Αμφιβάλλει κανείς πώς «στις παλιές, καλές μέρες...», αν τύχαινε κι' έσπαγε ο διάολος το ποδάρι του και κάποιος «επώνυμος» βρισκόταν αντιμέτωπος με σύλληψη και προφυλάκιση, όλο και κάποιος τρόπος θα βρισκόταν να... την βγάλει καθαρή, είτε λόγω «ανήκεστου βλάβης» της υγείας του, είτε εξ αιτίας μιας ακόμη... «αρρυθμίας» των γραναζιών της γραφειοκρατίας; Ποιος δεν θυμάται τον «Μάκαρο» να κυκλοφορεί προκλητικά στα κολωνακιώτικα στέκια του, απολαμβάνοντας τα «Cohiba» του παίζοντας ανέμελα με το μπεγλέρι-σήμα κατατεθέν του, ενώ υποτίθεται ότι τον έψαχνε...ολόκληρη η ΕΛ.ΑΣ, επειδή εκκρεμούσαν σε βάρος του κάμποσα εντάλματα σύλληψης και φυλάκισης, λόγω αμετάκλητων καταδικαστικών αποφάσεων;
Με κάτι τέτοιες «συμπτώσεις» και... ασυνεννοησίες μεταξύ των υπουργείων Δικαιοσύνης και Εξωτερικών δεν κατόρθωσε ο Μιχάλης Χριστοφοράκος να διαφύγει ανενόχλητος στο εξωτερικό ενώ είχε εκδοθεί απαγόρευση εξόδου του από την χώρα; Μια από τα ίδια δεν "έτυχαν" και με τον συνεργάτη του (που ήξερε πολλά). Χρήστο Καραβέλα, που κι' αυτός ανενόχλητος την κοπάνησε για την Νότια Αμερική; Αλλά, μήπως και αναμεμιγμένη στο σκάνδαλο του «παραδικαστικού», ανακρίτρια Αντωνία Ηλία για την οποία είχε εκδοθεί ένταλμα σύλληψης και προφυλάκισης δεν έφυγε στο εξωτερικό όπου και βρίσκεται ακόμη;
Τι συνέβη, λοιπόν, και ο «ωραίος Μπρούμελ» Άκης Τσοχατζόπουλος βρίσκεται στον Κορυδαλλό, όπως και η σύζυγός αλλά και η κόρη του;Αλλά και οι στενότατοι συνεργάτες του Γιάννης Σμπώκος, Σαχπατζίδης; Και για να φύγουμε από τα έγκλειστα πολιτικά πρόσωπα (ο κατάλογος των οποίων πολύ σύντομα ίσως αυξηθεί...), ο χαριτόβρυτος Λάκης Γαβαλάς, ο προαναφερθείς «Μάκαρος», μαζί με κάμποσους επώνυμους επιχειρηματίες με δοσοληψίες με τις αρχές, και από προχθές μετά από μια... τουριστική περιήγηση ανά τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας και ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, το μέχρι πρότινος πολλά υποσχόμενο νέο αστέρι της «επιχειρηματικότητας» στην Ελλάδα, που έσπευδαν να προσκυνήσουν πολιτειακές, πολιτικές, θρησκευτικές, μιντιακές αρχές του τόπου;
«Είναι η κρίση, ανόητε...»- κι' από κοντά και ο φόβος κάποιων αρχών και υπεύθυνων διαφόρων υπηρεσιών τους (δικαστικών, αστυνομικών, υγειονομικών...), πως εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα και η αγανάκτηση και οργή του κόσμου, συγχωρητέες «ολιγωρίες» και «παραβλέψεις» του παρελθόντος, σήμερα δεν μπορούν να επαναληφθούν γιατί θ' αποτελέσουν την θρυαλλίδα μιας ανεξέλεγκτης έκρηξης. Και όσοι δημόσιοι λειτουργοί συνεργήσουν, δύσκολα πια θα μπορέσουν να ξεμπερδέψουν. Τέλειωσαν οι... «παλιές, καλές μέρες»!Η κοινωνία και οι (πολλοί...) μη επίορκοι δημόσιοι λειτουργοί, θα ξεσηκωθούν, δεν θα συγκαλύψουν, δεν θα αδιαφορήσουν.
Άλλοτε, κάποια «φουσκωμένα» φακελάκια σε γιατρούς δημόσιων νοσοκομείων, θα υπεραρκούσαν για να κρατήσουν τον Λαυρεντιάδη εκτός φυλακής . Σήμερα, βαλίτσες «Λουΐ Βιττόν», δεν στάθηκαν ικανές να «δελεάσουν» τους γιατρούς (ξέρω που τα λέω, δεν εικάζω απλώς...) προκειμένου να τον κρίνουν «μανιοκαταθλιπτικό».Ο φόβος, άρχισε να φυλάει τα έρμα-μαζί με την αποστροφή ,πια, για πρακτικές και «ανοχές» που συνέβαλλαν τα μέγιστα να καταντήσουμε εδώ που καταντήσαμε, και πλέον τις «αβελτηρίες» δεν τις πληρώνει... γενικώς και αορίστως ο δημόσιος κορβανάς των ατέλειωτων δανεικών, αλλά η ίδια η τσέπη μας, οι διαρκώς περικοπτόμενοι μισθοί και συντάξεις μας.
Λένε πως η κρίση, αποτελεί ταυτόχρονα και ευκαιρία-στην κινεζική, μάλιστα, οι δυο λέξεις απεικονίζονται με το ίδιο ιδεόγραμμα. Ας ελπίσουμε, λοιπόν, πώς η κρίση που βιώνουμε, θ' αποδειχθεί ευκαιρία ν' αλλάξουμε εμείς πρώτοι (και οι πάσης φύσεως δημόσιοι λειτουργοί...) νοοτροπία, ώστε κάποια στιγμή ν' απολαύσουμε ένα σύγχρονο, λειτουργικό, αποτελεσματικό και κυρίως δίκαιο κράτος. Κι' από κει, να ξεκινήσουμε την δύσκολη πορεία εθνικής αναγέννησης και ανάπτυξης...