«Είμαι με την μεσαία τάξη, όχι εναντίον της», μας διαβεβαίωσε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς μιλώντας πριν λίγες μέρες στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, θέλοντας να διαψεύσει «κάθετα» τις (προερχόμενες από την κυβέρνηση...) διαρροές περί φορολόγησης των ετήσιων εισοδημάτων άνω των 25.000 ευρώ (δηλαδή, σκάρτα 1400 ευρώ τον μήνα...) με συντελεστή 45%.
Και λίγες μόνο ώρες μετά... εξαπέλυσε το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, που προβλέπει φόρο για τους «προνομιούχους» των 25.000 ευρώ το χρόνο με συντελεστή... 40%, φορολογική τιμωρία των οικογενειών που ...παρεξετράπησαν στο αδίκημα της τεκνοποιίας, κατάργηση κάθε αφορολόγητου ακόμη και για φτωχούς με (μεικτό!) ετήσιο εισόδημα 9.000 ευρώ...
Αυτό που θα επιπέσει επί των κεφαλών μας αύριο-μεθαύριο δεν είναι, βέβαια, «φορολογικό σύστημα». Είναι ξεκάθαρα... τυφλό σύστημα αύξησης όπως-όπως των δημοσιονομικών εσόδων. Κοντόφθαλμο, εξαμβλωματικό, άδικο, κοινωνικά ανάλγητο-και κυρίως: αναποτελεσματικό. Δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να πετύχει τους στόχους του, όχι επειδή η πλειοψηφία της κοινωνίας θα γίνει... μουτζαχεντίν του κινήματος «δεν πληρώνω-δεν πληρώνω», αλλ' απλούστατα επειδή ο κόσμος δεν θα έχει να πληρώσει φόρους. Και από το να κόψει το γάλα του παιδιού, θα προτιμήσει να μην πάει στην εφορία.
Τι είχε υποσχεθεί ο Σαμαράς, όχι μόνο τις... «εύφορες» εποχές των διάφορων «Ζαππείων» του, αλλά και επί των πρώτων ημερών της διακυβέρνησης του; 'Ένα «απλό, σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα...», που όλο κι' όλο δεν θα ξεπερνούσε τις... 50 σελίδες! Και κατάντησε να μπουρδουκλώσει ένα ατέλειωτο... αχταρμά διατάξεων, επιβαρύνσεων, «καταργήσεων» που... ισοφαρίζονται με επαχθέστερες επιβαρύνσεις, άδικων και εξαθλιωτικών χαρατσιών, απομύζησης και του τελευταίου απαραίτητου για την επιβίωση ήδη εξαθλιωμένων ανθρώπων ευρώ! Για να «πετύχει» (έτσι βαυκαλίζεται ο Στουρνάρας...) τους δημοσιονομικούς στόχους, ώστε να μην αναγκασθεί να επιβάλλει νέα μέτρα! Η χαριστική βολή στην ήδη ψυχορραγούσα μεσαία τάξη, τον στυλοβάτη κάθε κοινωνίας και οικονομίας. Στη μεσαία τάξη που ο Σαμαράς διακηρύσσει παθιασμένα πως «είναι μαζί της, όχι εναντίον της...»! Φαντασθείτε, δηλαδή, να ήταν και... πολέμιος της!
Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα οι εκάστοτε κυβερνώντες ποτέ δεν θέλησαν να υπάρξει ένα φορολογικό σύστημα σταθερό (για ένα εύλογα μεγάλο χρονικό διάστημα τουλάχιστον) που να εξυπηρετεί και τον στόχο της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ανακατανομής του πλούτου αλλά και της συμβολής στην οικονομική ανάπτυξη. Όπως συμβαίνει, δηλαδή, στις περισσότερες δυτικές έλλογες και ευνομούμενες χώρες. Γιατί κάτι τέτοιο θα ερχόταν σε ευθεία αντίθεση με τα συμφέροντα των «ημετέρων» και υποστηρικτών (της πραγματικής εξουσίας, δηλαδή...) της πολιτικής τάξης. Που θα πλήρωναν, όπως... κατά τα άλλα προβλέπει και το Σύνταγμα, ανάλογα με τις δυνατότητές τους... Σε τούτη τη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, πάντα την συντριπτική συμβολή στα φορολογικά έσοδα, την προσέφεραν οι... συνήθεις ύποπτοι- «ηλίθιοι», όσοι δηλαδή δεν μπορούσαν να φοροδιαφύγουν, κυρίως μισθωτοί και συνταξιούχοι. Εξ' ου και οι σχέσεις δυσπιστίας φορολογούμενου και κράτους, αφού σωστή διαπίστωση ήταν πάντα πως τα φορολογικά βάρη δεν κατανέμονται δίκαια και πώς οι «ανταποδόσεις» του κράτους (γιατί η φορολογία οφείλει να είναι ανταποδοτική στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό) πάντα υπολείπονταν σε σχέση με τους φόρους. Για τους πολλούς, εννοείται...
