O κ. Αντώνης Ρουπακιώτης είναι διαπρεπής νομικός, ευπρεπής πάντα στον δημόσιο λόγο του και συνεπής στην συνδικαλιστική και πολιτική του πορεία. Πριν από μερικούς μήνες ανέλαβε την θέση του υπουργού Δικαιοσύνης στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμένου ενώ τον Ιούνιο υποδείχθηκε από την ΔΗΜΑΡ και παρέμεινε στη θέση του και στην κυβέρνηση Σαμαρά.
Έκτοτε, ο κ. Ρουπακιώτης- και σε μικρότερο βαθμό ο υπουργός Δημόσιας Διοίκησης Αντώνης Μανιτάκης- διαφοροποιούνται δημοσίως από κεντρικές κυβερνητικές επιλογές που εμπίπτουν στα θέματα της αρμοδιότητας τους.
Πολύ πρόσφατα, ο κ. Ρουπακιώτης δεν δεχόταν να υπογράψει το πολυνομοσχέδιο με τα νέα μέτρα και τα εργασιακά και τελικά χρειάστηκε η παρέμβαση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ Φώτη Κουβέλη για να πειστεί και να βάλει την υπογραφή του την ύστατη στιγμή.
Χθες πάλι, άναψε νέα φωτιές στον κυβερνητικό συνασπισμό προαναγγέλλοντας νομοθετική ρύθμιση που θα ακυρώνει όλες τις δυσμενείς μνημονιακές διατάξεις για τους δικηγόρους, δηλαδή τον κλάδο από τον οποίο προέρχεται. Το ζήτημα πήρε δραματικές διαστάσεις και πληροφορίες ανέφεραν ότι τέθηκε θέμα συμμετοχής του κ. Ρουπακιώτη στην κυβέρνηση αλλά με τη μεσολάβηση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, όπως αποκάλυψε το iefimerida.gr , η κρίση αποφεύχθηκε.
Είναι προφανές ότι ο κ. Ρουπακιώτης στενεύεται πολύ στο υπουργικό «κοστούμι» καθώς οι αποφάσεις που καλείται να συνυπογράψει έρχονται σε αντίθεση με όσα ο ίδιος πιστεύει. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτά με τα οποία διαφωνεί ο κλάδος τον οποίο υπηρέτησε στο παρελθόν ως πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.
Ο κ. Ρουπακιώτης εμφανίζεται σαν ένας ...αντιμνημονιακός υπουργός σε μια κυβέρνηση που πριν από λίγες μέρες υπέγραψε το Μνημόνιο-3. Η εικόνα αυτή όμως αδικεί και την κυβέρνηση αλλά και τον ίδιο τον κ. Ρουπακιώτη ο οποίος –έστω και μετά από πιέσεις- έχει βάλει και την δίκη του υπογραφή σε όλα όσα μας επέβαλε η Τρόικα.
Οι δρόμοι που έχει μπροστά του και αυτός και όποιος νιώθει –δικαιολογημένα ενδεχομένως- άβολα στην υπουργική καρέκλα, δεν είναι πολλοί. Η παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς. Και ο νοών νοειτω...