Το τυχαίο (η «τυχαίο», στην χειρότερη περίπτωση...) δεν το φοβάται άραγε κανείς; Σε μια τέτοια εύφλεκτη κατάσταση, που αρκεί όχι σπίθα για να μπουρλοτιάσει αλλά ανθυποψία σπίθας, είναι δυνατόν να υπάρχουν υπεύθυνοι, υποτίθεται, πολιτικοί που ν' ανάβουν σπίρτα και να τα πετάνε στο μπαρούτι;
Δεν σκέφθηκε κανείς στο επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης, ότι με την εμπρηστική ανακοίνωση πού έβγαλαν σ' απάντηση της εξ' ίσου εμπρηστικής ανακοίνωσης της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ για την θλιβερή επέτειο της δολοφονίας ενός αγοριού, του Γρηγορόπουλου, πριν από 4 χρόνια, το μόνο που «πέτυχαν» είναι να οξύνουν ακόμη περισσότερο τα ήδη τεταμένα πνεύματα μια τέτοια επετειακή μέρα;
Λάδι στην φωτιά, με τις εκκλήσεις για «εξέγερση» προκειμένου να «πέσει η κυβέρνηση», έριξε αναμφίβολα η ανακοίνωση της νεολαίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με δεδομένο ότι οι διάφοροι «μπαχαλάκηδες» και «γνωστοί-άγνωστοι»(;) τέτοιες αναμπουμπούλες περιμένουν για να...«διαπρέψουν», θα περίμενε κανείς από ένα σοβαρό αριστερό κόμμα που μάλιστα βρίσκεται στην θεσμική θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης,που διαμηνύει ότι είναι έτοιμο να κυβερνήσει,να επιδείξει αυτοσυγκράτηση της «επαναστατικότητας» του. Να νουθετήσει την κομματική νεολαία του (με τις πάντα πιο ριζοσπαστικές θέσης των κομματικών νεολαιών...), ώστε να τιμήσει μια τέτοια θλιβερή επέτειο κατά τρόπο δυναμικό μεν,αλλά ταυτόχρονα που να διασφαλίζει υπεύθυνα την ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Δεν το έκανε...
Και η υπεύθυνη κυβέρνηση (μη μονοκομματική, μάλιστα!) αντέδρασε πώς; Εξ' ίσου απερίσκεπτα, ως... αντίπαλη φοιτητική νεολαία σε πανεπιστημιακό αμφιθέατρο όταν έχουν αρχίσει ήδη να εκτοξεύονται απειλές και... καρεκλοπόδαρα. Έριξε κι' αυτή το δικό της λάδι στην φωτιά, μίλησε για κουκουλοφόρους που «έκαψαν την Marfin», προκάλεσε αντί να κατευνάσει, να νουθετήσει, να επισημάνει κινδύνους από ενδεχόμενες ακρότητες ύποπτων στοιχείων που θα θελήσουν να εκμεταλλευθούν την επέτειο ενός θλιβερού, απαράδεκτου γεγονότος πριν 4 χρόνια, την δολοφονία ενός παιδιού που παραλίγο να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες εξελίξεις. Όφειλε η κυβέρνηση να επιδείξει μεγαλύτερη υπευθυνότητα και αυτοσυγκράτηση. Να μιλήσει ως θεματοφύλακας, που έχει επίγνωση του ρόλου και της αποστολής του. Που εκτιμά (και φοβάται...) τις συνέπειες της εξαλλοσύνης, της πρόκλησης της έννοιας του μέτρου και της ψυχραιμίας. Δεν το έκανε...
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με τις αμετροεπείς ανακοινώσεις του (ακόμα και μετά την αρχική της νεολαίας του, μπορούσε και έπρεπε να επιδείξει κύρος και σοβαρότητα...), λες και επιδιώκει την γενική έκρηξη είτε για να προκαλέσει προσφυγή στις κάλπες πάνω σε κοινωνικά αποκαΐδια (μεταφορικά και κυριολεκτικά...), είτε για να εξασφαλίσει... εσωκομματική ισορροπία με τις διάφορες ακραίες συνιστώσες του που παραμένουν ισχυρές, παρά την πολύ πρόσφατη μετατροπή του χώρου σε «ενιαίο κόμμα».
Η ΝΔ (γιατί ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ, διαφοροποιήθηκαν...), με την αλόγιστη ,προκλητική «απάντησή» της, λες και... πάει να προλάβει διαρροές οπαδών και ψηφοφόρων της προς την «ΧΑ», η πώς στα τρίσβαθα της σκέψης της σχεδιάζει προσφυγή σε πρόωρες εκλογές, μετά την εκταμίευση της δόσης, και στρώνει προεκλογικά το χαλί της πόλωσης, με μόνο στόχο την με κάθε τρόπο διατήρησή της στην εξουσία.
Και οι δυο πλευρές, παίζουν με την φωτιά. Κάνουν πως αγνοούν (η αδιαφορούν-ακόμη χειρότερα!) την σημασία του τυχαίου, στην διαμόρφωση της ιστορίας- και ενεργούν ως εάν θέλουν να το προκαλέσουν. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, πορείες, διαδηλώσεις, επεισόδια, είναι σ' εξέλιξη. Ας ευχηθούμε το σπίρτο, να μην βάλει φωτιά στον κάμπο. Και να μείνει μόνο η προκλητική αναξιοπιστία, η απερισκεψία, η μικροκομματική τύφλωση των «υπεύθυνων» πολιτικών μας. Τις οποίες να θυμόμαστε και προ της κάλπης, όποτε στηθούν...