σουβλάκι 4 ευρώ και χωρίς απόδειξη.
Πάρτε τρόφιμα μαζί σας και νερά όσοι θέλετε να πάτε τώρα στην πλατεία διαβάζω στο τουίτερ.
Ο σύζυγός μου ήταν γιατρός ή ασθενής
Γυρίζω σπίτι ανοίγω το κουτί, οι δημοσκοπήσεις προσπαθούν να προβλέψουν το ποσοστό αυτών που «θέλουν επανάσταση» (γύρω στα 33% μέτρησε ο ΣΚΑΙ), η zougla έχει live αναμετάδοση κι η Τρέμη κλείνει το μάτι στους διαδηλωτές στέλνοντας «like» στο αυθόρμητο κίνημα που έχει καταλάβει -μέσω καλέσματος στο facebook- τις πλατείες στις μεγάλες πόλεις της χώρας.
«Ποιος σκάει ο κόσμος κι αν χαλάει αυτή η βρωμοάνοιξη σαν σβούρα με γυρνάει», τραγουδάει ο Αγγελάκας από το ηχεία του laptop και ανοίγω ένα κρασί στο μπαλκόνι
«Τι είναι αυτά;» με ρώτησε, αγγίζοντας τους αλληλοδιαπλεκόμενους κύβους και κώνους, τα μαθηματικά μοντέλα ενός ψευδό-διαστήματος.
«Συγχωνευμένες ακολουθίες, Κάθριν - ένα όπλο για την Ημέρα της Κρίσεως»