Με τέτοια κρατούσα «λογική», δεν είναι ν' απορεί κανείς ότι η Ελλάδα έρχεται μακράν πρώτη σ' ολόκληρη την Ευρώπη σε ρυθμό φορολογικών νόμων-περίπου 2,5 κάθε χρόνο την τελευταία 10ετια- την στιγμή που όλοι οι ειδικοί επιμένουν ότι ο σημαντικότερος παράγοντας ανάπτυξης και προσέλκυσης επενδύσεων σε μια χώρα (απείρως σημαντικότερος από το μισθολογικό κόστος...) είναι το σταθερό, απλό και αναλογικά δίκαιο για όλες τις φορολογικές τάξεις, φορολογικό σύστημα. Ο Βενιζέλος, ως υπουργός οικονομικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, είχε «δεσμευθεί» πως «άμεσα» θα έφερνε προς ψήφιση ένα τέτοιο φορολογικό σύστημα. Το ίδιο υποσχόταν, εξ ίσου «δεσμευτικά» και ο Σαμαράς και ως αξιωματική αντιπολίτευση και τις πρώτες μέρες πού ανέλαβε τις ευθύνες διακυβέρνησης στο παρόν διακομματικό κυβερνητικό σχήμα. Δεν βαριέστε...
Στην Γερμανία, το τοπικό ΣΔΟΕ, πραγματοποίησε νυχτερινές εισβολές , παρουσία εισαγγελέων,σε σπίτια φοροφυγάδων και ατόμων πού είχαν βγάλει «μαύρα» χρήματα στο εξωτερικό, επιβλήθηκαν ποινές, εισπράχθηκαν άμεσα ποσά δισεκατομμυρίων που μπήκαν στα δημόσια ταμεία. Εμείς εδώ, «κανακεύουμε» λίστες επί λιστών διαφόρων... ληστών, βγάζουμε πανηγυριώτικους «δεκάρικους» για την... μελλούμενη αποφασιστικότητα μας να πατάξουμε φοροδιαφυγή και μαύρο χρήμα (που σχεδόν πάντα αν δεν ευδοκιμεί αποκλειστικά στην πολιτική διαπλοκή, πάντως σίγουρα «λιπαίνεται» από αυτήν) και για να μαζέψουμε κανένα φράγκο στα δημόσια ταμεία, φορολογούμε οικογένειες με παιδιά, κόβουμε το όποιο αφορολόγητο από συνταξιούχους με 600 ευρώ και πάνω τον μήνα, δεν χορηγούμε φάρμακα σε καρκινοπαθείς, καταργούμε προνοιακά επιδόματα σε νεφροπαθείς και πάσχοντες από χρόνια βαριά νοσήματα. Και θεωρούμε το «όριο» του.... πλούτου, που φορολογείται με τον υψηλότερο φορολογικό συντελεστή του 40%, στα 25.000 ευρώ τον χρόνο(μεικτό οικογενειακό εισόδημα!).
Πώς το είπε ο Σαμαράς; «Απλό, σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα...»! Και για να καταλάβουμε τι... ακριβώς εννοεί, έβαλε τον υπουργό επί των οικονομικών ( τον προκλητικό Στουρνάρα, που όταν ρωτήθηκε σε μια συνέντευξη «αν θα μπορούσε ο ίδιος να ζήσει με 500 ευρώ τον μήνα;» απάντησε με... υβριστική ειλικρίνεια, ο αθεόφοβος, «όχι, φυσικά!» -ΦΥΣΙΚΑ, το πιάσατε;) να φτιάξει ένα...«δίκαιο» νέο φορολογικό σύστημα, σύμφωνα με το οποίο επιτηδευματίας με εισόδημα 25.000 ευρώ τον χρόνο, θα πληρώσει 2.980 περισσότερο φόρο σε σχέση με το ισχύον φορολογικό, ενώ κάποιος συνάδελφός του με ετήσιο εισόδημα 100.000, τέσσερις φορές περισσότερο δηλαδή, με το «νέο» θα κληθεί να καταβάλλει 3.270 ευρώ ΛΙΓΟΤΕΡΟΥΣ φόρους!
Τόσο...«δίκαιο»!